Bizar en absurd zijn slechts twee woorden uit de schier eindeloze reeks loze kreten die vooraanstaande lieden als politici, burgemeesters of banketbakkers aanwenden om hun maatschappelijke genoegen of ongenoegen kenbaar te maken tegenover de media, vrijwel altijd gevolgd door een oorverdovende stilte. Het is kenmerkend voor de samenleving die steeds gevoellozer lijkt te worden, steeds onpersoonlijker ook. De oudejaarsconference van Micha Wertheim, ik beken dat ik ‘m nauwelijks kende voor 31-12, was er één om van te smullen, al zat ik wel af en toe vijf minuten met samengeknepen billen te wachten op een echte grap, omdat er soms te lang humorloos beschouwend werd gebabbeld over alledaagse ergernissen. De opzet was fenomenaal, artistiek, creatief en briljant. De vinger werd nogal eens op de zere plek gelegd, zoals cabaretiers meestal belerend bezig zijn vanuit hun doorgaans linkse en daarom aansprekende invalshoeken. In zijn show werd nog eens ten overvloede duidelijk hoe we zijn afgedwaald van de echte wereld, waarin dingen ertoe doen. We zijn verworden tot een samenleving van 18 miljoen individuen, die 24 uur per dag in een licht gebogen houding op onze schermpjes turen, met daarop heimelijke, stiekeme, of gewoon vertrouwelijke boodschapjes over het leven, over elkaar, of – meestal – over niets, en dat dan nog eens vergezeld doen gaan van icoontjes, smileys, symbooltjes, figuurtjes, kusjes en andere flauwekul. We delen alles, behalve de echte gevoelens, want die kun je niet per app delen, daarvoor is immers direct contact nodig, zoals we dat vroeger kenden op momenten dat we samen dingen ondernamen, toen het fenomeen gesprek nog bestond, zonder hindernissen, zonder gêne voor het directe één-op-één-contact. Toegegeven, ik heb ook altijd de telefoon in de achterzak, al was het maar om de stappenteller te gebruiken, omdat scoren, op welke manier ook, altijd hoog in ’t vaandel staat.
Bij al deze ontwikkelingen is het z0 fantastisch dat we nu aan de vooravond staan van een omwenteling, een meteorologische revolutie. Vanaf dinsdag 9 januari 2024 krijgt het weer volgens Weeronline een cijfer 10, omdat veel zon, weinig wind en acceptabele vrieskou volgens dat voorspellend bureau een hoog cijfer rechtvaardigen. Het wordt smullen vanaf a.s. dinsdag. De files naar bossen, duinen en natuurgebieden worden gigantisch. Iedereen wil een graantje meepikken van dit natuurverschijnsel, dat het overtollige water laat verdwijnen of laat bevriezen.
Onze onvolprezen waterschappen maken al wekenlang extreem veel overuren bij het dichten van dammen, het verzwaren en herstellen van dijken, het afpompen van water naar polders en andere landsdelen en we hebben natuurlijk ongelooflijk veel mazzel dat de Noordzee qua niveau nog steeds rivierwater kan verwerken. Maar nu, lieve mensen, voor zover dat nog niet is binnengekomen, wordt alles anders. Dinsdag 9 januari gaat het wonder plaatsvinden. Na drie maanden onophoudelijke nattigheid krijgen we dan een paar dagen met alleen maar zon. Op deze dolle dinsdag worden we buiten verwacht om op te drogen, te wandelen, misschien wel te schaatsen. Dinsdag 9 januari belooft een bevrijdingsdag voor de geest te worden. Het wordt een dag van het grote genieten, van tochten langs het nog steeds hoge water van IJssel, Rijn en Maas en de files op weg naar die plekken zullen enorm zijn.
Dinsdag 9 januari komt de zon op om 8.45 uur en gaat ie onder om 16.44 uur, waardoor we niet minder dan 7 uur en 58 minuten van het mirakel kunnen genieten. De dagen daarna komt er telkens 2 minuten bij. We laten ons opdrogen, we gaan de paden op, de lanen in en ademen frisse lucht, zoals we dat in geen maanden hebben gedaan. Mijn wandelschoenen staan klaar om rond 8.30 aangetrokken te worden en de agenda is die dag nagenoeg leeg, zodat het inhaleren van frisse winterlucht al voor de middag tot een forse portie hyperventilatie kan leiden.
Toegegeven, het klinkt allemaal wat overdreven, overtrokken en zwaar aangezet, maar desondanks hoop ik
dat deze dag zal bijdragen aan het stimuleren van het algemeen gemoed, dat ik om me heen op een absurde en bizarre manier heb zien inkakken de laatste tijd. De donkere nattigheid of de natte duisternis leidt ook, zo heb ik gemerkt, tot een soort writersblock, waardoor je, soms stevig balend van alweer de weersverwachting, weliswaar wat lettergrepen aan de laptop toevertrouwt, zonder dat de inhoud echt sprankelend te noemen is, een feit waarop ook strontvervelende heerschapjes als Poetin, Netanyahu, Kim Jong-un en Wilders een forse invloed hebben gehad.
Aanstaande dinsdag wordt alles anders en komen we elkaar vast tegen in de bossen van Lochem, Doetinchem of het Montferland. Inhaleren dus die forse dosis frisse vrieslucht, in de aanloop naar het voorjaar.
Geniet ervan, tot dinsdag.
See you.
Geef een reactie