Bij de NPO werd donderdagavond een boeiende aflevering uitgezonden over deep fake, de digitale trukendoos om gezichten en stemmen te verminken. Behalve de ernstige vermoedens dat deze ontwikkeling straks veel kommer en kwel gaat veroorzaken – immers: niets is meer wat het lijkt – kan deep fake volgens insiders ook zorgen voor goede toepassingen, zoals genezing en verwerking na een rouwproces. Fake news? Het voordeel van de twijfel?
In dat programma werden Rutte en de Jonge als voorbeelden gebruikt, door elkaar gehaald en neergezet als digitale trekpoppen en die versie paste voor de volle honderd procent bij de beelden die ik het afgelopen jaar heb opgebouwd van het langzamerhand verbijsterende politieke span. Het is niet meer echt wat we zien, het kan niet, het is nep, 
het is verworden tot een eigentijdse versie van Snip en Snap of de Mounties, al doet die vergelijking zelfs afbreuk aan de originaliteit van die oude duo’s. Rutte is ver over z’n houdbaarheidsdatum heen en zelfs de woorden van deze demissionaris na het tragisch overlijden van Peter R de Vries klonken gisteren niet oprecht, alsof ze van plastic waren, fake dus, voorzien van een kunststoflaagje en nog eens overgoten met een sausje emotieloze zakelijkheid. Met de woorden: ‘wij kunnen en mogen de strijd tegen de criminaliteit niet verliezen’ en ‘we zullen alles op alles zetten om de schuldigen te straffen’ klonk ‘t als een schijnvertoning is, valsheid in woord en daad. De laatste tien persconferenties leverden ook al een volkomen gebrek aan echtheid op, aan gevoel, aan daadwerkelijk inlevingsvermogen ten aanzien van wat er moet, wat er kan binnen de pandemie. Je hoort het, je kijkt er noodgedwongen naar en je beseft: dit was het, ’t is afgelopen.
Huge De Jonge spant de laatste weken de kroon door nog uitsluitend dingen te roepen, die elke burger direct doorziet als pertinente leugen, als bedrog, gevoed door onwetendheid en arrogantie. Beide bewindslieden spreken voortdurend in termen van ‘goed over nagedacht, zorgvuldig overwogen, alle belangen in ogenschouw genomen’, en drie dagen later zit het reproductiegetal tegen het plafond, waardoor de collectieve conclusie ‘ze doen maar wat’ steeds vastere vormen krijgt.
In deze rampweek, met een veelheid aan sinistere gebeurtenissen, moeten we de balans maar eens met elkaar 
opmaken. De grenzen van de acceptatie en ons incasseringsvermogen zijn immers bereikt, ver overschreden zelfs, identiek aan de oevers van de Maas. Rutte zal in het kader van de natte ellende vast nog wel de Vader des Vaderlands spelen, hij gaat met opgestroopte hemdsmouwen met beloften en schadevergoedingen strooien en wat die waard zijn weten we sinds Groningen maar al te goed. Mijn gele hesje ligt inmiddels klaar en ik ga ’m vandaag uitproberen, gewoon maar eens de boel in beweging zetten.
Misschien, als alles dan toch fake is, is misschien ook de moord op Peter R de Vries slechts een tactisch scenario geweest, een manoeuvre om topcriminelen een hak te zetten, een nieuwe strategie uit te stippelen en misschien loopt hij dus straks, ooit, de samenleving wel weer te corrigeren.
We moeten puinruimen, in Limburg, in Den Haag en ik ga m’n hesje passen.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie