27 mei 2016 – over een contactmoment met het ABP, Kruijswijk en Plasterk
Een witte envelop van het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds in de brievenbus ‘Balen, dat is vast geen bericht over een extra verhoging of zo’ denk ik bij mezelf. Inderdaad, een trieste mededeling over verlaging met 200 euro per maand vanwege een vage herziening van het franchisedeel van voor 1-1-1995, alsof ik ‘t dan begrijp. De reden is samenwoning en daarvoor heb ik via de AOW ook al een paar honderd euro ingeleverd. Zo gaat dat hier! Triiing….. ‘Met het ABP’, op z’n Limburgs, ‘momentje…’. ‘Met het ABP in Heerlen, graag uw klantnummer gereedhouden, ogenblik aub’……tot 3 x toe ‘Al onze medewerkers zijn in gesprek’, een keer of vier ‘Met Karin Heggenschaar’ of zoiets ‘Goedemorgen, blabla, brief ontvangen, wil graag uitleg want ik ben er wat verdrietig door geworden, dus…’. ‘Ja, ik ga dat dan even nazoeken, dat is een ingewikkeld verhaal, momentje…’ ‘Daar ben ik weer’
‘Ik ook’
‘Ik verbind u door’ ‘Met Leaneke’ of zoiets, erg Limburgs in elk geval ‘Dag, met mij uit Lochem’ ‘Wat is het probleem? ‘Ik heb geen probleem maar u wel, denk ik, u kort mij op iets en met iets waar ik nog nooit eerder op geattendeerd ben’ ‘Ja, maar ‘t staat toch in die brief over die franchise-regeling van voor 1-1-1995…?’ ‘En dat moet ik begrijpen?’ ‘Ja, en ‘t staat ook in het pensioenreglement’ ‘Ja, dus?’ ‘Dan klopt het toch?’ ‘Dat zullen we dan nog wel eens zien, kent u de stichting wzzwk?’ ‘Nee, wa’s da dan?’ ‘Dat is een clubje mensen dat gaat proberen om allerlei onzin in dit land rond pensioenen en uitkeringen de wereld uit te helpen’ Jadaweedikoknie, maar meer kan ik u niet vertellen’ ‘Daar was ik al bang voor, u neemt dit gesprek toch op…voor mogelijke studiedoeleinden?’ ‘Ja,da gloof ik wel…’ ‘Dit gesprek is ook opgenomen, dag Truus’ ‘Ik heet geen Truus’ ‘Goedemiddag’ Steve Kruijswijk gaat de komende dagen geschiedenis schrijven, beste mensen, en daar moeten we heel trots op zijn. Na Joop Zoetemelk in 1980 de eerste Nederlandse winnaar van een grote ronde, super. Dat gaat straks bij de verkiezing van de sportman en sportvrouw van het jaar een lastig verhaal worden. Verstappen, Kruijswijk en met Kiki Bertens sinds lange tijd weer iemand verder in Parijs, waarbij met name Haase allang weer thuis zit na zijn gebruikelijke eerste ronde-uitschakelingen. En dan met de wetenschap dat we tijdens de OS in Rio misschien wel 20 medailles gaan halen, dan wordt dit een sportzomer om van te smullen, daar hebben we het EK Voetbal niet eens voor nodig!
Mooi om te lezen dat Plasterk zich heeft beziggehouden met het zenderaanbod van de publieke omroep, waarbij hij zich sterk maakt voor DWDD en Pauw. ’t Klopt natuurlijk wel dat er grotendeels pulp op de buis is maar volgens mij gaat deze bemoeienis net een stapje te ver. Overheid en de beïnvloeding van het TV-aanbod, dat lijkt net iets teveel op Russische of Turkse taferelen, ook al is de gedachte erachter compleet anders.
En met deze column komt er even een einde aan mijn schrijfsels. Twee weken vakantie en daarna wordt er gewerkt aan een nieuwe blogfunctie via de site www.roelsrules.com, daar ga ik uiteraard nog uitbundig melding van maken. Het wordt opschonen, vereenvoudigen maar ook leuker en toegankelijker met een frequentie van vooralsnog drie columns per week, op maandag, woensdag en vrijdag.
Een fijne voortzetting van deze tot dusver matige zomer en ik stel nu mijn navigatie in op Reggello, Toscane.
Vrolijke vakantiegroet aan alle lezers.
26 mei 2016 – over een blonde paardenstaart, robotisering en pensioengelden
Zo, net even lekker bijgekletst met een oud-collega in een kroeg in Deventer, da’s altijd prettig. Ik moet alleen gaan oppassen dat de inkomsten gelijke tred houden met de uitgaven, vooral na het recente bericht van het ABP, maar daar kom ik morgen uitgebreid op terug.
Meest confronterende gebeurtenis van vandaag was een incident op de weg Goor-Diepenheim.
Situatieschets: ik rij daar op m’n racefietsie, al 55 km achter de kiezen, een fijn maar wat gezapig tempo, zeg maar 27 km per uur, middelste blad zoals altijd en op het moment dat ik denk: ‘tijd voor een slokkie’ komt daar van achteren iets aanzoemen en stuift daar een blonde paardenstaart van een jaar of 20 voorbij op een electrische fiets met een tempo waarvan ik denk: ‘kanniewaarzijn’.
Ze kijkt, inmiddels al gauw 50 meter verder, nog even over de schouder of er toevallig nog iets ouds aanklampt en inderdaad, onbewust deed ik er een schepje bovenop, al snel tot de conclusie komend dat het een kansloze missie was. Ze demarreerde gewoon door en was met een paar minuten uit het zicht verdwenen. Er restte slechts berusting en ik hoorde mezelf hardop zeggen: ‘dit soort dingen zullen nog wel vaker voor gaan komen, ouwe gek!’
Fantastisch artikel vandaag in de Volkskrant van Guszti Eiben – hoogleraar kunstmatige intelligentie – over evoluerende robots, die, als het aan hem ligt, de mens gaan vervangen doordat ze zichzelf kunnen ontwikkelen en verbeteren en dus het menselijk ras met al z’n beperkingen kunnen gaan overnemen. Lang over nagedacht, want stel voor: we zijn over 100 jaar volkomen overbodig, vermenigvuldiging volgens de ouwerwetse penetratie-methodiek is achterhaald en alles wat er nodig is, wat er geproduceerd moet worden, heeft geen enkele menselijke activiteit meer nodig. God, wat zal dat een ethische discussies gaan losmaken met de primaire vraag: willen we dit gaan stimuleren als overheden en zo ja, waar ligt dan de grens? Prachtige dynamiek en ik denk onomkeerbaar….maar ik kan wel tienduizend vragen bedenken, van waterbeheer en wegbelijning tot productie van voedsel en energie. Voor de vakantie nog gauw even rondneuzen naar een geschikt boek.
Tot vrijdag.
25 mei 2016 – over de Taliban, Wilders en Texel
Mullah Haibatullah Akhundzada is de opvolger van Mullah Akhta Mansour als leider van de Taliban! Dat lees je dan en je vraagt je vervolgens af wat we er mee opschieten. Via een drone zijn die Amerikanen in staat om Mansour met precisie af te schieten en verder blijft alles bij het oude. Voor elke dooie Talibanner of IS-er staan er weer honderd in de rij om een potje te mogen neuken met die hele schare van 72 in hogere sferen bivakkerende en smachtende maagden. Die liggen er langzamerhand wel uitgewoond bij, denk ik.
Dit is niet de methode, of we moeten 50.000 drones tegelijkertijd in de strijd gooien en dat lijkt me logistiek en uitdaging.
