Talkshows

Als je de praattafereeltjes van afgelopen week goed beschouwt, kom je maar op één conclusie uit. Nederland is één grote talkshow, want we lullen er wat af met z’n allen. In de meeste gevallen hebben we een gespreksleider via de van Nieuwkerks, de Jineks of de Rutte’s, maar in toenemende mate gaat het om discussies die zelden het niveau van een flinke depressie ontstijgen.

Nou, dat begint weer lekker, zo pal voor het weekend…

Klopt lezers, we moeten er even doorheen. De toelatingscriteria voor talkshowmeneren en talkshowmevrouwen bestaan, inventariserend, uit een redelijk stuk intelligentie, een verbale snelheid van 5 woorden per seconde en het vermogen ademloos en aangedaan de meest banale gasten te inhaleren. Voorbeeld: Peter R de Vries, onze nationale-misdaadverslaggever-met-winstoogmerk, een stevig aangeleerd nasaal stemgeluid en in het bezit van een emmervol sterk overdreven egocentrische eigenschappen, deed afgelopen week weer pogingen om zijn volledig overbodige visite aan DWDD nieuw elan te geven omdat Matthijs hem een mening vroeg over de inhoud van de inmiddels beëindigde talkshow van Twan Huys. Waarom, in Godsnaam waarom moet een Peter R de Vries iets vinden van een mislukte talkshow, in een talkshow die langzaam maar zeker verwordt tot een bijeenkomst van en voor BN’ers, zoals dat ook het geval was met het item van Nico Dijkshoorn, die zichzelf maar wat graag op een voetstuk plaatst, in dit geval via twee vrij eenvoudige familieboekjes. Matthijs woont op fietsafstand, in Almen dus, en ik moet daar toch eens even langs binnenkort, ook om hem te waarschuwen niet nog eens Marco Kroon uit te nodigen. Voormalig soldaat Marco heeft zich weer eens de nationale volkswoede op de hals gehaald door na wat biertjes tegen een boom aan te zeiken, in de nabijheid van een agent die hem betrapte, dit vergrijp wilde verbaliseren en dat voornemen beloond zag worden met een kopstoot van pissige Marco omdat Marco dat gedrag nu eenmaal genetisch beheerst en waarvoor Marco een jaar of wat geleden volkomen ten onrechte spontaan een lintje kreeg opgespeld van Beatrix, een kleinood dat allang weer in de verzamelkast van de Kanselarij in Den Haag had moeten liggen, maar dat nauwlettend wordt bewaakt door z’n persoonlijke advocaat Geert Jan Knoops, die er zijn beroep van heeft gemaakt kansloze hufters te verdedigen en daar met z’n zuinige mondje heel zuur, gedreven en verbeten bij probeert te kijken, een pose die hij met verve invult, ook als naast hem het bloed van de tafelgenoten begint te koken van ergernis, vooral ingegeven door het feit dat Geertjan Knoops nu ook de Hells Angels verdedigt, omdat deze lieverds nogal wat geweld hebben gebruikt, hetgeen glashard wordt ontkend en waarbij de gemotoriseerde liefhebbers door heer Knoops worden aangeduid als eenvoudige, goedwillende en doorgaans hardwerkende burgers, waarvan de meesten geen vlieg kwaad doen en hij even vergeet dat vliegen er inderdaad meestal genadig afkomen, maar dat deze schatjes binnen hun onschuldige hobby een insigne krijgen opgespeld als ze iemand in elkaar hebben geslagen en een dubbel insigne met inscriptie in de brievenbus ontvangen als dat een agent is geweest en nou vermoed ik, tot slot, dat Marco Kroon ook stiekem tot Hells Angel is gepromoveerd.

Toppunt van gênant gastgedrag vormde gisteravond Albert Verlinde, bij Jinek, die om volslagen onduidelijke redenen per ongeluk was uitgenodigd en, en passant, werd gevraagd een standpunt in te nemen over het discutabele onderwijs op het islamitische Cornelius Haga Lyceum in Amsterdam, waarbij bleek dat ie daar nog nooit van had gehoord, hetgeen een reden vormde om direct weg te zappen. Kortom, ik ben een beetje klaar met talkshows, ook al omdat Matthijs gisteravond ene Duncan introduceerde met het nieuwe ‘winnende’ songfestivaldrama, waarmee wij binnenkort voorlaatste gaan worden en toen ik, toch nog even nieuwsgierig terugzappend, Jinek op de valreep Thierry Baudet na het zouteloze RTL-debat bij het vunzige af hoorde tutoyeren, liepen er plotseling politieke rillingen over m’n rug en zilte tranen over m’n wangen, niet van ontroering.

Fijn weekend, ondanks de herfst.

See you.