Prachtig! De hele bourseoistische elite rond het Nobelprijzencircus was onlangs enorm in zijn, liever haar nopjes over het feit dat er vanaf hun vrijwel onbereikbare niveau was afgedaald naar dat van een protestzanger bij het toekennen van een Nobelprijs voor literatuur en vervolgens laat de persoon in kwestie, Bob Dylan dus, helemaal niets van zich horen en heeft hij thuis hooguit een dikke vinger opgestoken. Nou is Dylan ook wel iemand met een gebruiksaanwijzing, maar dit lijkt me toch ook de doodsteek voor de Nobelprijs in de huidige vorm. Moet dat fenomeen niet gewoon worden afgeschaft of drastisch worden herzien? Ik denk in elk geval dat een stukje modernisering moet worden doorgevoerd. De arrogantie moet eraf, de gespeelde goedheid, de beoordelingscriteria moeten anders geformuleerd en de communicatie – altijd weer die communicatie – moet ook volledig op de schop. De hoogte van het prijzenbedrag kan eveneens ter discussie worden gesteld want onze kroonprinses zou smalend lachen bij deze categorie fooien. Ik stuur maar even een maitje naar Noorwegen over het beoogde change-management, vooral gericht aan de zittende dames van de ‘hofhouding’, want daar is de emancipatie wat overtrokken met vrijwel alleen maar vrouwen in de jury. Tja, Noorwegen staat nu eenmaal hoog op de al eerder gemelde Global Gender Gap Index……..en wat lezen we de zaterdagochtend: Dylan heeft de prijs toch geaccepteerd, toch onberekenbaar dus…..
Laten we hopen dat Max Verstappen zondag z’n gedachten erbij heeft en niet nogmaals een lege pits in duikt met aansluitend de vraag: waar is dat personeel nou toch? Ook weer communicatie? Gaat vast goedkomen in Mexico over twee dagen en ik voorspel een podiumplaats. Andere sport: het schaatsseizoen is weer begonnen en…gaaap!…Kramer heeft de 5 km gewonnen…gaahaaap! Er zaten in Groningen 83 mensen op de tribune, inclusief sporters en hun staf.
Even een wat zwaar en serieus item. Volgens ingewijden, en ik hoorde gisteravond een echt zorgwekkend interview op Radio 1, staan we aan rand van een allesomvattende nucleaire oorlog nu de verhoudingen tussen de VS en Rusland, maar ook die tussen India, Pakistan en China steeds scherper worden. Syrië is en blijft de brandhaard, de vonk, het zwaar internationale twistpunt, maar deze society-watcher wist ook te vertellen dat er nogal eens wat misgaat met de computersystemen die het nucleaire arsenaal moeten monitoren. Eén storing kan al fataal zijn en voordat je ’t weet wordt Poetin wat nerveus in deze nieuwe koude oorlog en gaan er over en weer 20.000 nucleaire wapens de lucht in. ‘Dan zijn wij allen het haasje, lieve mensen!’ Elk nadeel hep ook hier weer z’n voordeel trouwens want de nationale discussie over het ‘voltooide leven’ wordt dan vervangen door de ‘voltooide planeet’. Of je ’t nu wilt of niet, je moet van elke dag genieten want deze aardkloot ligt zomaar in puin en na dit vervelende item is het weer tijd voor iets leuks, namelijk de biefstuk.
Wij eten niet elke dag vlees maar als we ’t doen moet ’t ook goed en lekker zijn. Een malse biefstuk, in dit geval van een Iers scharrelrund, haal ik 
dan ruim van tevoren uit de koekkast. Het lapje van 1,5 ons wordt geplet – bakt wat eenvoudiger – en van witte peper voorzien, omdat ik ooit heb gelezen dat zwarte peper minder gezond is. Beetje olie en bakboter in een halfhoog verhitte pan met dikke bodem en voor een medium-biefstuk 5-7 minuten bakken, onderwijl schuivend en kerend. Daarna pas op smaak maken met zout en nog een paar minuten laten liggen. In die paar minuten wat kastanjechampignons + taugé bakken en de boel serveren met een lekkere pastasalade.
Op vrijdag weer een oudje uit 1966, heel bijzonder. De vier jongens uit Liverpool, toen nog keurig in ’t pak en nog gewoon live optredend, in dit geval zelfs in de piste van Circus Krone in München. Het was kort voordat de ommekeer volgde, de nette pakjes uitgingen, de Maharashi in India werd bezocht en George Harrison met z’n sitar vervelend begon te doen.
even doorklikken!
Fijn weekend, see you.
Geef een reactie