Een oud-collega vertelde overigens dat zijn eigen drone (2.000 euro of zoiets) na een software-update te pletter was gevlogen, heel ander verhaal, maar wel sneu. Maar goed dat daar in elk geval geen bom in zat. Vanuit de PVV gaan stemmen op om de AOW met 300 euro te verhogen als een stuk prijs- en inflatiecompensatie. Weer een enorm populistisch gebaar van dat geblondeerde en steeds pukdaliger Limburgse geval maar ‘nee Geert, we trappen er weer niet in want je kunt het ook dit keer, vooral financieel, niet uitleggen, hoe aantrekkelijk veel mensen deze goedkope verkiezingsretoriek ook weer zullen vinden’. Over geld gesproken, de overname van het Amerikaanse Monsanto door Bayer, 55 miljard euro is daarvoor geboden. Daardoor zou er maar zo een monsterachtig groot concern kunnen ontstaan dat de wereldhandel rond bestrijdingsmiddelen gaat beheersen. Ik probeer de gevolgen te overzien maar dat gaat me toch gauw een paar uurtjes extra kosten.
Verder lezen we vandaag dat het percentage vrouwen de top de afgelopen periode maar met 0,6 % gestegen, de rest van de beoogde aanwas koos toch voor andere vrouwenrechten, die ik hier niet concreet benoem, maar volgens mij het is vechten tegen de bierkaai. Met deze groei komen we op 21,5 % en worden de beoogde cijfers rond het jaar 2119 op z’n vroegst gerealiseerd. Conclusie moet zijn: vrouwen willen niet zo massaal op topniveau functioneren en dat kunnen we toch gewoon accepteren? Of zeg ik nu iets heel erg rechts en zijn mannen gewoon de blokkerende factor? Gevoelig item en alweer iets voor nader onderzoek. Ik ken wel een paar bevriende en goed uitgeruste bureaus die dat kunnen doen trouwens. Oeps, daar werken alleen maar mannen…..
Ons mooie Texel is in de Top 10 van Lonely Planet’s beland, echt lachen natuurlijk. Die lui zijn er nooit geweest, het is niet eens het mooiste Waddeneiland, en een vergelijking tussen een tochtje met Piet Plezier over het Texelse strand met prachtige andere Europese plekjes als Venetië, de Dordogne en Tenerife gaat uiteraard helemaal mank. Ik zag een medewerkster van ‘LP’ die keuze verdedigen en die troela wist werkelijk niet hoe dat nou met die Wadden in elkaar steekt. In elk geval kwam de bedrijfsleidster van de lokale VVV op Texel spontaan tot een hoogtepunt toen ze dit nieuws vernam en het zal daar in Den Helder een stormloop worden van Japanners, Chinezen en Syriërs die allemaal willen zien welke exotische taferelen zich daar op dat weggespoelde stukje Noord Holland afspelen. Deze laatste uitspraak werd overigens gedaan door een bewoner van Ameland en dan is het uiteraard pure jaloezie.
Morgen krijgen we volgens het KNMI in de Bilt te maken met een bijzonder fenomeen. Onze ster, ook wel zon genaamd, gaat weer wat schijnen en dat wordt weer tijd.
Tot later op de donderdag.
24 mei 2016 – over Bosz, tonijnvissers en Bouterse
Mooi, ben ik wel blij mee, Peter Bosz als trainer van Ajax, dat doet me deugd. Ze hebben in Amsterdam de kampioenaspiraties meteen alweer in de ijskast gezet, PSV is in februari 2017 alweer kampioen, want Bosz is geen winnaar. Niet geweest, nu niet en zal ’t ook nooit worden. Een zachte, aardige man die die over het paard getilde ventjes ook niet vooruit weet te branden. Wedden?
Nou heeft van Gaal aangetoond dat het ook met een grote bek niet altijd lukt ‘but that is another biscuit’, zou Louis zeggen, Hem kennende had ie vast wel gerekend op een telefoontje uit Amsterdam maar helaas, de dagen van Louis zijn geteld en nou kan ie ook wel even thuiszitten met die vijf miljoen afkoop maar ja, t jeukt nog steeds bij hem, denk ik.
Niet alleen de vis zelf maar ook de visbedrijven worden duur betaald. Parlevliet en Van der Plas in Katwijk koopt even een Franse tonijnenvisser op, waardoor ze in één klap zo ongeveer de grootste vissersvloot ter wereld vormen. Alle wereldzeeën varen die gasten af om op een ‘verantwoorde’ manier de steeds schaarsere tonijn te blijven vangen, naast haring, makreel en witvis. Best knap van die lui maar helemaal gerust ben ik er niet op. We blijven het volgen en ik kan me voorstellen dat Kniertje zich ook wel zorgen maakt af en toe.
Misschien kunnen ze een dealtje maken met Bouterse, die volslagen corrupte maffiabaas die in Suriname de zaakjes, met name z’n eigen dingen, regelt en als ’t zo uitkomt wat mensen laat verdwijnen. Suriname blijkt een nieuw exportproduct te hebben, namelijk water. Dat komt daar in de regenwouden met bakken naar beneden, schijnt een dollar per kuub op te brengen, maar moet alleen nog even getransporteerd naar gebieden met veel vraag, en die zijn er steeds meer. Maar hoe doe je dat dan? Die Parleviet komt daar met z’n schuitjes regelmatig langs en dan moet er toch iets te combineren zijn, volgens mij. Vraag is: kunnen ze dat zelf bedenken of moet ik weer bemiddelen? Dat wordt dan helaas pas na m’n vakantie, maar ik zie ruime mogelijkheden.
Dit dagboekje staat nog op 24 mei, terwijl het eigenlijk al een dag later is. Ik beken schuld, want ik zat weer duidelijk te lang in de kroeg gisteravond. Het is de ene reünie na de andere tegenwoordig, leuk en aangenaam en Guus zat er na z’n avontuur in London ook weer even bij.
Vanavond is ie op tijd, daar zorg ik voor.
See you.
23 mei 2016 – over van der Bellen, de Hoofdpiet en Vietnam
Een ouderwetse werkdag, ik beleefde vandaag een gewone, ouderwetse werkdag, inclusief woonwerk-verkeer, een appeltje achter het stuur en kantoormensen om je heen, waar je na een paar uur al net zo aan ergert als voor dit jaar, heerlijk. Na 28 december mocht ik vandaag weer eens plaatsnemen achter een regulier bureau op een kantoor in Doetinchem en bij thuiskomst was ik een beetje kapot, ook al was ’t maar een halve dag. Goh, wat ontwen je dat toch snel eigenlijk en heb je weer even tijd nodig voor acclimatisering. Gesprekken met ‘collega’s’ , nieuwe en oude, mailverkeer, een dossier maken, een project opzetten, ’t voelt oud en vertrouwd en misschien ben ik eind van de week wel heel erg ouderwets aan vakantie toe, zeker na die 40 liter water per vierkante meter die vandaag naar beneden kwam. Dat komt dus qua Toscane-timing goed uit vanaf komend weekend.
Poeh, dat ging met net goed in Oöstenrijk, had bijna die Höfer van de FPö een belangrijke positie gekrögen daar met alle geschreeuw van z’n Nederlandse variant uit Venlö op de kööp toe. Typisch dat een land qua politieke voorkeuren zo extreem verschillend in elkaar kan zitten, al weten we vanuit de histörie wel dat ’t nog gekker kan.
Je zag ‘t al aankomen met van Muiswinkel. Hij had helemaal tabak van die oeverloze pietendiscussie, hij kondigde het al aan in de schouwburg en nu is de knoop doorgehakt. Tijd voor een andere Hoofdpiet en dan kunnen we via een referendum misschien wel meteen een einde maken aan dat slappe geouwehoer van een paar idioten die het voor elkaar kregen dat we hier met stroopwafelvarianten over het dak gaan hossen. Kunnen we dat probleem nog ruim voor de volgende stoomboot uit de wereld hebben. Het valt bovendien niet uit te leggen aan al die Syrische vluchtelingen dat we hier tijd hebben voor discussies over het hulpje van een bisschop. Zwarte Piet is zwart en Zwarte Piet blijft zwart tot minimaal de eerstvolgende zondvloed.
Nou zag ik toch werkelijk dat Obama besloten heeft de boycot jegens Vietnam op te heffen, ruim veertig jaar na de Amerikaanse nederlaag. Reden: economisch gaat ‘t daar wel de goede kant op en hij ziet kansen voor de Amerikaanse export. ’t Zal wel toevallig zijn dat dit besluit net valt op het moment dat dat lawaai-vliegtuig z’n eerste landing in Leeuwarden heeft volbracht. JSF, ons nieuwe luchtspeeltje, waarschijnlijk met TomTom, is binnen en daarmee is het lot van de F16 bezegeld. Ik vind persoonlijk F16 veel beter bekken dan die lastige Joint Strike Fighter, die ik met regelmaat persoonlijk nog wel eens uitmaak voor Joint (dat lukt nog wel) Stright Fiker of andere varianten. Hoe dan ook, we been dan hebben er maar 37 in plaats van de aanvankelijke voorgenomen 85. Die dingen zijn trouwens al bijna 20 jaar oud inmiddels en dus waarschijnlijk vanaf volgend jaar aan vervanging toe. In dat geval adviseer ik te kiezen voor de destijds afgekeurde Saab, gewoon Europees en nog stukken goedkoper ook.
Nu gauw op de bank en uitrusten want morgen volgt er alweer een werkdag.
20 mei 2016 – over de brug in Alphen, Trump en een vleugje Wuwei
Gisteren las ik een artikel over de nieuwe brug in Alphen, die nu eindelijk, een jaar na de aanvankelijke planning is geplaatst, de koningin Julianabrug dus.
De beelden staan nog in het geheugen gegrift en ik vraag me nog steeds af waarom er geen 20 doden zijn gevallen, had zo maar gekund. Wat me verder opviel was een foto van de nieuwe brug met daarbij een markering van de plek waar het vorig jaar misging en die resulteerde in de sloop van enkele panden. Gek genoeg ligt dat braakliggende terrein pakweg 100 meter van de nieuwe burglocatie en in beide gevallen ging het toch vast over de verbinding van twee wegen die bij het water samen komen. Wie kan mij uitleg geven over deze vraagstelling want ik ben het spoor bijster….!
Dan even over Trump, Donald van voren en dan ga je toch steeds meer een vergelijking trekken met die eend van Disney, met dit verschil dat variant Duck ook af en toe een verstandig citaat in de mond werd gelegd. Een helaas maar al te serieuze presidentskandidaat die na zijn uitspraken over strafbare abortus-vrouwen en de omvang van zijn geslacht nu al weet wat oorzaak is van de ramp met de MS804, die gisteren in de Middellandse Zee neerstortte.
Er is wereldwijd nog niemand die iets zinnigs kan zeggen over menselijke fouten, aanslagen, technisch falen maar deze volslagen idioot weet nu al dat extreme moslims het toestel uit de lucht hebben geschoten. Daar gaan we nog veel lol aan beleven vanaf 2017 waarbij er wel degelijk verschil zit tussen het hebben of het zijn van een grote lul.
Verder hebben we een hectische week afgesloten met een vleugje Wuwei via een gesprek met stichter Coen van Veenendaal. WuWei, al vaker genoemd, is een prachtig initiatief van een prachtig mens en even googelen op ‘Coen’ en de lezer vindt schitterende succesverhalen maar ik ben een klein beetje bang dat ik te nuchter ben voor deze in z’n oorsprong mooie gedachte. Met de ideologie van het goede doel (KWF) in het achterhoofd is het aanbieden van ICT-dienstverlening op zich een mooie combi maar hoe maak je de markt nu duidelijk dat daar ook onderscheidenlijk kwaliteitsverschil ligt. Ik begrijp dat ik de lezer pal voor het weekend een lastige vraag voorleg maar potverdorie, het hoeft niet altijd alleen maar eenvoudig consumeren te zijn op deze plek. Ik wil graag wat interactiviteiti genereren en daarom doe ik een oproep om wat heldere ideeën.
Verder ligt het lot van de Graafschap in handen van FC Twente dat, zoals bekend, waarschijnlijk degradeert. Ik gun dat deze club geenszins maar het blauwwit uit Doetinchem staat eigenlijk minstens zo goed in de eredivisie als het roodwit uit Enschede.
Over een week heb ik vakantie en omdat ik nu enkele lieden nu al iets hoor mompelen over ‘altijd al vakantie’ en aanverwante zinssneden wil ik het weekend toch ingaan met de afsluitende opmerking dat ik erg naar die twee weken Toscane uitkijk.
Fijn weekend.
19 mei 2016 – over ‘heren’ in het verkeer en bestelbusjes
Nou ben ik doorgaans de verdraagzaamheid zelve, maar tijdens een fietstochtje door de volle pracht van de Achterhoek was ik vanmiddag toch wel even op z’n zachtst gezegd verbaasd, boos, verontwaardigd en verongelijkt. Als racefietsende liefhebber – ‘race’ bewust met een kleine r – kies ik altijd voor routes met a. zoveel mogelijk glad asfalt, b. eerst wind tegen en c. trajecten met zo weinig mogelijk obstakels. Onder obstakels versta ik drempels, bebouwde kommen, rotondes, chicanes, kruispunten, stoplichten en aanverwante belemmeringen die een normale snelheid dusdanig beïnvloeden dat de computermodus AVG daar ernstig onder te lijden heeft. Ja, inderdaad, ook op iets latere leeftijd hebben we onze ambities.
Nou let ik verder erg goed op aanstormend verkeer, andere fietsers, voorrangsregels en dergelijke, dus bij het naderen van een rotonde probeer ik oogcontact te krijgen met de automobilist, waarbij ik erg vaak het vingertje ‘steek maar over’ signaleer. Dat vingertje hanteer ik zelf als automobilist ook erg vaak omdat een beetje gevoel voor een situatie wel handig is, vriendelijk overkomt en blijk geeft van enig begrip van het zegde ‘heer in het verkeer’. Anticiperen kun je ’t ook noemen, rekening houden met een ander, vriendelijkheid, sociaal gedrag. De lezer snapt natuurlijk al lang waar dit stukje heen gaat want inderdaad, vanmiddag kwam ik een keer of vier in een situatie van tevergeefs ‘oogcontact zoeken’, op de valreep de pedaaltjes losklikken, afremmen, terugschakelen, stoppen, weer op gang komen, ritme zoeken, etc. In die momenten zat een overeenkomstig patroon en wel met betrekking tot de nadere specificaties van de automobilist. Het was vrouw, het was grijs, het was een jaar of zestig, de neuzen zaten vrijwel tegen de voorruit en de blik was star gericht op de tien vierkante meters aan de voorzijde van de auto. Herkenbaar? Natuurlijk, ik heb geen enkel recht van spreken want ik moet gewoon wachten tot de voorrangsregels mij een vrije doorgang toestaan en er zijn altijd legio gevallen dat ik dat probleemloos accepteer, maar ongetwijfeld lieve dames, laat nou af en toe even zien dat je ’t begrijpt, dat het een kwestie is van gedrag, beetje begrip ook. Ik snap dat het lastig is om een gebaar te maken met die vinger want die zit verkrampt om het stuurwiel gevouwen maar kom op, laten we afspreken dat we het gaan proberen, goed?
Verder kwam het opzienbarende nieuws voorbij dat vooral bestelbusjes veel uitstoot genereren en dat gegeven moeten we maar eens even doorrekenen, stel ik voor. Gemiddeld 6 x de toegestane limiet en dan ook nog acht keer zoveel busjes als 12 jaar geleden. Daar gaan dus weer nieuwe regels voor komen met een verhoging van bezorgkosten e.d. Dat is nu eenmaal een gevolg van onze online-bestelcultuur en de 24-uursmaatschappij maar wat wel opvalt is het gegeven dat de chauffeurs van die busjes vrijwel altijd met hun vinger wenken als we samen een rotonde naderen, top’heren’ zijn het!
18 mei 2016 – over een ouderwets brak gevoel, FC Twente en wielrenners
Ik beken dat ik de afgelopen dagen wat dieper dan normaal in het glaasje heb gekeken. Uiteraard zijn daar allerlei redenen voor geweest maar ik merk dat het opnamevermogen wat achteruit loopt. Nou is dat niet direct het grootste probleem van het ouder worden maar wel weer een extra teken aan de wand. Vroeger lag je na een avondje doorzakken bijna een etmaal in coma onder de vette lappen, nu liggen we na twee uur slaap alweer naar het plafond te staren, zitten we drie keer per nacht aan de keukentafel en wachten we geduldig tot het licht wordt, vergezeld van een licht gevoel in het hoofd en het voornemen om de komende paar dagen droog te gaan staan.
Tja, je grenzen kennen en die bewaken, daar gaat het om in dit geval. Dat heeft ook weer met die al vaker beschreven volwassenheid te maken.
Vandaag ben ik gestart met een nieuwe uitdaging en daar ben ik erg blij mee. Een ICT-project bij m’n oude waterschap in Doetinchem, waar ik uiteraard veel oude bekenden tegen het lijf loop en dus moet waken voor teveel vertragende gesprekjes en uitstapjes. Hoe dan ook, erg leuke ontwikkeling.
Goh, komt net het nieuws van FC Twente voorbij. Hoe groot kan de teloorgang van een mooie club zijn, vraag je je af. Wanbeleid, dat nu wordt afgestraft via degradatie en probeer dan maar eens terug te komen als alle redelijke spelers ook nog eens gaan lopen. De Graafschap kan er van profiteren maar die afhankelijkheid van Willem II deugt natuurlijk voor geen meter. Hoe je deze situatie ook belicht, je eindigt steevast bij competitievervalsing
Ja, en dan onze Tom Dumoulin, vandaag afgestapt in de Giro met last van z’n kont, veel voorkomend probleem bij wielrenners en dan vooral bij renners die excuses zoeken voor mindere prestaties. Een groot talent, die Tom, maar hij moet er volgens mij wel voor waken die ie geen talent blijft en dat is misschien wel het lastigste. We barsten volgens insiders in dit land altijd van de wielerbeloften maar echt doorstoten naar de top blijkt lastig, of zouden wij gewoon wat minder van de verboden middelen snoepen? De Tour moet het vanaf de volgende maand maar weer uitwijzen en nu kijken we vooral naar Kruijswijk, geen talent meer, maar een laatbloeier.
En nou ga ik even plat want ik krijg zojuist een seintje van mijn bovenkamer dat enige rust in de vorm van een dutje geboden is en jawel, dat kan ik zo maar doe tegenwoordig.
17 mei 2016 – over de website, de stukkies en vakantie
Dit is alweer mijn honderdste dagboekproduct in 2016 en in die ongeveer 40.000 woorden heb ik heel veel ziel en zaligheid gelegd in wat ik meemaak, wat ik ervaar, wat ik voel en wat ik vind. Ik heb me daarmee, zoals dat altijd geldt voor elke schrijver, columnist en publicist, vaak kwetsbaar opgesteld. Ik hou er niet van om me te verstoppen, ik ben een open boek, heb m’n hart op de tong liggen en ik maak er geen punt van om naar buiten toe te communiceren wat ik denk maar ook heel vaak wat anderen denken en dat wat minder hardop communiceren. Kwestie van karakter, een keuze ook vooral en in mijn geval ook nog eens het invullen van een nieuw leven. Dat zoeken naar een zinvolle invulling van het leven na je vijfenzestigste gaat door, ondanks het feit dat er inmiddels een paar nieuwe en leuke ontwikkelingen staan geregistreerd. Ik heb al vaker gemeld dat ik hoop nooit volwassen te worden en dat zal ook voor een deel wel de reden zijn dat ik blijf rennen en jagen, dat het nooit rustig wordt en dat mijn naasten wel eens iets hebben van ‘mijn God, doe eens even niet!’
Ik ga echter wel een paar dingen veranderen en dat geldt voor deze website en voor de dagelijkse stukkies. Vanaf 1 juni gaat de frequentie terug naar drie columns per week, punt. De maandag, de woensdag en de vrijdag blijf ik mezelf en de buitenwereld vergasten op een soort ‘keek op de week’ maar dan in m’n eigen stijl. De inhoud blijft afhangen van wat er in de wereld gebeurt maar de frequentie gaat een tandje terug en dat heeft onder meer te maken met de zomer, waarin meer ruimte moet komen voor ‘buiten’.
Bovendien ga ik met vakantie en zullen de dagboekjes de eerste twee weken van juni niet verschijnen.
Zo, dat was een korte bekendmaking en nu gaan we de kroeg in om uitgebreid stil te staan bij het feit dat mijn vriendin jarig is. Hiep, hiep!
16 mei 2016 – over Ribs, Blues en that kind of things
Ribs and Blues, festival in Raalte met het accent op lekkere blues en als culinair genot heerlijke spareribs uit het vuistje, het kan bijna niet Amerikaanser en ondanks het koude kutweer is zoiets op een Tweede Pinksterdag toch best leuk om eens mee te maken. Je moet van zo’n dag immers toch iets maken en daarmee spoel je dan meteen even het brakke gevoel na een avondje doorzakken weg. It’s like old times, you know….
Maar even serieus, leuk festival daar in Raalte, zeer de moeite waard en met name het optreden van Sass Jordan, blueszangeres uit Canada en een relatie van de leadzanger van The Guess Who (jaja, in de sixties bijna de evenknie van Te Beatles, was top. Dijk van een stem, stevige sound, oogverblindend ondanks 53 jaar, ja, dan wil het publiek wel mee.
Verder is deze dag er één om snel te vergeten want 16 mei met 10 graden Celsius is gewoon weerzinwekkend te noemen en ik ga me voorbereiden op morgen met liefst twee hoogtepunten: de verjaardag van mijn vriendin, die over een paar uur maar liefst 60 lentes telt, en een zakelijk gesprek bij mijn oude waterschap in Doetinchem. Dat zijn aangename zaken, zeker als die dag eindigt in de kroeg met vrienden en kennissen. Deze column blijft dus lekker kort want het lijkt wel of de hele wereld vandaag een time-out heeft.
Het weer laat deze week een verbetering zien en dat lijkt me na twee dagen herfst vrij eenvoudig.
See you.
13 mei 2016 – over, Russische doping, synchroon zwemmen en Willem
Met die Russen valt ook letterlijk en figuurlijk geen oorlog te winnen tegenwoordig. Het is toch ongelooflijk wat daar elke keer binnen de sportwereld weer wordt gepresteerd als het gaat om het gebruik van verboden middelen. Eén ding is zeker: van doping wordt je niet slim want hoe stom kun je wezen als je weet dat de hele wereld alle prestaties onder het vergrootglas legt en je gaat dan nog je hele sportieve legioen inspuiten met verboden middelen. Sinds vanmiddag snap ik ook ineens waarom er in Volendam zoveel wordt gefeest en gezongen door al die inteeltfamilies daar: in dat dorp blijkt het grootste cocaïne-gebruik van Nederland plaats te vinden en ik moet onderkennen dat ik dat een regelrechte openbaring vind. Volgens mij moeten dominee en pastoor daar nog eens uitleggen hoe zondig dat allemaal is.
Over stom gesproken: onze Willem bracht vandaag een aan onze jongens in Jordanië en dat bezoek was volgens welingelichte bronnen ‘onaangekondigd’. Snap ik niks van. Komt ie dan zomaar binnenvallen, ‘hoi, daar ben ik dan, even erin en eruit en dat vinden jullie vast een leuke verrassing, dus doe mij maar een biertje’, weet Abdullah II Bin al Hoessein daar van en hoe zit dat met de militaire bevelhebbers. Uberhaupt de vraag: kan iemand maar zo onaangekondigd onze troepen bezoeken? Dat wil IS namelijk ook wel graag weten, schat ik in. Daarnaast kun je dan nog de vraag stellen hoe blij we met zo’n bezoek moeten zijn maar daar ga ik nu even niet verder op in. In elk geval is daar nog eens vastgesteld dat er in totaal toch al wel 7 missies door onze jongens zijn uitgevoerd, waarvan vier alleen strategisch. Dus in totaal zijn drie vluchtjes uitgevoerd waarbij misschien zelfs wel een bom ergens is gedropt, al weten we niet precies waar die dan terecht is gekomen omdat nog steeds de TomToms niet zijn geïnstalleerd. Tranen met tuiten kun je je lachen om dat militaire apparaat van ons.
Bruggetje naar lachen….. synchroon zwemmen, daar heb ik me al een levenlang iets bij afgevraagd, namelijk een niet onbelangrijke stelling: hebben we hier nu te maken met en vorm van sport of kunnen we deze door-geëvolueerde vorm van watertrappelen nu eens definitief gaan schrappen van de lijst Olympische disciplines. Ik heb meestal geen problemen met dames die in allerlei standjes hangen maar om nu met wasknijpers op de neus persé op kop op de waterlijn te figureren, waarbij het een belangrijk beoordelingsitem is of de grote teen 3, 4 of 5 centimeter boven het waterniveau uitstijgt, sorry, maar daar moeten we ons anno 2016 niet meer mee bezig houden. Toppunt vond ik vandaag bovendien dat synchroonzwemmen ook individueel wordt uitgeoefend….?? Waar zwem je dan synchroon mee eigenlijk. Spiegelbeeld?
Evalueren, stukje besluitvorming erop en hup, de archiefkast in. Ooit was ook kleiduifschieten een Olympische sport maar toen iedereen altijd overal een 100% score bleek te halen, met of zonder doping, was het over.
Ondanks de sombere weersvooruitzichten een heel fijn Pinsterweekend gewenst.
12 mei 2016 – over voetbaltrainers, de Buk-installatie en windkracht 5-tegen
Een paar zaken die opvielen vandaag, beste lezers. Het circus van de voetbaltrainers is weer begonnen. De falende exemplaren vertrekken, al dan niet vrijwillig (de Boer), de niet-falende selfkickers vragen een riante salarisverhoging en de verschijningsvormen die niet hoeven, maar nog steeds willen, kloppen weer overal op deur, waaronder Dickie Advocaat. Deze Hagenaar heeft nog maar net z’n forse adviesnota naar Feijenoord verstuurd of we lezen dat hij alweer een volgende klus heeft aangekomen en dat ie nu naast Blind op de bank van Oranje gaat zitten. ‘Ik voorspel oorlog, heren van Praag en van Oostveen, doe niet zo idioot en haal dit koppel per direct uit elkaar.’ Ik heb nog even gegoogled op de staat van dienst van Blind en die is vrijwel nul. Een koppeling met die van Dickie, verlengd met diens eigengereide gedachten en ideeën leveren een mix op van ruzies, meningsverschillen en een navenante uitwerking op de Oranje-resultaten. Maar goed, we klimmen wel weer in de telefoon voor de zoveelste redding van de natie.
Ik zag ook dat er weer een filmpje op Youtube verschenen is van een verplaatsing van een Buk-installatie. Weten we het nog? Alweer bijna twee jaar geleden schoot zo’n ding de MH-17 neer en nog steeds heeft Poetin kans gezien om ermee weg te komen, ondanks die enorme verzameling filmpjes en andere bewijzen. Wel een beetje vreemd trouwens, al die videootjes. Waarom maken mensen een opname van een Buk-raket die verplaatst wordt, denk ik dan even nuchter na. En dan ook zoveel…
Vandaag was het weer tijd voor een fietstochtje en wat zien we? Windkracht 5 uit het noord-oosten, toch al niet m’n favoriete richting. Dat zit zo. Mijn routes worden bepaald door de windrichting en vanuit het voornemen dat de terugweg wind-achter moet zijn bepaalt de windrichting dus globaal de route. Noord-oosten is in dit geval een route via Markelo en Goor en dan zit je nog maar kort na de fietshervatting op een vlak stuk te puffen als een ouwe stoomlocomotief. Het vooruitzicht van de terugweg-wind-mee houdt me dan op de been en geeft bovendien voeding een dit leuter-stukje van vandaag. Belangrijkste extra winst van fysieke inspanning is altijd de geestelijke opschoning en ik verwacht nog ongeveer 5.000 uur te moeten fietsen voordat die hersenpan weer een beetje opgeschoond is. Over fietsen gesproken, ik heb vandaag weer genoten van die Tom Dumoulin, die het weer fantastisch deed in de Giro. Klasbak, daar krijgt sportminnend Nederland nog veel plezier van de komende jaren.
En nu als een speer naar buiten want dat getik op de laptop doen we wel weer meer als de zomer tijdelijk (?) is verdwenen.
Tot later.
11 mei 2016 – over Wildlands , het songfestival, ouwe knarren en IS ‘Ok mensen, we bouwen dus het grootste dierenpark van Nederland en dan krijgen we vanzelf veel bezoekers’, aldus van Beers(!), directeur in wording van Wildlands Adventure Zoo in oprichting in Emmen, een kaar geleden. De naam kan slechts door een enkele Emmenaar op correcte wijze worden uitgesproken maar daar hebben ze Emmen zelf lak aan. ‘Wailens Etventjer Zoe’ is een moooi park, daar kom’n ze vanzelf massaaal op af’, denk menig Drent, met dollertekentjes in de oogjes.
‘Ja maar, alleen de vierkante meters zijn toch niet belangrijk’, oppert één van de medewerkers, ‘moeten er ook niet een paar dieren in?’ ‘Tuurlijk joh, maar niet teveel, anders wordt het een duur grapje met al dat voer en zo!’ ‘Maar kunnen we er dan wel voor zorgen dat ze in het blikveld van de bezoekers lopen…..af en toe……misschien…? ‘Je bent te pessimistisch kerel, Nederlanders houden ervan om voor de gek te worden gehouden, kijk maar naar het songfestival, 3 miljoen kijkers voor een nepvoorstelling…….wij doen eigenlijk hetzelfde’ ‘Oh ja, nou snap ik het, ok, lekker makkelijk zo maar toch wel lage toegangsprijzen dan? ‘Ben je gek, dan wordt je niet serieus genomen en dan lijken we zo’n truttig familiepark’.
Zo ongeveer ging wellicht het werkgesprek van enige tijd geleden ter voorbereiding van de totstandkoming van Nederlandse jongste dierenpark. Een paar miereneters, een handvol apen van een schuwe en goedkope soort, twee giraffen en een oude circusolifant, we willen in dit land nu eenmaal voor de gek worden gehouden.
Gisteravond was het trouwens onwezenlijk stil in onze woonwijk. Na enig denkwerk kwam ik achter de oorzaak: het songfestival, voorronde nog maar met Nederlandse kansen op succes, want ‘Slow Down’ is door alle kenners al ongeveer uitgeroepen tot grote kanshebber……wordt aanstaande maandag vervolgd maar Tattoo Douwe Bob heeft ‘t blijkbaar goed gedaan, hoorde ik vanochtend. Ik zat verder vandaag in Leeuwarden met een stel ouwe knarren van het voormalige waterschap te keuvelen over ieders’ bezigheden na het werkzame leven en wat dan vooral opvalt is het rondje ‘medisch circuit’, waarvan ik vroeger dacht dat dat was voorbehouden aan opa’s, oma’s, ooms en tantes, maar de werkelijkheid is helaas anders. Een uur lang ouwehoeren over knieproblemen, CTS, rugletsel, een spieraandoening en Parkinson leerde dat de realiteit onder ogen moet worden gezien en dat we alle zeilen moeten bijzetten om de verdere aftakeling een halt toe te roepen. De ultieme levenselixer moet dit jaar maar eens uitgevonden worden, stel ik voor. We hadden er op deze, voor de meeste mensen normale werkdag in elk geval prachtig weer bij en dat is mooi meegenomen.
Wat verder opviel vandaag waren de 85 doden in Bagdad als gevolg van IS-bommen, zonder naam en toenaam, terwijl gisteren die ene gedode IS-leider uitbundig door het Westen is benoemd en beschreven. Pakken we die idioten nu eigenlijk wel of niet aan? Er zijn dagen dat ik er niets meer van begrijp…
See you later.
10 mei 2016 – over Holleeder, Duterte en het edele golfspel
Ik geef het toe, ik kan niet tegen verlies. Door een combinatie van een wil om te winnen en de daarbij soms behorende krampachtigheid merk ik dat het eindresultaat niet altijd is, zoals beoogd.
Als dit voor sommigen te cryptisch is: bij golfen is het resultaat voor pakweg de helft afhankelijk van ontspanning en bij een te sterke focus op de score per hole ga je (ik dus) verkrampen, trekken, slicen, toppen en allerlei andere gekke dingen doen die een ‘par’ sterk in de weg staan. Kort samengevat: ik heb vanochtend prettig gegolfd maar het resultaat was naadje. Dat betekent weer een lesje eind van de week want de swing moet er weer in komen en dat vergt een investering in oefenen met de 3, de 5, de 7, de 9, de driver. Verder klaag ik uiteraard niet over deze vrijetijdsbesteding op een doordeweekse dinsdag met 25 graden boven nul.
Van vriendje Holleeder was al langer bekend dat ie niet spoort, dat het een ordinaire moordenaar is en dat het dan ook volslagen van de gekke is dat ie ooit even columnist was bij Nieuwe Revue en zich als knuffelcrimineel manifesteerde tijdens allerlei TV-programma’s. Nu pas is echt duidelijk geworden welke hersencellen van die idioot allemaal beschadigd zijn: moordplannen op z’n zussen en op Peter R. de Vries. Nou kan ik me bij dat laatste onderdeel wel iets voorstellen trouwens want laten we eerlijk zijn, die man is al sinds jaar en dag alleen maar gefocussed op z’n eigen ego en het is alleen maar vervelend dat we in dit land gewend zijn geraakt aan dat soort TV-programma’s. Misdaad aan de kaak stellen is natuurlijk prima, vooral doen, maar al dat overbodige camerawerk is alleen maar show. Misdaden naspelen is misschien nog wel een graadje beroerder en dat doen ze dan in ‘Opsporing verzocht’, lekker voor de gein nog eens een oude-van-dagen gesynchroniseerd in elkaar trimmen en daar hebben we dan in de persoon van een zekere Anniko met een heeeel zielige en bijna snikkende stem nog iemand bij die de kijkcijfers omhoog jaagt. Tuurlijk, het levert af en toe leuke resultaten op en de Elly Lust’s van dit land schuiven graag regelmatig aan maar ik ben veel te nuchter voor al die show-elementen erbij.
Goed, dit was weer het onderdeel ‘gezeur’ maar ik moet het dagelijks even kwijt.
Duterte is dus inderdaad de nieuwe president van de Filipijnen geworden. Zijn bijnaam is Hitler en nou had die man misschien wel een aardige broer of oom maar ik denk dat hier toch Adolf zelf wordt bedoeld. Daar gaan we meer van horen binnenkort want hij wil binnen enkele maanden corruptie, misdaad en armoede het land uit hebben. We zijn hier ook weer een heel klein stukje corruptie-armer geworden nu Jos van Rey bijna is veroordeeld. Tegen die zware jongen is twee jaar geëeist en dat vind ik persoonlijk erg weinig, vooral omdat ie nog steeds vind dat ie gelijk heeft. ‘Oh, vind je dat Jos, pats-boem, nog drie jaar erbij’, zou ik als eiser hebben gesteld. Maar ja, ik ben geen eiser, jammer.
9 mei 2016 – over Fred Rutten, kikkers en een nieuwe dictator
Ik zag vandaag een klein berichtje voorbij komen over Fred Rutten, tukker van beroep en tussendoor heeft ie hier en daar wat voetbaltrainingen gegeven, nooit te lang want z’n verstaanbaarheid was doorgaans alleen voor buitenlanders van een acceptabel niveau. Hij is nu benoemd bij de bekende club Al Shabab in de Verenigde Arabische Emiraten en zijn motivatie om daar trainer te worden zou kunnen zijn: ;ik heb gehoord dat ’t daar verrekte mooi weer is en dat ik elke dag in de zandbak mag spelen’. Geld, alleen veel geld is uiteraard ook hier weer de drijfveer, maar je moet toch wel een beetje van de pot gerukt zijn om een stel van die overbetaalde theemutsen te leren hoe ze een bal moeten hoog houden. Je weet ook al bij voorbaat dat dat soort avonturen een gemiddelde looptijd hebben van een maand of vier en dat de afkoopsommen hilarisch zijn. Is het nou afgunst van mij, wil ik het niet begrijpen, moet er nou eens een einde komen aan die absurde bedragen in de voetballerij. Nou lezers, laten we het maar houden op een combi van alle aspecten want zittend achter m’n toetsenbord en lezend op TT pagina 808 wind ik me alweer teveelop voor iemand van mijn leeftijd.
Nu ik daar toch mee bezig ben, Smeets, de doelpuntenmaker van De Graafschap, wordt vandaag bedreigd oor Ajax-aanhangers, misschien zelfs wel door Frank de Boer, want mijn God, wat zit die man met een kater. Ik heb de afgelopen 24 uur best veel app’jes en mailtjes voorbij zien komen met Ajax als onderwerp en ik heb aanstaande woensdag toevallig een ontmoeting met wat oud-collega’s, waaronder enkele zeer fanatieke 020-supporters. Ik neem dus mijn blauwwitte sjaaltje mee om ook op de ouwe dag nog even heerlijk het kind uit te hangen. Verder hebben we vandaag een stuk tien overtollige kikkers gevangen bij het schoonmaken van de vijver en dat is best een springerige bezigheid, inclusief transport naar de Berkel waar ze in alle vrijheid kunnen voortleven. Uiteraard zijn we blij met het mooie weer daarbij maar die wind, verdomme, daar kun je helemaal niet lekker bij fietsen We moeten per slot van rekening wat te klagen hebben en dat gaan we met de Pinksteren helemaal doen als de thermometer bij 13 graden blijft steken, nog wel Celsius volgens De Bilt. Ik lees vanuit de Philipijnen dat ene Rodrigo Duterte op winst staat bij de presidentsverkiezingen. Na wat research kom ik dan al snel achter de werkelijkheid en dat betekent bij winst van hem dat de bevolking in rap tempo gaat afnemen want hij laat iedereen met een verdenking van criminele activiteiten zonder vorm van proces afschieten. Niks doen bij veel criminaliteit is ook geen optie maar ik zoek wanhopig naar een gulden middenweg tussen een 100% parlementaire democratie met alleen maar gedogen en niets echt aanpakken – en dat geldt uiteraard ook voor corruptie – en vormen van dictatuur, zoals we die gezien hebben in Irak en Libië waar de schurken Hoessein en Kaddafi naar buiten toe de schijn van bestuur overeind hielden. Deze columns is helaas veel te kort voor een fasoenlijke beschouwing over dit onderwerp dus ga ik even verder met m’n boekje over Dolf Brouwers – ‘potverdomme, wat interessant, en word er in het dierenrijk ook gemusiceerd?….nee, dat heb geen nut’
See you later. .
6 mei 2016 – over verkering, de Giro en Al Nushra
Ik heb vandaag op de kop af 10 jaar verkering en het toeval wil dat mijn vriendin datzelfde jubileum viert vandaag. We laten in het midden van wie dat de grootste prestatie is maar ik wil toch wel vaststellen dat 10 jaar best lang is. Dat zijn toch 3650 dagen, 520 weekenden en heel veel mooie vakanties, uitstapjes, tripjes, reisjes, etentjes, discussies en tussen door een paar gewone dagen. We vieren dat feit ook nog eens met 25 graden dooi, dus verder klagen we vandaag nergens over. Proost alvast en dank voor de felicitaties.
Ik heb verder even de Lochemse Berg en omstreken verkend vanmiddag, gecontroleerd of alles voor de tweede etappe van de Giro in orde is en geconcludeerd dat het parcours er prachtig bij ligt. Het feit dat Tom Dumoulin waarschijnlijk in het roze voorbij dendert a.s. zondag maakt het des te aantrekkelijker om even en blik te gaan werpen op het voorbij razende peloton. Ik zag dat Tom vandaag een gemiddelde had gereden van ruim 53 km per uur in de proloog. Ik moet bekennen dat ik bijna de helft heb gehaald vanmiddag maar dat ik daarvoor wel honderd verzachtende omstandigheden kan aanvoeren, waaronder zo’n 40 leeftijd-exemplaren. Mijn hoogste snelheid lag vanmiddag even op 38 km per uur, vlak stuk, flinke wind in de rug en dan denk je al dat je lekker opschiet. Het wordt dus een mooi weekend en ik wens ook de organisatie van Hootchie Koe in Varsseveld vast veel succes. Je zult maar een eerst festival gepland hebben en dan wordt ‘t net dat weekend topzomer.
In Syrië gaat intussen Al Nushra gewoon door met het vermoorden van onschuldige burgers maar heb ik er wel vertrouwen is dat ‘ze’ het daar binnenkort gaan redden. Vervelend blijft dat ‘ze’ nog steeds de klojo’s van Assad zijn en als ik volgende mijn wekelijkse telefoontje met Poetin pleeg ga ik daar paal en perk aan stellen. ’t Is klaar nu daar en met alleen een mooi concert in Palmyra ben je er niet. Dat vond ik trouwens een toch wel gekke voorstelling. Twee maanden geleden werden daar nog honderden onschuldigen een kopje kleiner gemaakt en nu speelt er een orkest uit St Petersburg. Laten we het maar positief beoordelen, dan kan ik tenminste wat ongedwongen mijn jubileumbiertje gaan drinken nu.
Over de EU, Engeland, Schotland, de nieuwe burgemeester van Londen gaan we volgende week verder babbelen. Tegen die tijd regent het hopelijk in Canada.
Iedereen een prachtig weekend gewenst.
5 mei 2016 – over bevrijdingsdag en live-muziek
Goh, wat een lekkere dag, prachtig weer en dan ook nog een beetje feest, ik probeer althans een beetje te vieren dat we ooit bevrijd zijn en in dit land nog steeds zonder al teveel problemen kunnen wonen en leven. Toch? Dat vieren doe je al gauw met een biertje en dat was ter gelegenheid van de Lochemse Keidagen volop verkrijgbaar. Ook gisteravond nog even genoten van live-muziek, een jong coverbandje uit Laren met gemotiveerde jongens die ook nog eens een lekker repertoire hadden, oude muziek dus. Altijd kicken, zo’n concertje, geeft volop energie Verder is er vandaag wat minder motivatie voor een wereldbeschouwing, dus ga ik lekker door met het wat gezapige gedrag op zo’n dag. Niks doen, nog een pilsje, uitrusten en instemmend lezen dat Aleppo vandaag bomvrij is geweest. Stukje rust op een dag van vrede….. Tot later op de vrijdag lezers, en geniet van de zon, zij het met hulp van beschermin gsfactor 5 want de Bilt waarschuwt volop voor de zonkracht de komende dagen.
See you.
4 mei 2016 – over Rutte, herdenking en bezinning Een altijd weer gedenkwaardige dag, die vierde mei. Een normale werkdag, althans voor de meesten, dan toch die aanloop naar 20.00 uur met de twee minuten stilte, de ceremonie op de Dam met de vraag ‘gaat er iets mis?’, na het incident van een paar jaar geleden, en daarna weer terug naar het normale ritme en daarbij is het bijna altijd weer. Ik kan me nauwelijks een regenbui herinneren met Maxima onder de plu.
Ook de dag dat Rutte de krant haalde met zijn bezoek aan een vluchtelingenkamp in Libanon, samen met Lilianne Ploumen, die iets vaags doet op het gebied van Ontwikkelingssamenwerking. Ik weet niet wat het is, beste lezers, maar ik verdenk Rutte ervan dat ie vanuit z’n ivoren torentje totaal niet weet wat zich allemaal in de wereld afspeelt en dat ie alles maar als een spelletje beschouwt. Dat is dat daar een vluchtelingenkamp binnengewandeld, gedraagt zich als een hooggeplaatst politicus, gaat bij een paar armoedzaaiers de tent binnen een heeft daar iets geroepen in de trant van: ‘wat woont u hier leuk’ en ‘blijft u hier lang of heeft u elders nog zo’n buitenverblijfje?’ Schijnt echt gebeurd te zijn en daarna gaat ie nog even op de foto met een paar slachtoffers, die ook niet weten wat ze nou weer met zo’n lul aan moeten. Wereldleiders, daar vind ie zichzelf bij horen en ik geef toe dat hij in dat volledige rijtje pseudo-criminelen nog een kleine voldoende scoort ook.
Wat me verder vaak opvalt, al society-watchend, is de categorie mensen die nooit iets in de gaten hebben, waarbij geen enkel extern signaal binnenkomt en die op een zodanige manier alleen maar met hun eigen wereldje – pakweg 3 vierkante meter – bezig zijn, dat alles daarbuiten wegvalt. Ik heb het nu over mensen met het reguliere verstandelijk vermogen (denk ik), dat dag-in-dag-uit vergeet om zich heen te kijken, die struikelen over een regendruppel, die vrijwel elke week vergeten de tankdop weer dicht te draaien, die altijd anderen voor de voeten lopen en die geen enkele notie hebben van bijvoorbeeld het feit dat de natuur in al haar pracht flonkert, sprankelt en twinkelt. Jullie kennen vast wel een paar van dat soort lui. Ik moet vaststellen dat ik daar soms best een beetje jaloers op ben. Mijn brein wordt alleen maar beziggehouden door zo’n 20 prikkelingen per sonde waardoor het geen moment eens even rustig is in die bovenkamer, waar vervolgens ook nog eens het ‘uit’-knopje ontbreekt. Maar goed, als ik moet kiezen tussen twee varianten van verzamelingen grijze cellen, dan neem ik toch die laatste en verbaas en verwonder me 500 keer op een dag over de mens in het algemeen.
We gaan de oorlogsslachtoffers gedenken, de vlag hangt halfstok, wordt keurig voor donker binnengehaald en morgen in volle glorie weer buiten gehangen. Laten we vanavond denken aan onze relatieve vrijheid en tot slot daarnaast had Jezus ook nog graag dat er even wordt herinnerd aan het moment dat hij ten hemel rees, om te gaan plaatsnemen aan de rechterzijde van Onze Lieve Heer, waarvan wij allen weten dat die vrij snel daarna met de noorderzon uit ons blikveld is verdwenen, al zijn er volksstammen die de schijn van zijn aanwezigheid proberen op te houden.
Fijne donderdag gewenst.
3 mei 2016 – over Defensie, een baan en Leicester City
NOS-teletekst pagina 104 vandaag, gaat ober de beperkte inzetmogelijkheden van ‘onze’ F16’s, lachen………
‘Defensie laat weten dat de strijd zich grotendeels afspeelt buiten het gebied waar de Nederlanders actief zijn.’
Oh, kip-ei verhaal! Is dat nou een beperkte inzet omdat de middelen ontoereikend zijn (geen ciommunicatiemiddelen…!) of was dit voorbedachte rade, willen we geen enkel risico lopen en gaan we daarom alleen maar een stukje funvliegen boven een leeg stuk woestijn?
Het teletekstbericht vervolgt met:
‘Kamerleden die in Irak op bezoek waren, zeggen dat de toestellen weinig worden ingezet omdat ze niet met satellieten kunnen communiceren. Volgens Defensie was dat laatste al bekend. De Kamerleden vragen de minister om opheldering.’
Dat wordt weer een heerlijk kamerdebat met de essentiële vraag waarom onze vliegtuigen geen TomTom hebben en of we daarom kiezen voor een strijdtoneel waar we ons geen breuk aan kunnen tillen. Ik ben razend nieuwsgierig!
Goed, dit was Den Haag, goedemiddag luisteraars.
Verder ben ik mijn al vaker beschreven dip weer verder ontstegen omdat ik weer aan het werk kan en wel voor mijn oude werkgever in Doetinchem, het waterschap dus. Vanaf medio mei maken we een start met dit traject. Mede daarom ga ik binnenkort deze website restylen, hervormen, reorganiseren want stilstand is immers achteruitgang. Mee in de vaart der volkeren en het kan zijn dat er alleen maar een uitgebreide blog-functie overblijft. Daarvoor moet ik even een stukje achterban raadplegen. Ik merk dat ook het porren vanuit de social media een beetje te wensen overlaat en die ontwikkeling is omgekeerd evenredig aan de stijging van de buitentemperatuur en het lengen van de dagen. Kortom, de zomer is begonnen en dan doen we deels andere dingen.
Prachtig trouwens, dat jongensboekenverhaal in Leicester met een prestatie die niet voortkomt uit zware investeringen maar puur het resultaat is van onverzettelijkheid, stukje onontdekt talent en een trainer die weet hoe ‘t werkt. Geen van Gaal-types daar, maar de mouwen omhoog, lijkt iets op de Vijverberg maar dan een tandje beter. Volgend seizoen waarschijnlijk degradatie want alle materiaal wordt uiteraard weggekocht maar tot in de eeuwigheid is hier roem vergaard met daarnaast stof voor een prachtig boek. Over boeken gesproken, daar ga ik echt mee aan de slag, zoals ik al vaker heb beschreven. Het dubben gaat nu over de vraag: wordt ‘t een roman of ga ik voor de korte verhalen? Ik denk het laatste want dat scheelt veel research. Ik wacht op goeie adviezen vanuit de achterban, dus kom op mensen: mail me!
2 mei 2016 – over de zon, incognito fietsen en de fiscus
Ja, echt de hele dag zon, vitamine D en een beetje bijgekleurd, fantastisch. En wat nog fijner is, anderhalf uur op de racefiets gezeten, op maandag, voor het eerst sinds oktober en het mooie van dat apenpakje is het omvangrijke incognito-gehalte van deze verschijningsvorm. Met helm, donkere bril, handschoentjes en klikpedaaltjes lijkt iedereen wel een beetje op een ‘grote jongen uit het peloton’, even niet gelet op snelheid en andere details. Dan kun je fantastisch wegpeddelen, af en toe iets aanzetten als er publiek nadert of als je een e-bike moet passeren. Dat laatste kost jaarlijks een grotere inspanning door a. iets afnemend eigen vermogen en b. toenemende capaciteit van dat soort fietsen, heel irritant soms, zeker met de wind tegen. Maar daar klagen we niet over, het seizoen is gestart en we genieten met volle teugen. Dat het thuis afstappen de eerste keer gepaard ging met wat licht gekreun vanwege het nog stramme gestel, is peanuts en het feit dat ik dat hier wereldkundig maak hoeft niet te betekenen dat het rondgebazuind moet worden trouwens…sstt.
Scores na de eerste 36,5 kilometer waren met 1 u 29 – 24,2 – 37,0 en 1.240 natuurlijk laag maar niettemin was het elke meter genieten, ondanks een dubbele aanval van een ‘vliegend hert’ dat dankzij mijn van kogelvrij glas voorziene rennersbril geen persoonlijk letsel heeft veroorzaakt maar omgekeerd waarschijnlijk een flinke hersenschudding. Dat soort gespuis wordt blijkbaar de eerste dag boven de 15 graden Celsius geboren en moet dan op pad.
Verder heb ik de ruimte boven onze tuinvijver nog maar eens versterkt met reiger-werende vislijntjes, zodat landen en opstijgen van ongewenste vis-liefhebbers best moeilijk wordt. Het koste verdomme een hoop geld om die visvoorraad weer aan te vullen en ik heb er dan ook heel wat voor over om de dader even persoonlijk te strikken, te martelen en in de aangrenzende Berkel te kwakken. We gaan het meemaken de komende weken.
Uiteraard lig ik weer in de clinch met de fiscus en maar dat wordt een afzonderlijke column binnenkort. Dat verhaal heeft uiteraard raakvlakken met de bankensector en daar ben ik ook al vele jaren geen vriendjes mee. We zullen eens kijken hoe ‘makkelijk we het die lui kunnen gaan maken’ de komende weken.
Geef een reactie