Vanuit de voedingsmiddelenindustrie worden pogingen gedaan om mensen met een geringe veranderingsgezindheid en een beperkt creatief vermogen een culinair handje te helpen. Omdat we met ons allen toch een beetje van het vlees af moeten, worden daarbij steeds meer schappen gevuld met producten, die de doorsnee carnivoor ervan moeten overtuigen dat een burger ook vegetarisch kan, dat ze gehakt kunnen nabootsen met soja, waardoor vooral de namen van de artikelen zoveel mogelijk intact blijven. Dan krijg je dus de maffe en stumperige toestanden met gehacktballetjes en kipstuckjes, omdat dat zo lekker vertrouwd klinkt.
Van dat soort sturend grootgruttergetrut krijg ik elke keer weer spontaan een vervelende oksel-uitslag. De biefstuck heb ik nog niet gezien, maar de slavinck zit vast al in de voorbereiding. De denckfout zit ’m natuurlijk in de klaarblijkelijke overtuiging dat je op deze manier zelfs de grootste vleeseters over de streep treckt. Onzin natuurlijk. Je wilt veranderen, iets bijdragen aan een 
bewust consumptiegedrag, ingegeven door milieu, klimaat en andere doeleinden, of je verdomt het, klaar. De echte, bewuste consument kan zelf wel varianten bedenken op de carbonade door simpelweg peulvruchten, kaas en eieren in achthonderd varianten op tafel te deponeren, zonder betutteld te worden door zo’n enge Gaston van de Postcodeloterij, die met de AH-folder ‘doe maar lekker vegetarisch’ nog eens extra op de zenuwen werkt, vooral ook omdat je aan alles kunt zien dat juist deze plastic prijsuitreiker geen dag in de maand vleesloos eet.
De loterijen beginnen sowieso steeds meer irritatie op te wekken. Op het moment dat er weer zo’n clubje BN’ers door de beeldbuis springt om schaterlachend de grote kans op miljoenen onder de aandacht te brengen gaat de volumeknop van de AB op 0 en overweeg ik pakweg 14 keer per week om alle kansspelletjes op te zeggen. Helaas wint m’n eigen stukje hebzucht het nog steeds van dat annulerende voornemen, omdat ik inmiddels al een jaar of veertig denk dat ‘t schip met geld elk moment kan binnenvaren. We worden als kijker en als consument echter steeds meer voor achterlijk versleten, want je kunt toch niet met droge ogen naar die Lottoreclame-kijken, zeker als Sjakie Swart, voor zijn dementie-periode toch een begenadigd voetballer, nu op z’n 81-ste nog met een kroontje op z’n hoofd de loterij aanprijst. Waar is het fout gegaan mensen, waar is de reclamecodecommissie van weleer gebleven, waarom verlagen wij ons als kijker door naar deze zotte stukjes theater te kijken?
Maar we dwalen af, even terug naar het vleesloze tijdperk. Als vanaf volgend jaar een groot deel van de boeren wordt weggesaneerd, trots of niet, dan moeten we andere wegen inslaan en het moment nadert dat meelwormen, sprinkhanen en misschien wel 
eikenprocessierupsen de schappen en ons bord gaan vullen. Een naburige veehouder uit Raalte heeft onlangs zijn koeien ingeruild voor de productie van insecten ten behoeve van alternatieve en eiwitrijke vleesvervangers. Dat is een begin, maar we moeten vast nog wel een tijdje gepiepeld worden en dus zal deze vooruitdenkende agrariër de eerste consumptieartikelen naamtechnisch nog voorzichtig moeten introduceren, bijvoorbeeld via de sprinckhaanburger of de kreckelkroket. ’t Is even wennen,, maar met wat ketchup en mayo gaat ‘t vast lukken.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie