Over het dichtdraaien van de gaskraan in Groningen en de consequenties daarvan blijkt in de vijftig jaar van de winning vrijwel niemand ooit te hebben nagedacht en de besluitvorming om dat nu dan maar op stel en sprong te gaan doen gaat gepaard met een nog niet eerder vertoonde onderschatting van de gevolgen, zoals die van de 
werkloosheid, die het besluit gaat opleveren. De gaswinning in Groningen is eindig, geen discussie, maar wie gaat daar nu dan een all-in plan voor opstellen? De schreeuwers hebben de afgelopen week al weer veel aandacht gekregen en het gaat nog een crime worden om alle consequenties in kaart te brengen, enerzijds door de noodzakelijke woningaanpassingen, die volgens de deskundigen met de bestaande installatiebedrijven in 34 jaar kunnen worden geklaard, anderzijds door de kosten, waarvan niemand de hoogte kan inschatten en niemand weet hoe ze betaald moeten worden, waarbij ik toch ook de NAM nog wel eens een rol als crowdfunder zou willen toedichten. Vanaf 2018 hou ik het dossier voorzichtig bij, want hier gaan we nog veel plezier van beleven in de zin van het bijstellen van de planning en de begroting en 
de vervaardiging van anekdotes, zowel uit het Haagse als uit het Groningse. Wiebes heeft vooralsnog vooral clowneske trekjes bij alle toezeggingen en beloften, ook al overtreft ie voorganger Kamp in alle opzichten. Ik vermoed verder dat er stiekem nieuwe en nog niet gepubliceerde bronnen zijn ontdekt om de toekomstige inkostenderving het hoofd te kunnen bieden. Dat kan zijn een heropening van de Limburgse mijnen, het opschroeven de zoutwinning in Boekelo of en het blootleggen van een onlangs ontdekte goudader in de Lochemse Berg. We zullen het de komende maanden gaan volgen. Er staan hele drommen deskundigen klaar om er iets van te vinden, maar de stekker gaat uit het gas, hoe ambigu die stelling ook is.
De meubelboulevards hebben wij tijdens de Paasdagen met een flinke dosis achteloosheid laten liggen, want wij houden niet van dat gekrioel op dat soort dagen met al dat gepeupel. Dat is meer voor ‘t gewone volk en wij gaan liever op een dinsdag- of donderdagmiddag als ‘t wat rustiger is en de verkoper wat meer tijd heeft om ons succesvol een bank of tafel aan te smeren. Nee nee, wij behoren niet tot dat gewone klootjesvolk, wij geven de voorkeur aan een wandeling door het buitengebied. Mijn vriendin had daarvoor in Kring van Dorth – wat? – in Kring van Dorth een route gevonden van drie mooie boskilometers via de rode bordjes van Natuurmonumenten, te beginnen bij het lokale kasteel, want daar struikel je over in deze omgeving. Na vier kilometer begonnen wij wat nattigheid te voelen en het vermoeden rees dat hier sprake was van twee verschillende, door elkaar gehusselde en elkaar kruisende routes met twee soorten rode pijltjes. Even later was de des-oriëntatie compleet, vooral omdat beide smartphones geen enkel navigatie-aanknopingspunt konden ophoesten, waardoor we genoodzaakt waren na een aantal slecht geplaveide binnenweggetjes, vlak bij de A1 en bij de acht-kilometer-passage toch maar eens te informeren naar landhuis Dorth, dat zich volgens wat autochtonen op nog eens drie kilometer afstand bevond, waardoor de terugtocht door de zomertijd nog net voor zonsondergang kon plaatsvinden, onder protest van enkele minder soepele gewrichten en in de inmiddels overtuigende wetenschap dat dit gebied helaas nogal wat boerenstulpjes bevat, waarvan de eigenaren ernstig wedijveren om de prijs voor de slechtste smaak binnen de gemeente en wij op ons tandvlees de terugtocht konden volbrengen, verkleumd door de paaskou en met een eindscore van 14.398 stapjes op de teller, voldoende argumenten voor hete chocolade en een dikverdiende Jägermeister. Het zit er op, de revival van de Heer is achter de rug en we zitten weer in een normale werkweek zonder flauwekul en poespas en met een voorspelling van zomerse temperaturen.
Tot slot: chapeau voor de Nederlandse wielrenners in de Ronde van Vlaanderen, een barre tocht over 
zo’n 265 kilometer, waar zowel bij de vrouwen als bij de mannen aan de meet de nationale driekleur wapperde met de klasbakken Anna van der Breggen en Niki Terpstra. Grote klasse en een diep respect voor het volbrengen van zo’n helse rit over kasseien en onmogelijke hellingen. Hulde!
Fijne week.
See you.
Geef een reactie