Talloze landgenoten zitten tot aan de navel in een post-electorale herfstdip en die duurt waarschijnlijk tot 21 maart 2024, als de volgende verkiezingen zich aandienen. Gelukkig echter komen er na eleven-twentytwo nog allerlei andere verhalen voorbij in dit maffe land, die de aandacht afleiden en die erom vragen om na te denken over de toekomst, die van ons en ook die van de wolf bijvoorbeeld.
Afgelopen week haalde een verhaal vanuit de provincie Gelderland pagina 104 van Teletekst, de moeite waard om aandacht aan te besteden. In Arnhem heeft een team ambtenaren vergaderd over de door wat boeren gesignaleerde overlast van die vermaledijde canis lupus en die evaluatiegesprekken hebben geresulteerd in een concept-pakket van maatregelen. ‘Je moet toch wat’, dachten ze, meedenkend met de agrarische achterban aan de rand van de Veluwe.
‘Welnu’, opperde iemand, ‘laten we ze allemaal afschieten’.
‘Nee, nee‘, meende een collega die net een driedaagse cursus effectief vergaderen bij de Baak achter de rug had. ‘Dat is veel te dol en te drastisch’, en dat was de rest van de projectgroep wel met haar eens. ‘We moeten ervoor zorgen dat vooral de bijtgrage wolven worden geweerd. Als we daar nou eens een systeem voor bedenken’. Dat werd het compromis, de club ging ermee aan de slag, formeerde wat subwerkgroepjes en zie daar, twee weken later, afgelopen donderdag om precies te zijn, presenteerde de voorzitter van projectgroep Roodkapje een oplossing èn een plan met de fabuleuze gedachte dat vooral de recidivisten onder de wolven als eersten moeten worden aangepakt, omgebracht in dit geval. ‘Ja maar, wolven lijken toch allemaal op elkaar’, probeerde nog iemand met een hart voor dierenwelzijn. Daar wist een bijdehante collega echter nog wel een oplossing voor. ‘We hebben immers van die wolfwerende hekken om onze agrarische gebieden. Als we daar nou een camera met bewegingssensor op monteren, dan kunnen we zien welke specifieke wolf zich vaker bij dat hek meldt, en op dat moment pakken we hem, of haar….pang!’
Na nog wat andere nutteloze beschouwingen over de herkenningsmethodiek, de mogelijkheid van het plaatsen van chips in alle wolven op basis van vrijwilligheid en een methode om de wolvenbereidheid wat op te vijzelen via wat lokaal in het bos te verspreiden foldermateriaal met een aantrekkelijke 
bonus voor de nabestaanden, besloot de groep het plan verder uit te werken tot een voor besluitvorming acceptabel niveau. Via de afdeling Communicatie wordt nu een persbericht in elkaar geflanst met een tekst waarin de wens tot uitdrukking wordt gebracht om de aanpak in Europees verband te implementeren met het oog op mogelijke munitiesubsidie uit Brussel. De wolf, zo is het algehele beeld immers, houdt zich niet in bij grenspost Bergh en verdwijnt vaker zonder geldige reden zomaar naar elders in Europa.
Zo ongeveer, denk ik, moet het geneuzel op het provinciekantoor zijn verlopen en ‘t is maar goed dat Wilders nu weer stoere pelotons met marechaussee-manschappen bij de slagbomen gaat posteren, dan komen die migratie-beesten er mooi niet meer in straks. En mochten de wolven op de Veluwe of waar ook in dit extreem verdeelde land vanaf vandaag nog wat meer huilen dan voorheen, dan snap ik na 22 november sowieso wel hoe dat komt.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie