Schuttingtaal

Het Tweede Kamer-debat zorgde afgelopen dagen voor hernieuwd schaamrood op de nationale kaakjes. Je wilt de discussies volgen, maar tegelijkertijd onder het tapijt kruipen, met een natte handdoek voor het gezicht en oordopjes in toch stiekem aanhoren wat er gebeurt in het Haagse. Het was andermaal een tranentrekkende en deerniswekkende ervaring die we opdeden bij het debat over de notulen, over besprekingen waarin volgens Rutte niets geks, niks onoorbaars was voorgevallen, behalve dan pogingen om Omtzigt te sensibiliseren – zoet synoniem voor onthoofden – en wat andere kritische Kamerleden te dwarsbomen. Het is van een schrijnend niveau, niet voor ‘t eerst in 2021. De spijt die ik heb van mijn recente politieke keuze op 17 maart j.l. is best groot, omdat ik toen van mijn geloof ben gevallen omwille van een vermeend nieuw politiek geluid. De motie van Ploumen en Klaver is bedoeld om de rechtspositie van de burger te versterken en een andere bestuurscultuur te introduceren, onder meer door een sterkere Nationale Ombudsman en meer inzet van de Algemene Rekenkamer, instrumenten die allang operationeel zijn en waarvan je dus wel kunt inschatten hoe groot het effect daarvan gaat worden, namelijk nul. Er zijn immers nu ook tal van mogelijkheden om ongewenste ontwikkelingen te beteugelen, precies 150 zelfs, de Kamer. Het gaat om mentaliteitsverandering, en dan met name bij de zittende, oude kliek aan politici en vooral de achter de schermen bivakkerende stuurlui. Wilders had wel een beetje gelijk met zijn platvloerse getier, maar veel verder dat het krachtig citeren van schuttingtaal uit zijn scheldwoordenboek komt de man ook niet, omdat hij na zijn tirade steeds weer op de voorste rij met z’n potlood gaat spelen en nooit een oplossing op tafel legt. En waar is Baudet? Voor 17 maart j.l. bemestte de man dagelijks de beeldbuis en de social media met de meest stompzinnige en door vreemde fantasieën opgebouwde boodschappen, misleidend als de slang van Eden. Na 17 maart is hij getransformeerd naar een nog vrij zeldzame politieke verschijningsvorm. Oefent hij op het vaderschap, speelt hij piano op de hei, schrijft hij de Forum-versie van Mijn Strijd? Gisteravond kwam er een politiek filmpje voorbij van zijn partijtje, waarin de grote leider zelf niet pedant aanwezig was, maar via een voice-over de roemrijke eeuw van de VOC bezong en deze periode benadrukte als gloriejaren van de lage landen, die toch zo moedig en heldhaftig hadden standgehouden tegen de overheersers uit Spanje. ‘Dat was het land van Forum’, zo eindigde de TV-boodschap. Ach….

De meest krachtige schuttingtaal heb ik afgelopen week zelf gebezigd in een gelijknamig project, waarbij iets simpels als een afrastering van 3,5 meter, vervaardigd uit Douglas-houten planken, kan ontaarden in ergernis en frustratie, waarbij mijn energie en creatieve vermogen, gekoppeld aan een overdosis impulsiviteit twee dagen geleden leidden tot het spontaan en bruusk demonteren van een onlangs door een beunhaas geplaatst exemplaar, dat vervolgens in een pardoes afgehuurde aanhanger werd gesodemieterd, waarbij onderweg de voorruit besloeg door de spontaan opwellende woede, Onze Lieve Heer het nog een paar maal moest ontgelden, waarna 16 kilometer verderop het hele geval bij de enigszins verbouwereerde hoofdpersoon op het erf werd gekieperd, met de toevoeging: graag volgende week vervangend exemplaar plaatsen, recht, zonder scheuren en met planken van gelijke lengte. Diepe zucht…..! Mochten zich onder de lezers deskundigen bevinden op het vlak van Douglas-hout en dito palen, of schuttingen in het algemeen en het monteren daarvan, graag aanmelden, want ik ben samen met mijn vriendin en mijn buurvrouw de razernij nabij.

Dat was twee dagen geleden en inmiddels is de bloeddruk weer gedaald, net als de gramschap om een paar stomme planken en dus kan ik deze blog nog tijdig besluiten met het toewensen van een prettig weekend.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice