ABNAMRO publiceerde gisteren een rapport met daarin een paar bijzonder opmerkelijke conclusies. Uit een 
onderzoek is aangetoond dat vrouwen in het algemeen, door de bank in het algemeen, en door ABNAMRO in het bijzonder, niet zo serieus worden genomen als het gaat om het behartigen van de financiële belangen. Die vaststellingen gelden volgens het rapport voor alle vrouwen, dus de rijke exemplaren, de arme varianten en de zakelijk ingestelde types. Dat betekent volgens het financiële bolwerk, dat vrouwen onnodig veel armoede lijden, minder aan de bak komen als het gaat om handel in het algemeen en zichzelf zakelijk veel minder open durven te stellen.
De bank heeft in een lijvig rapport bepaald dat er belangrijke verschillen zijn waar te nemen tussen mannen en vrouwen in het algemeen. Dat een bank iets dergelijks constateert is op zich al vrij opmerkelijk, maar dat ze daaruit conclusies trekken is ronduit verdacht te noemen. Banken en aanverwante instanties bedienen zich doorgaans van instrumenten en doelstellingen die louter uit zijn op het vergroten van de eigen winst, het uitbuiten van de klant via het opschroeven van tarieven en winstpercentages voor met name de kleine klant. Banken meten namelijk niet met twee, maar met een dozijn maten.
Na deze ijdele zijsprong gaan we terug naar het rapport. ABNAMRO zegt nu dus te hebben aangetoond dat in alle segmenten van de samenleving de vrouw minder doortastend is dan de man en hoewel dat in de huidige tijdgeest al bijna een grensoverschrijdend statement is, heeft de bank eveneens vastgesteld dat zowel de minder bedeelde als de ondernemende leden van het vrouwelijk geslacht minder gemakkelijk geld weten los te weken voor zowel armoedebestrijding, lees: persoonlijke lening, zakelijke exploitatie – lees: rekening courant krediet als het opzetten van een onderneming: lees: investeringskrediet.
De bank heeft binnen het kader van deze studie vastgesteld dat dat gegeven ons, Nederland, 14 miljard euro per jaar kost en via dat merkwaardig concrete bedrag arriveer ik al snel in de fase argwaan. Het functioneren van de vrouw kost ons dus volgens de bank een vermogen en dat gegeven roept toch wel een kleine honderd vragen op. Zullen we er even een paar doornemen?
Vrouwen en mannen verschillen enorm van elkaar en begrippen als macht en arrogantie, vaak toebedeeld aan de man, zijn de laatste tijd nogal eens volkomen fout voor het voetlicht gekomen. Vrijwel alle dictators zijn mannen, de vrouw hecht doorgaans aan andere dan financiële waarden en heeft dus door de immense verschillen in genen, chromosomen en hormonen heel andere voorkeuren dan de door evolutie op winst, macht en buit gefocuste man. Binnen die absurde rekensom van 14 miljard euro is op geen enkele manier ruimte voor de gevolgen van evolutionaire verschillen, een gegeven dus waar we vervolgens niets mee kunnen. Het rapport is afkomstig uit een mannenwereld, een bank, een gortdroge geldhandel, waarbinnen al duizenden jaren lang de bedrijfsactiviteiten bestaan uit winstbejag en een totaal gebrek aan inlevingsvermogen en creativiteit.
Maxima, charmante, maar met weinig voorstellingsvermogen uitgeruste echtgenote van een zakelijk uitermate
slecht geprogrammeerde koninklijke hoogheid heeft het rapport in ontvangst genomen, las ik verder. Maxima spant zich al jaren in de vrouw aan geld, aan kredieten te helpen, maar het zou veel meer van gevoel voor realiteit getuigen als zij vanuit de acceptatie van voornoemde verschillen zou proberen die ogenschijnlijk ondergeschikte positie op andere wijze te nivelleren. In mijn optiek heeft dat streven naar financiële gelijkwaardigheid niets te maken met emancipatie, gelijke rechten of belangen. De samenleving is nu eenmaal gericht op het samenspel tussen beide seksen, inclusief de verschillen, inclusief de uitzonderingen, inclusief de constatering dat het elkaar aanvullen de belangrijkste voorwaarde is voor een uitgebalanceerd leven van wat nog steeds de homo sapiens is.
ABNAMRO broedt ongetwijfeld op mogelijkheden om de vrouw aan de financiële zegekar te binden, om de vrouw ruime kredieten te verlenen, om zelfs de arme vrouw ruimhartig persoonlijke leningen te verstrekken bij haar pogingen te overleven. Nog maar een jaar geleden was het kind de doelgroep, nu dus de vrouw en dit rapport is nog eens het bewijs van het commercieel abstraherend denkvermogen van de bank, misschien een noodzakelijke competentie van muntjesverstrekkers, maar dan graag zonder wanstaltige schijnheiligheid. Er zijn veel vrouwen met zakelijk instinct, met ondernemingszin, net als er mannen zijn die zakelijke interesse volkomen ontberen. Acceptatie van verschillen en overeenkomsten en daarnaar handelen rendeert daarna veel beter.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie