Meer dan drie miljoen TV-kijkers volgden afgelopen donderdag de 2018-editie van The Passion, een soort overschat burgermansverhaal over Jezus en zijn kruisiging, zoals die volgens een volledig verzonnen, maar spannende en met de paplepel ingegoten vertelling zou hebben plaatsgevonden. Het motto bij dit soort uitvoeringen is ‘alles moet kunnen en niets is te gek’ en van de kijker wordt verwacht dat ie het normaal vindt als Pontius Pilatus met een stropdas ten tonele verschijnt om een eigentijdse Christus te veroordelen, verraden door een donkere Judas met sneakers, verloochend door een rappende Petrus met bril, met een parkeergarage in de Bijlmer als achtergrond. Dan gaat bij mij de lamp uit, ondanks alle goedbedoelde inspanningen van zangers en zangeressen en ondanks de mooie ontwikkelingen van de Bijlmer zelf. Als het Paasverhaal dan toch verteld moet worden, met alle bijkomende en door de eeuwen heen aangedikte verzinsels, waarom dan niet een beetje aangekleed? Als uitsmijter krijgt de kritiekloze kijker nog het item Passion Talk over zich heen gestort, waarin de regisserende omroepen EO, NCRV en KRO de opvoering evalueren aan de hand van emotionele interviews met alle betrokkenen door opperchristen Bertje van Leeuwen. Daarnaast wil een groeiende groep theologen – serieus – de rol van Judas nog eens scherp evalueren met als doel z’n naam te zuiveren en te ontdoen van alle laster waarmee zijn status nu al 20 eeuwen lang wordt bezoedeld door dat ene schoonheidsfoutje in het jaar 33. Alles slaat door tegenwoordig, geen enkel historisch feit wordt nog op de juiste waarde geschat en het nieuwe doen en denken wordt ook wel de nieuwe preutsheid genoemd, volgens Adriaan van Dis een verinnerlijking, een herijking van onze normen en waarden.
Binnen die kentering en de herwaardering van goede, waardevolle, slecht-beoordeelde maar in veel gevallen historisch bewezen gebeurtenissen lijkt een verbod van kracht te zijn op alles, wat we in het recent verleden hebben gekoesterd als vrijheid, als overwinning en als kleine stukjes revolutie. Matthijs van Nieuwkerk beweert dat ‘Times they are achangin’ van Bobby Dylan uit 1964 nog steeds opgeld doet en uiteraard is ‘Change’ al sinds de schepping aan de orde. De klachten over straatnaambordjes en het verbod dat de nieuwe lichting demonstranten en betogers wil gaan doorvoeren binnen onze in vijftig jaar tijd geïmplementeerde ontwikkelingen op seksueel, politiek en maatschappelijk gebied zijn 85% van de Nederlanders een doorn in het oog, om toch nog een vleugje Pasen te hanteren. Als letterlijk alles wordt platgeslagen als het gaat om verwijzingen naar het verleden, de seksuele vrijheid, de vaak via oorlogen verkregen democratische bestuursvormen en ook de daaromheen gebreide humor en satire – met een lach en een traan – dan kunnen op korte termijn bezoekers van de wat steviger conferences van Youp van ‘t Hek en Theo Maassen alleen nog incognito naar het theater omdat de tot dusver gehanteerde definities van cabaret in het algemeen op grote schaal moeten worden bijgesteld in verband met het discriminerende karakter van de grappen en grollen. Dat wordt een burgeroorlog, als we niet oppassen. Waar liggen de grenzen van deze Change? Moppen tappen, in welke vorm ook, gaat altijd ten koste van iets of iemand en als op termijn alleen de humor van Toon Hermans nog door de beugel kan, zetten we de klok honderd jaar terug en begint de revolutie van voren af aan, hoewel Toon ook nog kans zag om de tante’s Jo van deze wereld behoorlijk voor schut te zetten.
Ik geef het toe, toen ik ooit met een vrouwelijk klasgenootje tijdens een uitstapje en bij prachtig weer met wederzijds goedvinden, sterker nog, op haar initiatief, op aangename wijze en onder het toeziend en goedkeurend oog van enkele merels in het gras lag, dacht ik nog dat dat de eerste heerlijke stappen waren van wat we toen als bevrijding ervoeren, zoals vertolkt in de romans van onder meer Jan Wolkers. Gaan die boeken nu ook op de brandstapel binnenkort, samen met de als luguber ervaren straatnaambordjes, de mijter van Sinterklaas en het standbeeld van Michiel de Ruyter? Hoe zit ‘t met muzikale voorkeuren? Discrimineer ik met terugwerkende kracht en postuum Wally Tax en The Outsiders als ik uitspreek dat ik The Golden Earrings in de jaren zestig veel beter vond en word ik binnenkort voor de rechter gesleept omdat ik nog steeds met veel plezier rond rij in een Golf-sjoemeldiesel en niet in een Toyota?
Ik wens een ieder een fijne Pasen toe, waarbij de dood en opstanding van Jezus worden herdacht, die de ochtend van de Eerste Paasdag gebruikte om heel sneaky met hulp van wat engelen een zware steen van z’n graf weg te rollen om vervolgens nog even rustig door het leven te stappen, te midden van zijn discipelen, waarvan alleen Thomas, de ongelovige, twijfelde aan z’n verhaal. Die zal echter op korte termijn ook wel een proces van rehabilitatie mee gaan maken.
Mooie dagen.
See you.
mooie teksten. Fijne paasdagen gewenst. Eerst vanavond naar Amphion om George c.s. te zien …. ajuus
veel plezier, groeten aan de Kooymans
Een volledig verzonnen verhaal? Heeft Socrates de gifbeker gedronken? Ook een volledig verzonnen verhaal?
Dat hoor ik nooit iemand zeggen. Maar over Jezus leven wel Socrates en Jezus hebben meerder dingen gemeen, de morele lessen, maar ook dat ze beiden niets hebben nagelaten. We kennen ze uit verhalen van anderen. Van Plato en van de evangelisten. Heeft plato het volledig uit zijn duim gezogen? Je kunt dat met hetzelfde recht zeggen. Stel dat je op,dit log gaat beweren dat Socrates nooit de gifbeker heeft gedronken, Hoeveel hoon zou je dan krijgen?
Een volledig verzonnen verhaal? Heeft Socrates de gifbeker gedronken? Ook een volledig verzonnen verhaal?
Dat hoor ik nooit iemand zeggen. Maar over Jezus leven wel Socrates en Jezus hebben meerder dingen gemeen, de morele lessen, maar ook dat ze beiden niets hebben nagelaten. We kennen ze uit verhalen van anderen. Van Plato en van de evangelisten. Heeft plato het volledig uit zijn duim gezogen? Je kunt dat met hetzelfde recht zeggen. Stel dat je op,dit log gaat beweren dat Socrates nooit de gifbeker heeft gedronken, Hoeveel hoon zou je dan over je heen krijgen?
Dank voor je reactie. Ben er blij mee en ‘t geeft aan dat je de blog weliswaar goed hebt gelezen maar niet helemaal hebt begrepen. Mijn standpunt is dat het verhaal van Jezus is verzonnen, niet dat hij heeft bestaan of zijn boodschap niet heeft verkondigd. Waar ik moeite mee heb is de poppenkast die er doorgaans van religie wordt gemaakt, in dit geval puur uit commerciele overwegingen. En in Plato ga ik me uiteraard nog even verdiepen.