Blogs april 2016

29 april 2016 – over een gen, van Muiswinkel en een kunstmaan De krant meldde vandaag dat er een gen is ontdekt, dat mensen ouder maakt. Je hebt van die aardbewoners, die amper 50 zijn en toch al 65 lijken. Ik zit deze week misschien wel veel over onze koning te zeuren maar feit is wel dat z’n mams, Beatrix dus, knap vroeg al diep onder de rimpels zat, dus dat stukje erfelijkheid zit via dat ontdekte gen misschien toch wel in de Oranje’s.

Leuk hoor, die ‘Olieworstelaar’ van Erik van Muiswinkel gisteravond in Amphion maar toch ook een tikkeltje langdradig af en toe. Er zat wel wat ouder publiek, viel ons op, zelfs veel 60-plussers die er ook uitzagen als 60-plussers, vrij statisch, een matig applaus, beetje gezapig. Erik had zelf ook wat teveel terugblikken en belerende momentjes, zoals meer van die oudere jongeren dat wel hebben. Ik ben blij dat ik toch vooral niet overal een eigengereide mening over heb, laat staan dat ik die nog publiekelijk maak ook! Tja, zo gaat dat op een gegeven moment, je toehoorders worden ouder, zijn nauwelijks meer vooruit te branden en daar moet je dan nog je energie in gaan steken, lijkt me een lastig verhaal voor menig cabaretier. Van Muiswinkel bleef bijvoorbeeld, als Hoofdpiet, net iets teveel steken in zijn mening over de nationale zwarte-pieten-discussie, net zoals ik nu teveel blijf hangen in het relaas van die voorstelling. Verder dus maar….langs het scala aan dagelijkse onderwerpen. Belangrijkste ontdekking gisteren: golfen is een prima oefening voor een beschadigde rugzenuw, waardoor ik vrijwel pijnvrij heb kunnen spelen na 6 maanden, een heerlijke en fantastische gewaarwording. Fijn om dat eerste partijtje tegen Gert weer gespeeld te hebben. De swing op de fairway moet nog stukken beter, maar verder zijn we klaar voor het voorjaar want dat komt er over drie dagen echt aan……zegt de Bilt.

En in Japan schoten ze, met Nederlandse inbreng, kortgeleden een satelliet in een baan om de aarde. Waarom zo’n ding nou soms kunstmaan heet is me een raadsel, maar het geval heeft ’t nu, na enkele weken al, begeven omdat de zonnepanelen afbraken. In de toelichting van de formele instanties stond iets over ‘een klein constructiefoutje’….. van 350 miljoen euro dus. En ik stond vanmiddag bij de fietsenmaker te klagen over een nieuwe band van 50 euries!

Fijn weekend, beste lezers, nog een enkel zonnebankje en we kunnen naar buiten. See you.
28 april 2016 – over gummiknuppels, Oostenrijk en Abdeslam

Het valt me steeds vaker op we in dit land binnen de raamwerken van het wereldnieuws altijd weer zaken weten te bedenken, die te omschrijven zijn als gemuggenzift, calvinistisch geneuzel, gerommel in de marge, dan wel items waarbij je gewoon denkt dat het niet waar kan zijn vanwege stupiditeit van het onderwerp. Wat nu te denken van nieuwe politie-uniformen, waarvan het gummiknuppelvakje niet goed is afgestikt, waardoor de knuppel te ver wegzakt en de drager op z’n bek gaat. ‘Ach nee, dat verzin je’, hoor ik de lezer verzuchten. ‘Nee hoor, beste mensen, dat was het nieuws van RTL vandaag te melden had’. Het klopt, het is doorgaans geen nieuws wat het journaal haalt maar het idee dat er een opdracht is verstrekt aan een naaiatelier voor het aanbrengen van gummiknuppelzakken en dat met name de vrouwelijke agenten, niet gewend om met een knuppel in de broek te lopen, daar nu het slachtoffer van worden, waardoor het achtervolgen van het plaatselijk geboefte uitmondt in hilarische valpartijen en blessures omdat de knuppel als een soort spalk is gaan werken, dat is toch geweldig? Oh, heerlijk land, mijn Nederland! Ik ga het vervolg op deze fantastische ontwikkeling op de voet volgen en ik hou mijn lezers op de hoogte van de afloop. Ik wil ook in detail weten wat de opdracht aan het naai-atelier was, de interpretatie, de aanbesteding, de afstemming met de rest van Europa, de consequenties voor linksdragenden, etc.

Verder is het natuurlijk van de gekke dat ‘Europees land’ Oostenrijk plannen gaat ontwikkelen voor de bouw van een muur in de buurt van de Brennerpas, dit om asielzoekers te weren. Oostenrijkers zijn in mijn optiek qua ideeën al sinds de jaren dertig van de vorige eeuw niet helemaal vrij van wat afwijkende denkbeelden – voorzichtiger kan ik het niet uitdrukken – en de recente verkiezingsuitslagen daar bevestigen dat, maar muurtjes bouwen is het zoveelste bewijs van de mislukte politieke oplossing van het vluchtelingenprobleem. Wat gaan we nu doen Europa? Metselaars zoeken in arme gebieden voor het bouwen van die muren? Nog eens massaal aan tafel met Merkel, Hollande en Erdogan?

Tot slot: heer Salah Abdeslam zal zich in de nor in Frankrijk nog wel eens afvragen waarom ie niet op het knopje van de bomgordel heeft gedrukt toen dat zo afgesproken was met die exploderende vriendjes van ‘m. Hij is nu de schlemiel van de gevangenen, is buiten de gevangenispoorten waarschijnlijk na twee minuten al neergelegd en kan z’n tijd nu dus besteden aan de memoires en het verhaal achter de aanslagen onder de titel: ‘Waarom ik niet geloof in het verhaal van die maagden”.

En nu op naar van Muiswinkel voor een voorstelling van de Olieworstelaar, schijnt goed te zijn. See you.

27 april 2016 – over een Koningsdagboekje

 Ik geef het toe, ik heb vanochtend een tijdje TV zitten kijken en aanschouwd hoe de koninklijke familie Zwolle bezocht en, ondanks, mijn scepsis over koningen in het algemeen en Willem in het bijzonder, kon ik het toch waarderen dat in zo’n stad zoveel enthousiasme werd opgebracht voor zo’n folkloristisch festijntje. Echt, waardering voor de tomeloze inzet van al die burgers. Alle cliché’s, tot en met het Oranje-zonnetje – duuuhhh – kwamen uit de kast maar goed, daar houden ze in het mooie Hanzestadje vast een goed gevoel aan over en dat verdienen ze. Ik heb zelfs heel burgerlijk een Oranje-lekkernij gegeten en nu is de maat ook wel meer dan vol en kijk ik uit naar de lui van Lucky TV, die vandaag tal van mogelijkheden voorbij zagen komen om prachtige sketches te maken.

Maxima stal uiteraard weer de show en de kroonprinses heeft nog wat flink wat jaartjes nodig alvorens in voldoende mate representatief te kunnen optreden. Werk aan de winkel voor diëtisten en soortgelijke vaklui.

Verder heb ik vandaag nog eens geconstateerd dat ik in behoorlijke make een rommelmaker ben. Ik moet helaas mijn atelier ontruimen en als ik zie wat ik daar ik korte tijd naar toe heb gesleept dan krijg ik soort van herhalingsvrees, want de ruimte moet aanstaande zondag leeg en dat wordt dus kringloop, Marktplaats, de zolder en de grijze container. Als ik later groot ben, hoop ik dit soort ontwikkelingen te gaan ontlopen, maar zover is het nog niet.

We drinken nog een flinke neut op Willem, die volgend jaar z’n Abraham probeert binnen te halen, en gaan morgen weer gewoon over tot de orde van de dag, waaronder een golflesje in een poging de juiste spieren weer in de gewenste bewegingsrichting te krijgen.

Fijne avond lezers en tot morgen.

 26 april 2016 – over Turken, Duitsers, Kazachstan en de monarchie

 Arnon Grunberg had het vanochtend in de Volkskrant over de mens en diens intelligentie en daarbij als rake opmerking dat de mens het enige dier is dat zich vermoedelijk van zijn eigen overbodigheid bewust is. Daar kun je lang over nadenken en vervolgens een paar conclusies trekken. 1. Ja, denk ’t wel, we zijn in principe slim genoeg om ons zelf overbodig te maken als je het eens wordt over de zin van het bestaan en 2. Hoe gaan we dat dan organiseren en wie trekt als laatste de stekker eruit? Er zijn tal van filosofen die deze vragen ook al gesteld hebben uiteraard maar ’t is wel aardig om daar aan de vooravond van een zinloze feestdag nog eens over na te denken.

Verder zien we de voorverkiezingen in de VS naar een soort van politiek orgasme toegroeien, waarbij beide kampen tot de conclusie gaan komen dat de eigen kandidaten niet zo geschikt zijn. Dat wordt nog wat als het gaat om de werkelijkheid in november. Trump treedt vrijwillig terug, wordt teruggetrokken of vermoord en Clinton komt tot de conclusie dat het treden in de voetsporen van haar man toch wel wat teveel gevraagd is.

Ik ben ten aanzien van de Duitsers en de Turken tot de conclusie gekomen dat beide bevolkingsgroepen ten enen male de factor humor niet beheersen. Kom nou toch, die Böhmermann mag natuurlijk uit oogpunt van vrijheid van meningsuiting van alles zeggen maar je HOEFT ‘t natuurlijk niet te doen. Je KUNT ook uit fatsoensoverwegingen als cabaretier even je bek houden en MOET niet denken dat het benoemen van iemand als geitenneuker elke dag weer lachen, gieren en brullen is. Duitsers en humor zijn sowieso twee afzonderlijke dingen en datzelfde geldt eigenlijk wel voor Turken en verdraagzaamheid. Die Umar-dame heeft misschien wel gelijk maar ook hier geldt: een paar dagen niet schreeuwen kan soms ook helpen en sympathie opleveren. Met de term Nederturken gaan we de komende dagen weer allerlei praatprogramma’s vullen en let op: het barst weer van dwe deskundigen.

Een land waar ik met toenemende belangstelling wel eens heen wil is Kazachstan. De berichten daarover zijn langzamerhand fantastisch en sprookjesachtig en catg komt nioet alleen door gas- en oliewinning. De laatste economische berichten gaan namelijk over de winning van paardenmelk en dat wil me daar geen stimuleren tot een belangrijk exportproduct. Het schijnt gezond te zijn, wordt in poedervorm uitgevoerd en moet Kazachstan vele miljoenen gaan opleveren. Ik denk dat ik me eens ga verdiepen in de import van dit product met melk met onder andere ijzer, mineralen, eiwitten en vele vitamines zoals A, B, B2, B6, B12, C, D, E, K en T als componenten lijkt sterk op moedermelk en zo’n traject moet dus wel een succes worden.

Waar je niet allemaal druk mee kunt worden als je goed om je heen kijkt….

Ik wens iedereen een fantastische koningsdag en de voornemens in Lochenm blijven vooralsnog beperkt tot heel lang uitslapen met een oranje Tom Pouce bij het ontbijt.

 25 april 2016 – over lenteweer, vitamine D en de sportschool

Bijna mei en lange files vandaag door de zware hagelbuien in het hele land. Complete snelweg afgesloten bij Grou! Nou is dat weerbeeld al jaren aan het veranderen en als het zo doorgaat zitten we binnen afzienbare tijd in januari nog buiten op het terras – dat kon nu eind december nog – en moeten we de zomervakanties verplaatsen naar de periode oktober-november. Het moet langzamerhand echt ophouden met die regen, anders ga ik het overtollige water van mijn nieuwe veranda-dak via Marktplaats aan de man brengen. Ik heb een vriendin die vrijwel alles via dat medium kan verkopen dus waarom niet? Verder ben ik van lieverlee maar weer gestart met de vitamine D-pillen want ik voel ernstige depressies opkomen die ik snel moet indammen. Nou heb ik dat wel vaker als ik de overtollige energie niet kwijt kan en zeker nu ik ‘in de overgang’ ben, zijn aanvullende maatregelen nodig.

Tussen deze en de volgende alinea moest ik even buitengaats maatregelen treffen na de signalering van een reiger aan de rand van onze met vissen gevulde vijver. Ik ken geen vogels met een brutalere blik in de ogen dan deze vogelsoort en ik ga me vanaf nu verdiepen in reigergerechten. De wapens liggen in de aanslag en bij de volgende toenaderingspoging is het dierenrijk een exemplaar armer. Bewijzen daarvoor zal ik op deze plek fotografisch overleggen.

Wat wou ik nog meer kwijt vandaag? Aha, de sportschool, een plek waar ik noodgedwongen bijna dagelijks enige tijd doorbreng en waar ik met name tijdens de daguren nogal wat leeftijdgenoten aantref die via allerlei toenemende blessures en mankementjes een aantal van de in totaal pakweg 30 apparaten bestijgen. Gisteren, jawel, op zondag, heb ik daar nog kennis gemaakt met een nieuw exemplaar dat via de zogenaamde andullatietechniek trillingen teweegbrengt waardoor gespannen spieren of overspannen zenuwen relaxen en tot rust komen. Ik sprak daar een vertegenwoordiger van de verkopende partij over, werd enthousiast, was bijna handtekeningbereid, tot ik de prijs van deze vibrerende matras hoorde en ik van de weeromstuit volledig gespannen huiswaarts keerde. Niet minder dan vierduizend euro moet je voor zo’n ding neertellen en dan maken de potentiële positieve effecten van dat soort mechanismen direct plaats voor een spontane migraine-aanval en pijn in de portemonnee. Nou ja, het werkt in elk geval blikverruimend en je moet openstaan voor nieuwe ontwikkelingen. Ik las verder dat gewoon wandelen, stevig tempo, dagelijks een half uur, de allerbeste lichaamsbeweging is. Daar gaan we voor de komende tijd. Eerst weer wat zakelijke contacten onderhouden deze week. Tot later.

22 april 2016 – over Prince, Charles en Willy

 Den Haag krijgt bezoek van Joko Widodo, president van Indonesië, redelijk populair maar toch wel onderhevig aan wat kritiek, onder meer uit de Molukse hoek. Het pleit voor hem dat ie liefhebber is van Led Zeppelin en Deep Purple, misschien aan aanknopingspunt voor zijn gesprek met onze koning Willy, want alleen blijven steken in de diepere gevolgen van de Grolsch-transfer zal ook voor de ongetwijfeld thee-drinkende ‘Do’ aanleiding zijn te twijfelen aan de meerwaarde van het Nederlands koningschap. Persoonlijk verheug ik me op de eerstvolgende afleveringen van Lucky TV, die rond koningsdag vast wel verschijnen. Tja, een bruggetje van Deep Purple naar Purple Rain, de grote hit van de gisteren overleden Prince Rogers Nelson, kortweg Prince, goed voor een pagina of vijf in de Volkskrant van vandaag. Zijn aanhangers zijn vast erg bedroefd maar ik heb hem toch gerangschikt in de categorie ‘sterren met fratsen’ en daar heb ik als nuchtere Achterhoeker wat minder mee. Muzikaal was ie wel ok, maar over smaak valt nu eenmaal niet te twisten.

Nog een bruggetje, van Prince naar prins. Gisteren werd Queen Elizabeth 90 jaar en als je de monarchie in Engeland vergelijkt met die van ons, zie je toch sterke paralellen. Beatrix heeft jaren rondgelopen met het idee dat ze het volk niet wilden belasten met Willempie en dat denkproces zit bij de Queen uiteraard ook in het hoofd als het gaat haar prins, die stijve Charles. Die wil je toch ook niet als opperhoofd voor het volk zetten en bovendien kun je over een paar jaar het stokje meteen doorgeven aan het zoontje, prins Harry. Daar valt iets meer mee te beleven volgens mij en dat vindt Elizabeth waarschijnlijk ook.

Ja, beste lezers, aan de vooravond van Koningsdag, waarbij alle registers rond oud-Hollandse spelletjes weer worden opengetrokken, ben ik royaal en vorstelijk in afwachting van de nieuwe look van Maxima en kijk ik met smart uit naar de nieuwe jurkjes van de prinsesjes.

Vanavond haal ik uit solidariteit de sjoelbak vast van de zolder want geen groter genoegen dan dit schijvenspel, maar ook geen grotere leugens dan de afgelopen paar zinnen in deze column.

Ik ga over een uurtje biljarten, ‘that’s different cake’, een seniorenspel misschien, maar wel met keu die ik als sinds 1974 bezit toen ik competetie speelde bij DLS in Sinderen. DLS stond voor ‘De Laatste Stoot’, je verzint t niet.

Ik kan verder alleen maar hopen dat de weersverwachting voor de komende dagen niet gaat uitkomen en ik wens iedereen dus toch een fijn weekend. Enjoy life!

21 april 2016 – over de Graafschap, pensioenweer en dat gekke golfspel

 Ajax – Utrecht met moeite 2-2 en vervolgens Utrecht – de Graafschap 0 – 2!

Opzienbarend in mijn optiek en veelzeggend over de nivellering van het Nederlandse voetbal. Hoe dan ook, de Graafschap gaat bijna zeker de nacompetitie in en volgens mij gaat ‘t dan goedkomen en doen ‘we’ weer gewoon mee volgend seizoen. Ik beloof de bestuurders in Doetinchem nu vast een paar bezoekjes aan de Vijverberg want daartoe voel ik me moreel verplicht tegen die tijd. Bovendien is het tegenwoordig weer feest bij de Superboeren op de tribune en daar wil ik aan meedoen.

Het was vandaag ‘pensioenweer’ en dat durf ik langzamerhand steeds harder uit te spreken. Gewenning aan die positie, gewenning aan andere veranderde situaties en toch ook een paar keer per week op stap, eruit, andere gezichten, zakelijke gesprekken, het blijft een soort verslaving waar ik waarschijnlijk nooit meer vanaf kom. Meelullen heet dat, meespelen ook, een mening droppen, een standpunt delen, ontwikkelingen volgen en dat ook nog eens bijna onbezoldigd, ja, dan moet je wel liefhebber zijn.

Tussendoor mocht ik constateren dat mijn vijvervissen de laatste maanden niet stil hebben gezeten, dat mijn nieuwe nestkastje inmiddels wordt betrokken door een mezenpaar en dat de mijn tuin in alle hevigheid ontluikt. Het klinkt wel heel oubollig vandaag maar mag ik ook eens….?

Verder ga ik weer aan de golflessen want na allerlei fysiek ongemak wordt dat de hoogste tijd. De baan op, 9 of 18 holes, misschien eerst een par 3 om te beginnen. Lesjes in het pitchen, de bunker, met de S, de ijzeren 9, de houten 5, de driver en de putter. Proberen om de swing weer te pakken te krijgen, de handicap wat op dan wel af te schroeven na de eerste echte ‘baan’ tot de conclusie komen dat je ‘t waarschijnlijk nooit helemaal onder de knie krijgt, dat de ballen nog steeds in het water belanden, dat de par 5 –hindernissen vooral tussen de oren zitten, dat chippen op de drivingrange altijd goed gaat maar in de baan een stuk minder, dat er altijd wel een merkwaardig stukje mentale druk op zit als er een paar achter je zitten, dat een neerwaartse spiraal op een dag zelden kan worden omgebogen en dat het dus eigenlijk maar een gek kutspelletje is……maar wel leuk! Morgen oefenen: iets door de knieën, juiste grip om de juiste club, hoofd stil houden – op zich al een kunst – via de heup naar de backswing, zonder hupjes of andere overtollige bewegingen naar voren en op de juiste manier uitswingen. Met de 7 zo’n 100 meter, met de houten 5 140 meter en via de driver 180….soms lukt dat.

En op de valreep zie ik voorbij komen dat PSV vanaf volgens seizoen ESV gaat heten, nieuwe sponsor in plaats van Philips. De E van Energiedirect maar ook de E van Eindhoven, dus eigenlijk past dat wel.

20 april 2016 – over een financiële tegenvaller, Breivik en Aikawa Ik weet niet hoe ’t komt, maar ik denk sinds 1 januari j.l. een stuk genuanceerder over loonsverhogingen voor ambtenaren. Zat ik zelf jarenlang op de nullijn, want oh oh oh, wat moesten we toch bezuinigen, heb ik m’n kont nog niet gekeerd en er komt ruim 5 procent bij. Ik geef toe, dat was al langer bekend, maar nu hebben een paar rekenkundige genieën van het ministerie er nog voor de zekerheid even de calculator bij gepakt en dan komt het rekensommetje 2,5 miljard euro hoger uit dan begroot. Twee-en-een-half-duizend-miljoen euro…….waarschijnlijk per ongeluk aanvankelijk in lires uitgerekend of zo en wat ik nu zo node mis, zijn de kamervragen hierover. Niks van teruggezien of gehoord. Hoe kan dat nou, vraag ik me vertwijfeld af, en….hoeveel Joint Strike Fighters moeten we hierdoor afzeggen? Verder gaat diezelfde overheid tientallen miljoenen uitgeven om de te hoge laaggeletterdheid in ons land op te vijzelen. Dat zit ‘m blijkbaar vooral in de 65-plussers en dan met name in de rekenkundige vaardigheden, niet eens de taal dus. Mijn eerste vraag: wie heeft er nu een probleem met deze constatering. Waarschijnlijk niet de doelgroep zelf, die redt zich wel, maar wie dan wel? Verder valt vandaag natuurlijk op dat vriendje Breivik vindt dat ie meer privacy moet krijgen. Mijn voorstel zou zijn, helemaal in lijn met z’n voornaam, we doen het Anders: alleen al voor de brutaliteit van z’n eis nog eens 6 jaar extra isoleercel, dan wel eeuwige verbanning naar de zuidpool, met of zonder parachute droppen met de boodschap dat in die regio heel veel privacy te behalen valt. Alternatief is tweeduizend wasknijpers per dag dwangarbeid. Massamoordenaars met babbels….ben ik gauw klaar mee. Tot slot was heer heerlijk toeven op een terras bij een van der Valk vandaag met de nodige goeie zakelijke gesprekken uiteraard. En dan zie ik vers van de pers nog een bekentenis van heer Aikawa over gesjoemel met de prestaties van Nissan en Mitsubishi. Deze Aikawa overweegt om en plein public harakiri dan wel seppuku toe te passen en zal dit gaan doen in de kantine van het Nissan-hoofdkantoor te Tokio onder het uitroepen van バンザイ (Banzai!)   ’t Is wel de week van de Aziaten en ik denk dat met name China nog meer in petto heeft. Een fijne lente-avond gewenst.

19-4-2016 – overﻫﻯﻵﺺ¥ Asahi, Ban, en Wang Vreemde kop vandaag, beste lezers, dus maar gauw verder lezen.

Mijn belangrijkste verontwaardiging komt dit keer uit Japan waar het bedrijf Asahi onze nationale trots heeft overgenomen. Nou was mijn biertje toch al niet meer helemaal Nederlands meer sinds 2008 maar in elk geval nog wel Europees en nou hebben we dat ambacht verkwanseld aan een stel Japanners.

我々は完全にフロルーシュ醸造所サミットの買収を見つけ、言っファスナーのスポークスマ,

aldus een woordvoerder van het Japanse bedrijf, en zo is t maar net! Hoe dan ook, het voelt als verraad

Wel mooi dat Ban Ki-moon tot zijn onuitsprekelijke vreugde vandaag in Den Haag is benoemd tot Ridder Groothuis in de orde van de Nederlandse Leeuw, in de voetsporen van niemand minder dan bijvoorbeeld Alidius Warmoldus Lambertus Tjarda van Starkenborgh Stachouwer, die ‘verdienstelijk’ werk deed in Nederlands Indië, toen wij daar nog prominent de VOC-mentaliteit najoegen tussen 1945 en 1950. Daar gaat Ban is het vast vanavond nog even met z’n vrouw over hebben. Verder hebben de VS gezegd niet bang te zijn voor sancties van Saoedi-Arabië. Potverdorie, had ik het net gisteren over omgekeerde boycotmaatregelen en krijgen we nu dit. Dat is toch de omgekeerde wereld? Verder verloopt deze week vrij normaal met aardbevingen, bomaanslagen en loze beloften van Kamp rond aardgasproductie. De allerleukste nieuwskop was vandaag echter met voorsprong de melding: Wang werkt Wigt weg‘ bij ADO Den Haag. Alleen al door de alliteraties is dit een schoonheid en verder zegt het iets over de toenemende macht van de Chinezen in ons land, naast die van de eerder genoemde Japanners dus. De VOC is ver weg en dat is trouwens maar goed ook. Voor de niet voetbalkenners: Wang is de Chinese eigenaar/sponsor van voetbalclub ADO Den Haag, waarvan Wigt tot vandaag voorzitter was. Laatste opvallende sportnieuws is dat Robin Haase ergens de 2e ronde heeft bereikt. Daar hebben ze een speciaal toernooitje met een uitgerangeerde qualifiërs voor moeten organiseren, vermoed ik.

18 april 2016 – over Frank de Boer, Saudi Arabië en gezondheid
Tjonge jonge jonge, wat had dat 020 (Ajax, voetbalclubje uit Amsterdam..) gisteren weer mazzel. Het begint op matchfixing te lijken langzamerhand. Ook al gaf arbiter Makkelie later z’n ongelijk toe, het riekt naar competitie-evervalsing en dan achteraf ook nog dat gerleuter van de Boer, Frank voor intimi. Hoe meer zijn rechteroog begint te vervlakken, hoe minder oog hij heeft voor de realiteit en kon hij gisteren niet eens bevestigen dat z’n jongens door het oog van de naald ware gekropen tegen Utrecht. Ik denk dat hij datzelfde oog al lang heeft laten vallen op een andere club want het gebazel was gisteren niet van de lucht. Over ‘goed staan’, concept wel goed maar de uitvoering is minder’….opzouten Frank, ’t was pudding, ’t was een gatenkaas, ’t was een puinhoop.

Sterker, ik denk dat de Boer helemaal geen (h)oogvlieger is en dat hij blij mag zijn als er straks nog iemand een oogje wil dichtknijpen.

Even over Saoedi Arabië, want dat land zit me al langere tijd dwars. Het heet onze bondgenoot te zijn in de strijd tegen IS, het heet mee te vechten tegen het regime in Jemen, maar het is uiteraard alleen maar een machtig olieland dat z’n grondstoffen voor de volle 100% gebruikt voor de aankoop van macht, prestige en invloedssferen. Een woestijnmonarchie , die jaarlijks de meeste executies via onthoofdingen uitvoert, die (publiek geheim) voor een groot deel zorgt voor financiële middelen van IS, die – als buurland van Irak – op geen enkele manier iets doet aan het helpen oplossen van het vluchtelingenprobleem in de regio, die heel sneaky wat land van Egypte heeft gekocht (twee eilandjes in de buurt van Sharm el Sheikh), die z’n macht en invloed ook op andere dan economische motieven probeert uit te breiden, dat land omarmen wij als Westerse bondgenoten omdat koning Salman bin Abndoel Aziz al-Saoed en z’n 5.000 familieleden het, als grootste daad van emancipatie, heeft toegestaan dat vrouwen af en toe een stukje mogen fietsen, mits ze volledig gesluierd blijven en zich laten begeleiden door een man. Homo’s krijgen de doodstraf en verder hebben ze vandaag nog eens kans gezien om de olieprijs weer te laten zakken. Dat lijkt nadelig voor de eigen olie-economie maar een beetje econoom weet dat die die markt heel anders in elkaar steekt.

Kortom: de wacht aankondigen die lui en vooral uitbundig gaan boycotten.

En als laatste item voor de maandag moet ik melden dat Gerrit Hiemstra het weer volledig mis had toen hij gisten vertelde dat het wel mooi weer zou worden op maandag. ’t Is klotenkoud maar ach, de komende drie dagen wordt het beter en het belangrijkste item van vandaag is uiteindelijk toch een medische goed-nieuws-melding. Gezondheid blijft, ondanks allerlei mondiaal gesodemieter, ’t belangrijkste goed op aarde. Mooie conclusie, lijkt me.

15 april 2016 – over boodschappen, Johan Derksen en ABNAMRO

Johan Derksen, matig voetbalkenner maar vooral betweterig actief op de verkeerde TV-zenders, deed deze week van zich spreken met een standpunt over Marokkaanse voetballertjes die blijkbaar liever niet in hun blote piemel gaan douchen en daardoor een gevaar vormen voor de voetbalsport in Nederland. Johan heeft het al zover geschopt dat op dat soort uitspraken vandaag al reacties kwamen van minister Schippers en heer Rutte en dan heb je het toch wel vergeschopt. Deze matige voetballer, die zelf niet verder kwam dan Veendam en in zijn hele carrière wel 8 doelpunten wist te maken is me veel te veel bezig met zijn eigen showtje, z’n eigen mening en moet de laatste tijd ook zo nodig nogal dweperig doen over z’n kennis van muziek. Nou, beste lezers, die heeft ie echt niet. Als je de Buffoons en The Shoes beschouwt als de bakermat van de Nederlandse popmuziek, dan heb je ergens wel iets gemist, ondanks z’n vroegere vriendschap met Harry Muskee, Cuby dus. En nu moet er volgens hem vanuit de overheid een soort initiatief worden genomen door tegen Marokkaanse jongetjes te zeggen dat ze niet meer mogen voetballen van Johan. Derksen, ga rentenieren, organiseer nou dat Nederlandse Woodstock nog even en ga verder vooral vissen. Klep houwen!

Nou snap ik voor een deel wel z’n bevlieging om overal iets van te vinden want die herkenbaarheid is natuurlijk groot. Meningen en standpunten zijn ook op deze site niet van de lucht maar je moet ook je eigen beperkingen kennen en daar vooral niet op het hoogste de politiek mee gaan vermoeien. Nou, laat ik maar stoppen met dit item want misschien wordt het nog wel tegen me gebruikt.

Ik zat vanochtend weer eens op de sportschool, onder meer voor m’n knie en rugzenuw en heb daar genoten van de grote hoeveelheid disciplines die je daar kunt ‘ondergaan’ op een normale doordeweeksedag. Ik geef het toe, met name de oudere jongeren zijn dan van de partij maar het is alleen al een gekrioel van lieden die op blote voeten yoga, mindfulness en andere geestverlichtende ontspanningssessies bijwonen, daarin bijgestaan door minzaam knikkende docentes met wie ik bij nader inzien misschien ook wel graag op een matje wil liggen, voor de ontspanning uiteraard. Ons collectieve hoofd is erg vol, lijkt het, en we kunnen steeds minder goed ontspannen. Ik praat absoluut uit ervaring op dit moment en ik ga me eens oriënteren op een geschikte methodiek om die kop eens leeg te maken, vanaf morgen!. Vandaag is dat weer niet gelukt, vooral ook door de regenbui van een uur of acht, die als een natte deken over ons land hing. M’n vijver is vol, m’n regenton ook, de mind idem dito en het wordt dus tijd voor een forse ontspanning dit weekend. Ik wens jullie allen hetzelfde toe, ondanks het weerbericht. See you.

Winkelervaringen. Door mijn situatie doe ik tegenwoodig nog wel eens boodschappen op tijdstippen doe binnen de daguren vallen, ogenblikken die doorgaans worden gebruikt door leeftijdgenoten  die veel te veel tijd hebben om die kar te vullen en daar ook zo maar 1,5 uur aan kunnen je de spenderen, in vrijwel allelooppaden in de weg lopen, niet doelgericht de kar volladen maar een groot aantal verpakkingen ui e schappen halen, dit uitgebreid gaan lezen om het vervolgens weer terug te zetten. Boodschappen als hobby dus. Voordeel, ’t is rustig aan de kassa om 09.30 of 14.30 uur.

13 april 2016 – over vrouwen in het verkeer, verkiezingen in Syrië en de schiettest

 Oh, wat haal ik me nou weer op de hals? Schrijven over vrouwen achter het stuur en vrouwen op de fiets. Jaja, ik weet het, ik ga vreselijk veel vijandigheid oproepen met dit item. Ik weet ook dat de statistieken uitwijzen dat vrouwen minder ongelukken veroorzaken dan mannen maar toch zie ik dagelijks situaties voorbij komen waarbij ik denk: ‘goddorie, dat ging maar net goed’ of zoiets. Het gaat ook niet om termen van goed-fout – leve de nuancering – maar uuuhhhh, meer van uuhhh….anders! Nou, als dat niet neutraal is. Zelfs mijn vriendin valt ’t tegenwoordig vaak op dat je op afstand al kunt beoordelen of er sprake is van ‘women behind wheel’ of anderszins. Nou, dan hoef ik bijna niets meer te zeggen. Als je ziet dat iemand wat apart voorsorteert, te weinig gas geeft op de invoegstrook, wat moeite heeft met het berijden van de juiste rijstrook, te laat richting aangeeft of simpelweg te zacht rijdt, bijna 100% vrouw. Uiteraard geldt dat niet voor de Liesbeths, de Ina’s, de Elise’s, de Nicole’s, de Jolanda’s, de Albertien’s, de Vera’s, de Ingrid’s en alle andere vrouwen die ik ken. Beetje voorzichtigheid kan geen kwaad in dit verband, maar als een fietser bij een kruispunt eerst afstapt om daarna pas te gaan kijken of veilig oversteken verantwoord is, dan …….jawel……..leuk om eens op te letten vanaf morgen! In Syrië mogen de mensen vandaag stemmen en misschien zijn ze daar wel blij om. De opties zijn:

Lijst 1 Bashar Assad, zittend president Lijst 2 Yousouf, broer van Assad Lijst 3 Karim, zoon van Assad

Lijst 4 De ‘oppositie’, geleid door Ibrahim Assad, neef van de president

Zo ongeveer zit het daar in elkaar. We laten het allemaal toe als westerlingen, we zien het gebeuren met alle bekende Russische steun en we doen niets, want oh oh, die belangenafwegingen met hun gevoeligheden.

Vandaag kwam in het nieuws dat niet minder dan 2.400 politie-agenten hadden verzuimd om mee te doen aan de schiettest. Volgens de media hadden deze jongelui de schiettest ‘gemist’ en dan vind k nou zo’n leuke woordspeling in dit verband. Overigens had niet minder dan 99,7% van de daadwerkelijke deelnemers een goed resultaat gehaald en dan vind ik dan weer zo’n absurd hoog cijfer dat ik de organisatie ervan verdenk te hebben gewerkt met schietschijven van een meter op penalty-afstand.

Nou, dat was ‘m weer voor vandaag, alweer een mooie voorjaarsdag. Klagen over mijn persoonlijke situatie doe ik steeds minder en ik koester in toenemende mate alle plussen in het leven.

12 april 2016 – over Sparta, Turkije en bootvluchtelingen

Mooi hoor, Sparta weer terug in de Eredivisie, een club met historie, een club met een naam. Sparta staat voor oer, voor wilskracht, voor Griekse beschaving, voor discipline, kortom voor alles wat het huidige Griekenland zo’n beetje ontbeert. Sparta hoort naast de Graafschap thuis in de eredivisie en dan we even regelen binnenkort.

Over Turkije, de naast buur van Griekenland, heb ik sinds gisteren weer een stuk voorschrijdend inzicht. Gek is dat, één gesprek met een Turkse buurman kan je standpunten mening over zo’n land helemaal omvergooien daarbij blijkt ook weer eens hoeveel onze algemene opinie is gebaseerd door de filterende en gekleurde nieuwsitems op radio en TV. Ik keek op van de enorme technologische ontwikkelingen in Turkije, van de manier waarop de gezondheidszorg daar is georganiseerd, van de levenspopvattingen in het algemeen en van de levensstandaard in het algemeen. Je blik is blijkbaar helemaal vertroebeld door alleen maar de beelden van vluchtelingen, kampen, kommer en kwel. Natuurlijk, Erdogan is een hufter pur sang maar het land heeft oneindig veel mogelijkheden en mijn buurman gaat met z’n gezin binnenkort terug naar z’n geboortestreek. Dat doe je niet als je twijfelt aan de toekomst daar want de beste man hoort bij het slimmere gedeelte, daar was ik vrij snel van overtuigd/

Die andere rol, van Turkije, als het gaat om het nakomen van de vluchtelingenafspraken, is nogal dubieus, om niet te zeggen lachwekkend. Net als die van Europese top trouwens. Ik hoorde gisteren serieus een nieuwslezer zeggen dat er nu al 74 vluchtelingen waren uitgeruild die hier dus nu met het vliegtuig zijn gearriveerd. 74! Met dat soort aantallen houden we ons dus in het kader van dat akkoord bezig terwijl er alleen gisteren al 2000 uit Noord Afrika naar Sicilië afreisden. Wereld, waar zijn we nou eigenlijk mee bezig?

En om vandaag weer even met een stukje prachtig nieuws af te sluiten, er zijn ‘serieuze’ plannen om vanaf het najaar in reisfolders aan te geven wat de klimaatschade is van de vliegreis die je plan bent te gaan maken. Waarschijnlijk komt er dan bij te staan hoeveel bomen je moet planten om die schade weer te neutraliseren. Het zou me niet verbazen dat daar in elk land een speciaal park voor wordt aangelegd met de naam ‘airco’-park. Leuk gevonden, al zeg ik het zelf, vooral de co in dit geval. Reizigers kunnen dan 1 x per jaar gratis naar die parken afreizen om de groeistuipen van de door hen geadopteerde flora te aanschouwen. Ik denk ook dat onze koning deze ontwikkeling een warm hart toedraagt en daarbij de eerste 2000 bomen gaat planten 

11 april 2016 – over Luther, geldzaken, Amsterdam en kleiduiven Potverdorie, ben ik ooit grootgebracht als kind van protestantse ouders, Nederlands Hervormd om precies te zijn, een geloof dat gevormd is door één van onze voorvaderen, de heer M.Luther, wordt vandaag zo maar deel van zijn ideeën radicaal overboord gekieperd. Onze Maarten spijkerde, zoals wij allen weten, in het jaar 1517 niet minder dan 95 stellingen aan de deur van de Slotkapel in het Duitse Wittenberg (waar Wikipedia weer niet goed voor is) maar deed dat met zo’n complex Latijns taalgebruik dat we er blijkbaar 500 jaar voor nodig hadden om te ontcijferen dat hij toen de Holocaust aan het voorbereiden was. Onthullend en verbijsterend, en wij als protestanten daar maar eeuwen achteraan hollen! Ben ik blij dat ik er tijdig afstand van genomen heb, stel je voor dat er binnenkort nog meer van die Lutherlijken uit de kast komen. Vandaag hebben we, zomaar tijdens een snipperdag op maandag, de Hermitage in Amsterdam bezocht. Drie thema-voorstellingen, waaronder de Gouden Eeuw, Nederlandse portretkunst tot in de finesses, prachtig. Mooi ook om  met dochter Tessa weer even bij te praten op een prachtige locatie nabij Artis, waar het natuurlijk groen al in een veel verdere fase blijft te verkeren dan bij ons in het oosten, frappante gewaarwording. Daarbij neem je dan het fileleed op de terugweg maar op de koop toe, want ach, met mooi weer is ook dat weer een heel betrekkelijk probleempje. Verder ga ik vooral niet nog eens benoemen wat ik van banken vind, in dit geval de ABNBank die – met steun van de overheid – belastingontwijkers de juiste weg heeft gewezen. Ik doe daar geen uitspraken meer over maar een telefoontje met heer Zalm staat wel op de agenda voor morgen.
Situatie: een 22-jarige man uit Zwolle had toevallig thuis nog een koffertje liggen met 100.000 D-marken en kwam vervolgens op het lumineuze idee om het hele bedrag als een soort dealtje aan te bieden aan zo’n suffige employé van een grenswisselkantoor, in de overtuiging dat daar via enig handjeklap wel 50.000 euro voor zou te vangen zou zijn. Goh, de biljetten werden gecontroleerd en bleken dus nep, valsemunters anno 2016, heerlijk….

En verder kijken we deze week uit naar één van vele jaarlijkse hoogtepunten, in dit geval de zware strijd om de wisseltrofee kleiduifschieten, kortweg KDS. Naar verwachting zal Studio Sport daar zaterdag vanaf 10.30 uur een samenvatting van uitzenden en zal ik komende maandag een afbeelding van deze trofee plaatsen, zodat mijn achterban een idee krijgt waar het over gaat. Tipje van de sluier: je zou ‘m de moeder aller trofeeën kunnen noemen en bij de onthulling volgend week wordt duidelijk wat ik bedoel. Kleiduiven, een weerbarstige vogelsoort die zich bij windstil weer vrij eenvoudig laat verschalken, maar die desondanks nog wel eens lastige sprongetjes wil maken om afgevuurde projectielen te ontwijken. De kenner weet wat ik bedoel. Dit onderwerp komt dus terug in de column van 18 april. See you,.

8 april 2016 – over motorbendes, de nasleep van Panama e

Je zit daar als argeloze restaurantbezoeker bij van der Valk rustig aan een biertje en wat appelmoes met kers, komt daar plotseling een stel malloten in leren pakken binnen om elkaar naar het leven te staan, ongelooflijk.

Gisteren in Rotterdam dus, motorbendes, tuig van de richel maar oh wee, als je dat hardop uitspreekt.

Ik heb me ten aanzien van die lui altijd al allerlei dingen afgevraagd. Wat zijn de hogere doelen van zo’n club, waarmee doden ze de tijd, wat kost een biertje in het clubhuis, wat is het gemiddelde IQ van een lid en zit daar een drempel op (onderkant bedoel ik dan), wat doen ze in het normale leven? Etc.etc.

Als je je club Hells Angels. Satudara, No Surrender, Bandidos of Mongols noemt, straal je niet echt uit dat je de WK Rummikub van plan bent te organiseren. In de naamgeving zit al zo’n stuk agressie en potentiële criminaliteit dat je verder eigenlijk geen vragen meer durft te stellen, althans niet binnen een straal van 50 meter. Bij motorclub ‘Het Zoemende Bijtje’, of, vooruit, ‘Het Robuuste Rijwiel’ heb je nog een positieve gedachte, zelfs de ‘Heaven Hikers’ zou nog kunnen maar Bandidos roept direct associaties op met drugs, alcohol, tattoos, boze blikken, zonnebrillen, stalen helmen, kettingen, baarden, snorren en een agenda van de jaarlijkse ledenvergadering die, behalve de opening en sluiting niet veel meer bevat dan de komende confrontaties met rivaliserende gabbers, de route van de wekelijkse tochten en de procedure bij de verplichte cursus ‘gevaarlijk kijken’. Ik heb niets tegen motorrijders, integendeel, fijne jongens in het algemeen maar ’t gaat om die clubs.

Ik zat ooit – mijn enige motorervaring – een keer bij een vriend achterop (zijn Jawa), zo rond het jaar 1973 schat ik, toen we een lekke achterband kregen, de motorfiets onbestuurbaar werd en we ternauwernood een boom konden ontwijken. Een meter naar links en mijn niet gehelmde hoofd was bruut van de resterende onderdelen gescheiden en een aantal lezers had niet eens van mijn bestaan geweten. Narrow escapes, daar ken ik er nog wel een paar van, maar die bewaar ik nog even.

Goed, Panama blijft ons boeien en de hoeveelheid gevallen en nog te vallen commissarissen van (uiteraard) banken en andere zelfverrijkende clubjes groeit gestaag maar verdere meldingen daarover hou ik maar achterwege. Nu heet het Panama Paper, volgende week hebben we de Djibouti Documents of de Fiji-Foetsie-Florijnen, als het maar lekker bekt.

Na een confrontatie met huisarts en fysiotherapeut ben ik er inmiddels weer achter dat de tijd van onbekommerde fysieke inspanningen ver achter mij ligt en dat ik rekening moet blijven houden met beperkingen van het fysiek. Vanuit de wetenschap dat het lijf al na 25 jaar begint af te takelen, is dat niet echt nieuws maar een kapotte rugzenuw kan je korte tijd in staat stellen om het volledige arsenaal aan vloeken en tirades uit de vergetelheid te halen. Beetje dimmen dus, luidt het motto maar ik weet niet of ik dat kan.

Heel fijn en zonnig weekend, dat helpt bij alles.

7 april 2016 – over de gradaties van positivisme

Een belangrijke week als het gaat om een paar medische ontwikkelingen. Ik zal daar verder niet inhoudelijk op ingaan maar goede uitslagen van medische onderzoeken stimuleren enorm het algeheel gevoel en de teneur van je stemming. Geweldige dooddoener uiteraard maar als je ’t zelf weer eens een keer meemaakt geeft dat wel een positieve draai aan je welzijn.

Zo was onze donderdag dus en dan ga je dat gevoel weer even vieren door de kroeg in te duiken.

Positivisme maar ook depressiviteit staan deze week hoog op de lijst van columnisten en schrijvers. De plotselinge zelfmoord van Wim Brands staat daarbij centraal en als ik alle berichten lees over de actuele suicidale cijfers dan word ik daar niet vrolijk van. ’t Zal de tijdgeest zijn, de voortdurende prestatiegedreven maatschappij, de externe bedreigingen ook, allemaal elementen die leiden tot mentale kwetsbaarheid en alles wat in het verlengde daarvan ligt.

De enorme belangstelling van yoga, mind fullnes en andere trainingen zijn eveneens een bevestiging van de actualiteit, grote behoefte om afstand te nemen, te ontspannen en het hoofd leeg te maken.

Sinds twee dagen ben ik aan de wandel. Stevige schoenen, een vol hoofd, de digitale stappenteller op ‘aan’ – want uiteindelijk wil ik toch ook die eindstand weten – en dan maar proberen om dingen van je af te zetten, los te laten en kwijt te raken. Dat lukt, merk ik al na een paar keer en dat geeft voldoening en inspiratie.

Zo, dit was alweer een vrij serieus toontje na een avond vol refendumcijfers. Rutte zal nu in Brussel nadrukkelijk gaan aantonen dat wij een volkomen onbelangrijk land zijn want kennisgeving van onze ‘nee’-stem zal het enige zijn dat de notulen gaat leren, of we nou tijdelijk voorzitter van het EU zijn of niet. Persoonlijk heb ik ‘voor’ gestemd, al was het maar om het grootste deel van de Oekrainse bevolking het idee te geven dat vertrouwen essentieel is voor een ingrijpende verandering van de corrupte politiek in dat immense land. Maar goed, de associatie komt er toch wel en de toekomst zal wel weer uitwijzen wie er gelijk heeft. Poetin heeft door ‘Panama’ gelukkig weer wat andere dingen uit te leggen en de Fifa trouwens ook. Hebben we na Blatter net een nieuwe, ogenschijnlijk schone voorzitter, blijkt die Infantino ook geen onbesproken gedrag te vertonen. Hij woonde blijkbaar op een paar straten afstand van Blatter. Ja, dan vraag je erom.

6 april 2016 – over De Brug, een brug en een B-rug In Alphen aan de Rijn gaan ze weer een poging doen om die paar nieuwe onderdelen van de Koningin Julianabrug te plaatsen, na dat bizarre ongeluk van augustus vorig jaar, waarbij het maar goed is dat ouwe Juul dat niet meer hoefde mee te maken. In Nederland, land van bruggenbouwers all over the world, plaatste men dit bruggetje vanaf een paar wiebelende pontons. Ik heb er nooit iets van begrepen en niemand die het tot dusver kon uitleggen, behalve waarschijnlijk de jongens van Peinemann uit Hoogvliet, waarbij goedkoop – lees: te scherpe aanbesteding – waarschijnlijk duurkoop is geworden.

Een bruggetje naar het volgende onderwerp is gauw gemaakt, de oude geniebrug in Lochem, een van de ‘verkeersaders’ van dit mooie stadje, waar je beperkt – stroom voor stroom – overheen mag rijden omdat het 70 jaar oude geval anders in elkaar stort. In het kader van de dagelijkse seniorenwandeling keek ik vandaag nog eens verbaasd en verwonderd naar hetgeen zich daar afspeelt. Honderden vrachtwagens van megabedrijven als For Farmers en Friesland Campina manoeuvreren daar met denderend geraas overheen omdat de gemeente en Rijkswaterstaat al jaren verzaken als het gaat om het aanleggen van een nieuw exemplaar, wachtend op een nieuwe rondweg. Eén ding is helder als het gaat om rondwegen, ze vergen allemaal minstens tweemaal zoveel tijd als gepland en oh wee, als een vrachtwagenchauffeur binnenkort z’n zwemdiploma moet gaan testen. Ik ga vanavond een mailtje naar de gemeenteraad sturen, want ik lijk weer de enige die zich daar druk over maakt.

Verder was ik nog even bij de fysio met de toepasselijke naam De Brug! Waarom ga ik daarheen? Je zou kunnen zeggen dat ik last heb van een B-rug en die heeft af en toe wat strakke oefeningen nodig. Zo, genoeg brug voor vandaag. Straks maar eens kijken hoe het referendum afloopt, ik verheug me op de uitslagen, waarbij elke uitslag hoogstwaarschijnlijk wel goedkeurend gelispel gaat opleveren. Over uitslagen gesproken, ik denk vanavond 2-0 voor Paris St Germain met Ibrahimovic, net als gisteravond Barca wordt dat weer genieten. Nu snel aan een midweeks biertje, proost!

5 april 2016 – over de verkeersinformatie, taalgebrek en Clarence

 Goedemorgen, welkom bij de ANWB, ik ben Willem Winterband, hoofd HRM van de Nederlandse Wielrijdersbond – grapje – en dit is mijn collega Cato Cabrio. Wij hebben u uitgenodigd in het kader van een screentest van potentiële nieuws- en verkeerslezers’. ‘Goedemorgen, mijn naam is René Passet en ik heb net mijn opleiding Nederlands voor Beginners helaas zonder goed gevolg moeten afsluiten.’ ‘Oh, wat ging er mis dan?’ ‘Mijn accenten waren niet goed, die vijftiende letter van het alfabet krijg ik niet uit m’n st’ot en als ik kilometer wil zeggen dan begint het te haperen en lijkt het meer op kilomijter’. ‘Ok, ok, maar dan heeft u bij ons zeker een voorsprong op andere kandidaten, wij selecteren juist op kandidaten met een spraakgebrek om met name het vervelende filenieuws een wat grappiger aanzien te geven, zodat de automobilist zich meer ergert aan de melder dan aan de files zelf.’

‘Ok, dat klinkt goed.’ ‘Kunt u deze tekst eens langzaam uitspreken?’ ‘Goedemo’gen, en ja hoor, we hebben vanochtend te maken met d’ie filetjes waa’doo’ het in de ‘andstad e’g d’uk is maar ook bij knooppunt Eve’dingen en Velperb’oek is sp’ake van langzaam ‘ijdend ve’kee’ ove’ een lengte van zes kilomijter; ve’de’ k’ijgen ze bij ‘otterdam de k’uisen niet van de weg (lezers: deze melding berust op waarheid, had betrekking op de rode kruisen boven de rijbaan die Rijkswaterstaat digitaal voor problemen plaatste). ‘Keurig, keurig, helemaal volgens ons protocol, zo brengen wij als ANWB wat luchtigheid bij de automobilist die het toch al zo zwaar heeft tegenwoordig.’

‘Laat u nog even de rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr een keer rollen?’

”””””””””””””””!

‘Keurig, bij u zijn de knooppunten met een r in goede handen. Ouddijk en Hoevelaken laten we maar buietn beschouwing.’ ‘Dus ik kan bij u aan de slag?’ ‘Zeker, zeker, nog even wat arbeidsvoorwaarden doornemen; wij willen namelijk voorkomen dat u zich verder ontwikkelt, kunt u dat garanderen?’ ‘Uite’aa’d, zeke’, ik ben hie’ e’g blij mee, wanneer kan ik sta’ten? ‘U kunt morgen beginnen en u wordt verder ingewerkt door collega John Bakker, die vorige maand nog het vervolgcertificaat ‘sp’eken met een hete aa’dappel in de st’ot’ heeft bemachtigd, veel succes.’

Dan die Clarence, onze Clarence, Clarence Seedorf, de knuffelvoetballer die het zo vaak in grote wedstrijden net niet had, maar toch een geweldige klasse bezat. De voetballer met charisma, dat optimisme en met die eeuwige grijns ook. Sinds gisteren weten we waar die grijns mee te maken had, want ‘onze’ Clarence staat op de Panama-lijst, de lijst van personen die allemaal stoute dingen hebben gedaan om kapitaal wit te wassen, weg te sluizen, de fiscus te ontduiken of om simpelweg en ongezien megarijk te worden. Honderden namen zullen nog volgen, politicus na voetballer, popster na oliemagnaat en pa-na-ma (van Messi in dit geval). Het wordt weer smullen en genieten.

Tja, en dan Wim Brands, de VPRO-presentator van het zondagprogramma ‘Boeken’, waar ik af en toe naar keek en me er wel eens over verbaasde dat hij altijd zo serieus was in zijn interviews. Er kon eigenlijk nooit een geintje of wat humor bij en nu lees je dat hij in depressieve staat zelfmoord heeft gepleegd. Wat heeft hem dan dat laatste zetje gegeven, wil ik graag weten, maar dat antwoord zal wel uitblijven. Het leven blijft een mysterie……

4 april 2016 – over Turkije, vluchtelingen en hardrijders

Vandaag is een begin gemaakt met de grote ‘ruilactie’ van de vluchtelingen. Ik moest het weer even op me in laten werken maar nu weet ik het weer: voor elke migrant die Turkije terugneemt uit Griekenland gaat één Syriër uit Turkije naar Europa, en wel per vliegtuig, zeg maar een soort voorjaarsvakantie per charter maar dan enkele reis. De Europese leiders hebben daarmee een soort stuksprijs bepaald voor de verder machteloos toekijkende slachtoffers en vooral de Turken hebben er veel baat bij om de politieke afspraken op hun eigen manier te interpreteren. Merkel heeft Erdogan nog eens stevig geknuffeld, kwam er vervolgens achter dat hij toch wel erg veel miljarden vroeg voor dit oncontroleerbare akkefietje, maar legde daarna telefonisch aan Rutte uit dat op deze manier in elk geval de internationale gemoederen weer een paar weken zijn bedaard. Intussen wordt de stroom armoedzaaiers vanuit Libië met de dag groter en is de kans groot dat daar ook veel Syriërs, Irakezen en IS’ers tussen zitten. Het voorjaar is ook in die regio begonnen en daarmee het spelevaren richting Sicilië. Dat spelevaren deed trouwens vorige week ook de derde regering van Libië, die door de VN was samengesteld en dus alleen maar op papier bestaat. Het goed geluimde gezelschap kwam vrolijk keuvelend aan in de haven van Tripoli, betrok daar het enige nog overeind staande hotel en constateerde vervolgens dat de rest van het land de middelvinger naar hen opstak. Die rest vertoont als toeristische trekpleister gelijkenissen met Aleppo, Mosul en Palmyra, waardoor het land tevens een aantrekkelijk decor is gaan vormen voor films als ‘Sodom en Gomorra’, de ‘Toorn van Allah’, de ‘Grootste Orkaan op Aarde’ of een ‘Dag uit het leven van honderd Feijenoord-hooligans’.

Ik merk een bepaalde scepsis bij mezelf vandaag en hoewel ik daar nooit helemaal vrij van ben komt de internationale berichtgeving over allerlei ellende vandaag extra hard binnen, misschien juist wel na mijn 1 april-optimisme van vorige week.

Verder kwam vandaag in het nieuws dat een groot onderzoek heeft aangetoond dat hardrijders de grootste bron van ergernis vormen in het verkeer. Jammer dat ik niet ben ondervraagd want persoonlijk vink ik zachtrijders minstens zo irritant. Automobilisten die even vergeten zijn waar dat rechterpedaal ook alweer voor dient. Die groep zit vooral na de ochtend- en voor de avondspits op de weg en daarom heb ik daar waarschijnlijk vanaf 1 januari j.l. iets meer last van.

De rest van de week, beste lezers, vergaar ik weer onderwerpen met een luchtiger gehalte maar er zijn nu eenmaal momenten dat mijn redelijk brede en maatschappelijke blik wat minder ontvankelijk is voor het goede nieuws, ook al hebben Poetin en Porosjenko gezamenlijk en in tranen verklaard niet eens te weten waar Panama ligt. 

1 april 2016 – over het einde van IS en andere belhamels

Vanochtend hoorde ik uit betrouwbare bron dat de conflicten in Syrië en Irak zijn beëindigd. De resterende IS-troepen zouden zich hebben overgegeven en hebben voorgesteld om op een afgelegen plek in de woestijn nog één grote aanslag te plegen, en wel op zichzelf. Een woordvoerder van IS verklaarde dat men massaal berouw heeft over alles wat er tot dusver aan ellende is aangericht en men vraagt vergiffenis. Slechts een gezamenlijke zelfmoord kan, zo beseft men, een definitief einde maken aan de periode van terreur en men is van plan daar een terrein voor in te richten in de nabijheid van Raqqa, waarmee niet alleen deze stad uit handen wordt gegeven maar waardoor tevens de terugkeer in gang wordt gezet van alle Syrische en Irakese vluchtelingen in West-Europa. De voorbereidingen zijn al in vergaande staat en deskundigen verwachten een herstel van de situatie van begin 2014, voordat de zomer 2016 ten einde is. Zowel Allah als God hebben aangegeven dat hun bemiddeling daarbij van cruciale betekenis is geweest en dat met name de brief van 23 maart j.l., verzonden vanuit roelsrules, het proces aanmerkelijk heeft versneld.

In Parijs, Brussel en andere Europese hoofdsteden kan men weer rustig ademhalen en met Turkije zijn inmiddels besprekingen gaande om de toegezegde miljarden in het kader van de coordinatie van de activiteiten weer terug te halen. Ankara en Istanbul zijn bereid hieraan mee te werken. Gesterkt door deze radicale omwenteling schijnen ook de leden van Boko, Haram, Al Qaida en de Taliban, alsmede alle hieraan gelieerde takken, massaal in huilen te zijn uitgebarsten, waardoor het niveau van de Niger, de Tigris en de Eufraat in korte tijd tot vruchtbare peilen is gestegen. Naar verwachting zal de bedrijfstak ‘ijzer en oude metalen’ in de voormalige oorlogsgebieden sterk gaan floreren, nu de kalashnikovs en ander schiettuig massaal worden ingezameld. Poetin, Obama, Merkel en Hollande hebben inmiddels tijdens een ingelaste gezamenlijke vakantie in de sauna besloten om de aangekondigde zelfmoord persoonlijk te gaan aanschouwen en laten daarnaast weten dat ook van de Steur welkom is bij deze plechtigheid. Of dit in de rol van slachtoffer, dan wel als vertegenwoordiger van Rutte zal zijn, is niet bekend. Volgens ingewijden heeft Rutte zelf voor de eer bedankt, omdat hij uiteindelijk heeft ingezien dat hij weliswaar vaak mee mag doen als het gaat om de groepsfoto, maar dat z’n standpunt in feite zelden of nooit, met de nadruk op nooit, in de notulen verschijnt.

Als datum voor de aangekondigde eindexplosie is gekozen voor 21 juni. Daardoor zijn met name de op te blazen menigtes ruimschoots in staat voldoende bomgordels en ander destructiemateriaal te verzamelen en gebruiksklaar te maken. De fatale druk op de knop is nog een bespreekitem door de vele vrijwilligers die zich hiervoor vanuit westerse kringen hebben aangemeld.

ونحن نشعر بالحزن بسبب ما قمنا به، آسف, aldus Albulkareem Husayn Uslamstraal Musarayasaad Ibsan Karoef Mohammed Juwayrira Kulbarmar, bijgenaamd ‘Ab’, de enig overgebleven IS-leider van dit moment. Waarmee maar weer is aangetoond dat Paul Kruger gelijk had toen hij zei; ‘alles sal reg kom’. Daar hoort volgens de historie nog bij: ‘als almal ons plig doen’. Bovendien is de uitspraak eigenlijk niet van Kruger, maar zo is ie nu eenmaal opgetekend.

Een heel mooi, warm en zonnig weekend gewenst.