Boyan Slat is een slim, inmiddels 24-jarig jongetje uit Delft met een goeie kop en bijna binnen. Oh ja? Ja! Wat deed hij? Midden in de politieke en maatschappelijke discussie over de destructie van onze planeet door plastic bedacht hij de ‘ultieme’ 
oplossing om die rotzooi op te ruimen: een soort van drijvend mechanisme met buizen waar, volgens zijn excelsheetje, alle plastics bijna als vanzelf in drijven en eenvoudig kunnen worden afgevoerd. Veel meer, en nog wat golfstroomcalculaties, zitten er niet achter het idee en nu is het zaak om samen met pientere knaapjes van Boskalis dit mechanisme technisch aan de praat te krijgen, zodat het probleem over een tijdje de wereld uit is. Den Haag geilt al enige tijd bij het idee dat we hier weer eens mondiaal vooroplopen en is graag bereid tot het verstrekken van subsidies. Gaat het plan slagen? Natuurlijk niet. Leuk initiatief, prachtig voornemen, aansprekende powerpointpresentatie, maar technisch zo ver van de werkelijkheid verwijderd dat er uiteindelijk alleen een flink fonds overblijft, waarvan de CEO van The Ocean Cleanup, Boyan dus, er als enige beter van wordt, samen met de boys van allerlei ingenieursbureaus, die in de rij staan om aan te sluiten. Zijn fonds bevat nu al rond de 25 miljoen euro en wordt een aanvullend warm en financieel hart toegedragen door vrijwel alle naties. 
Even wat feiten en cijfers, lezers. De wereld bevat zo’n 250 miljoen vierkante kilometer aan zeeën, meren en oceanen, die allemaal vol liggen met rotzooi. 94 procent daarvan ligt op de bodem en daarvoor bieden de buisjes van Boyan uiteraard geen oplossing. 95 procent van het wateroppervlak kan niet bereikt worden met de Slat-constructie vanwege het onstuimige, onwillige karakter van oceanen in het algemeen. Wat resteert is dermate klein qua 
afmetingen dat naar schatting, als alles mee zit, de techniek niet hapert en denkend in termijnen van pakweg 200 jaar, wellicht zo’n 0,0000012% van het plastic kan worden ingezameld, naar boven afgerond. De rest, ongeveer 99,9999988 procent blijft liggen, blijft drijven, blijft circuleren en wordt voorlopig jaarlijks aangevuld met vele miljoenen kilo’s extra rommel, omdat de industrie en de consumptiemaatschappij het eenvoudigweg verdommen om het probleem bij de bron aan te pakken.
Desalniettemin doet Slat het natuurlijk goed, al was het maar binnenkort de talkshows te halen en vanaf nu het jaarlijkse miljonairsbal in de Rai te kunnen bezoeken. Ben ik jaloers? Jazeker, stinkend jaloers zelfs, want ik had zelf deze oplossing willen bedenken, maar ga me nu bezinnen op andere misschien wel betere maatregelen om ons kolossale milieuprobleem te kunnen tackelen. Zo rond de kerst verwacht ik met aanvullende plannen te komen om niet alleen dit probleem, maar ook dat van de CO-2 uitstoot dramatisch te verkleinen. De subsidieaanvraag naar Den Haag ligt in concept al klaar.
En nu op naar het schitterende verhaal van Willem. Prinsjesdag 2018 wordt een mijlpaal in de geschiedenis. De 
troonrede wordt overgoten met verhalen over koopkrachtverbetering, economische groei voor vrijwel iedereen met volledigheidshalve een paar bijzinnetjes over vluchtelingen, veiligheid en de zorg. In een land waar een haperende instantie als de politie slechts hoeft te dreigen met stakingen om een loonsverhoging van 8% in de wacht te slepen, groeien de bomen vooralsnog tot in de hemel, ondanks de banken, ondanks Wiebes en ondanks al dat plastic.
Verder is het alweer of nog steeds zomer en wint PSV op dinsdag misschien wel van Barcelona.
Het gaat, kortom, fantastisch!
See you.
Geef een reactie