Gisteren hebben we de Internationale Vrouwendag gevierd en gekoppeld aan het feit dat we daar in mijn woonplaats niet met buitensporig veel fanfaregetoeter bij hebben stilgestaan moet ik daar op deze plek ook maar niet al te veel van vinden. Met zo’n tekst trek je uiteraard al direct de aandacht van de doelgroep, waardoor de behoefte om er toch wat losse flarden over te schrijven zienderogen toeneemt, met alle risico’s van dien, die ik als objectieve, maar desondanks ervaringsdeskundige betweter aan het geduldige papier wens toe te vertrouwen.
Goed, even dan: vrouwen zijn volkomen onmisbaar binnen de samenleving, vrouwen voegen iets, nee, veel toe en vrouwen bezitten in de regel een aantal eigenschappen, die de man volkomen ontbeert. Ik denk te kunnen zeggen dat ik in de loop der jaren heel veel pogingen heb gedaan om de vrouw te doorgronden, te lezen en te begrijpen, in alle hoedanigheden en in een flink aantal gevallen ben ik daarin geslaagd, zij het in sommige situaties met een 6-, en met dien verstande dat er wel eens een koerswijziging plaatsvond die vooraf niet helemaal ingeprogrammeerd was. Al doende leert men immers. Over het algemeen worden aan de vrouw eigenschappen toegeschreven als gevoelig, emotioneel, gepassioneerd, en ik zou met gemak een boek kunnen vullen met praktijkvoorbeelden van deze items, maar die bewaar ik nog even voor mijn autobiografie. Daarnaast menen sommige lieden te weten dat de actuele kenmerken van zowel man als vrouw met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid pas een opstapje zijn voor het resterende nivellerende deel van de evolutie, waarvan we anno 2021 pas de helft hebben afgelegd, volgens wetenschappers, volgens astrologen. We doen het dus met de situatie van nu en uiteraard ga ik hier vandaag niet uit de school klappen over de lotgevallen van een oudere jongere, maar één anekdote kan ik toch niet nalaten te vermelden.
Jaren geleden ging ik met een vriendin op vakantie in Portugal, de Algarve, toen we in een restaurant kennis maakten met de gedachten en ideeën van een lokale ober bij het gebruik van het juiste bestek bij de juiste gang, in dit geval de specialiteit zeevruchten, een onoverzichtelijke mengelmoes van onderzees ongedierte, dat nog gedeeltelijk lag na te spartelen op het veel te grote bord van mijn dame. Zij beheerste op geen enkele manier de tafelmanieren, die volgens oude Portugese tradities behoren bij dit afschuwelijke gerecht en dat frustreerde de ober zodanig dat hij spontaan de Heer aanriep met de woorden: ‘wimmens’, zijnde een Algarviaanse meervoudvariant van woman.
Ik moet er nog vaak aan terugdenken als ik het leven reflecteer en bij dat soort avontuurtjes springen spontaan de tranen weer in m’n ogen, zoals ik dat in een andere versie ook had bij het recente interview met Bibian Mentel, een prachtvrouw, vanuit honderd invalshoeken. Om toch het saaie niveau van deze column te ontstijgen, gooi ik er nog een stelling tegenaan, en wel dat vrouwen stronteigenwijs zijn, zoals dat in de Hof van Eden uiteraard al is aangetoond. Tegelijkertijd moet ik bekennen dat ik deze competentie ook volkomen onder de knie heb, hetgeen ook geldt voor de vermeende monopoliepositie van vrouwen dat ze drie dingen tegelijk zouden kunnen doen. Verder is de man in de ogen van de vrouw doorgaans veel saaier, zijn vrouwen volgens de gemiddelde man complex, praten ze veel te veel en kunnen ze lastig knopen doorhakken, omdat alles in het leven eerst twaalf keer moet worden heroverwogen, waardoor de top van het bedrijfsleven helaas nog steeds grotendeels uit man bestaat. Tuurlijk, ook deze laatste bewering wordt in de praktijk weer vaak gelogenstraft, maar met dit soort bespiegelingen komen in geval de tongen los en kan ik me nu al verheugen op de reacties die deze column gaat losmaken.
Omdat ik verder hartstochtelijk fan ben van vrouwen in alle verschijningsvormen zou ik het prachtig vinden als
op 17 maart a.s. tegen alle voorspellingen en peilingen in een vrouw winnaar blijkt te zijn van de verkiezingen en het zou nog mooier zijn als Sigrid Kaag dat wordt, de enige die zich in het internationale speelveld kan redden, met de vraag is of ze bestand is tegen de druk in Den Haag, die misschien niet groter is dan tijdens al haar baantjes en projecten in het Midden-Oosten, maar waar de achterkamertjestafereeltjes veel talrijker en duisterder zijn. Ze heeft veruit de meeste hersens, is energiek en ervaren, maar is dat genoeg is?
Voor het overige is het vanaf vandaag weer gewoon elke dag de dag van de mens, de beschaafde soort hopelijk, en zitten we met z’n allen in de startblokken voor een prachtig vervolg van dit maffe jaar.
Online kwam ik op de valreep een boeiend artikel tegen over het man/vrouw-verschijnsel, geïllustreerd door bijgaande afbeelding. Een plaatje zegt immers meer dan duizend woorden, reden waarom deze column eindigt met deze publicatie, vergezeld door de hartekreet: lieve wimmens, ik hou van jullie allemaal.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Leave a Comment