Egocentrisme

Freek de Jonge en z’n leeftijd (75) vormen een discussiethema dat nu al enkele jaren bestaat en waaraan in de meeste talkshows aandacht is besteed. Gisteren was Matthijs van Nieuwkerk aan de beurt. Hij stelde met open mind een voor zijn doen messcherpe analyse van Freek’s loopbaan aan de orde en vroeg zich hardop af: ‘wanneer stop je? Tja, zo’n vraagstelling is aan de meester wel besteed. Freek nam direct de regie over en stelde vast dat het eigenlijk een retorische vraag was en die behoeft geen antwoord. Vervolgens begon de onvermijdelijke vergelijking met leeftijdgenoot Mick Jagger, die eergisteren weer een vol stadion in de VS wist te boeien en hij concludeerde daarna met een stukje zelfspot dat hij qua kijkcijfers weliswaar is voorbijgestreefd door de jongere garde, maar dat hij zelf toch nog steeds zeer, zeer, zéér de moeite waard is, om vervolgens, gericht aan het jonge DWDD-publiek, een gedicht voor te dragen van naar schatting 40 regels, waar niet alleen de klasse, maar ook de zelfbevrediging van afdroop. Het wordt vast een kwestie van in het harnas sterven en misschien zit ik er dan wel bij, want de volgende kaartjes liggen alweer klaar. ‘t Blijft een maffe klasbak met hoopjes verholen eigenzinnige karaktertrekjes, maar steeds weer in staat om het sterk egocentrische element te laten volgen door briljant-clowneske oprispingen van onwaarschijnlijk hoog niveau.

Die termen zijn slechts voor een deel van toepassing op Boris, dè Boris, die van gene zijde, met het grote verschil dat zijn rol wel bijna is uitgespeeld. Boris hoeft niet te wachten tot zijn 75ste om de vraag voorgelegd te krijgen over z’n afscheid. Boris is de fase van egocentrisme voorbij, laat als narcist geen dag voorbij gaan om z’n eigen graf te graven en staat nu aan de vooravond van zijn snel naderende persoonlijke ‘Bexit’. Boris is een inhoudsloze brulboei, die in zijn enige agendapunt, de Brexit, zichzelf voortdurend voorbijstreeft als het gaat om bullshit, foute retoriek en blamerend gedrag bij het beschadigen van de democratische waarden. Boris wil, gelijk Italiaan Salvini, verkiezingen en hoopt daarna z’n slag te slaan, niet alleen een onderschatting, maar tevens een belediging van het resterende portie gezond verstand van veel Britten, denk ik, hoop ik. Het Verenigd Koninkrijk blijft op termijn gewoon bij Europa en op de puinhopen van ruim drie jaar ellende worden de pijlers gebouwd van een nieuw Groot Brittannië, droomde ik afgelopen nacht.

In diezelfde droom kwam ook die andere verbouwing nog even voorbij, die van het Binnenhof, waarbij de volkomen misplaatste wanvertoning van architect Ellen van Loon werd beloond met een afkoopsom van 2,7 miljoen euro aan belastinggeld voor een prestatie die blijkbaar alle vormen van normaal, zuinig, sober en realistisch denken was ontstegen. Een afkoopsom, waar een boete meer op z’n plaats was geweest, maar waarschijnlijk zat de fout, zoals meestal, in de opdrachtverlening, die werd gekenmerkt door veel te veel losse eindjes en vrijblijvendheid vanuit de overheid. Op naar de volgende architect en die luistert naar de naam Pi de Bruijn, die eigenlijk Paules heet en op z’n ouwe dag (77) nog een leuk spaarcentje bijeen hoopt te sprokkelen. Misschien dat er nog een Kamerlid op staat om wat vragen te stellen, want Pi’tje was al betrokken bij de activiteiten van vrouw Loon en dus volledig op de hoogte en medeplichtig. De tweede afkoopsom en een nieuwe verschuiving van de plannen liggen op de loer en dat allemaal met geld dat we zo hard nodig hebben voor ons onderwijs en de alsmaar tanende zorg.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice