Winkelen is een werkwoord en betekent doorgaans het aflopen, doorkruisen en bezoeken van minstens twee winkelstraten, maar meestal een veelvoud daarvan.
Winkelen is iets anders dan boodschappen doen. Die doe je bij de Jumbo, AH, de Lidle en de Aldi, allemaal op één 
dag en op basis van een lijstje in bij voorkeur de volgorde van het looppad. Een definitie van winkelen: het in willekeurige volgorde bezoeken van pandjes, waarin doorgaans kleding, boeken en tijdschriften, muziek, bijouterieën, schoenen en snuisterijen worden verkocht, met het oogmerk aankopen te doen door deze bij de verkopers voor te wenden met het antwoord: ‘we kijken even rond’, als antwoord op de vraag: kan ik u ergens mee helpen? Winkelen is verder een sterk vrouwelijk werkwoord omdat geen man geassocieerd wil worden met de voltooid verleden tijd-verbuiging ‘hij heeft gewinkeld’.
Mensen, voornamelijk vrouwen dus, winkelen doorgaans met name pal voor bijzondere gelegenheden en jawel, we hebben er weer één, de Kerst! Vooropgesteld, winkelen heeft een paar varianten, zeg maar uitvoeringsverschijningen: gestructureerd, op basis van een wensenlijst, via gericht zoeken, zodat het aantal locaties wordt beperkt, of ongestructureerd: starten bij winkel één en de straten uitlopen totdat de winkels ‘op’ zijn. 
Dat laatste is vooral handig in de kleinere plaatsen, maar wij kozen deze week voor Deventer, fijne stad aan de overvolle IJssel met altijd een prima sfeertje en op een niet eens zo druk moment. ‘Hé Öz, goeiemorgen!’ Norse blik van geen herkenning, maar toch gescoord, dit pientere knaapje uit de Hanzestad. Bezoek aan de 
Bruna, want we gaan voor een paar tijdschriften. Keuze uit driehonderd variëteiten met merkwaardig genoeg vrijwel altijd dezelfde namen, waarin Linda vertelt hoe ze spruitjes schoonmaakt, Katja toegeeft dat ze liever tederheid wil dan gewone platte seks en Patricia uitlegt dat ze volgend jaar haar eerste Tena Lady gaat aanschaffen. Hoe kunnen zoveel bladen-zonder-inhoud bestaansrecht hebben, vraag ik me peinzend af, terwijl Vriendin een paar makkelijk leesbare geschiedkundige exemplaren uit het giga-bladenrek in het mandje vlijt. We stomen door….evenals al die andere solisten en duo’s, die, als je er goed op let, toch vooral chagrijnig kijken, terwijl het gewoon woensdag is. Didi valt weer zwaar tegen, C&A is uiteraard betaalbaar, maar niemand heeft zin om te passen, kaarsen zijn evenals cadeaubonnen gemakkelijke presentjes en uiteindelijk ontvangen we de echte bonus voor al deze inspanningen: een mooie lunch in een fijne kroeg.
Eitjes
Boodschappen halen wij ook bij onze lokale eierboer. De plaatselijke pluimveehouder heeft volgens de berichtgeving biologisch-dynamische eitjes, voor een habbekrats, dus daar rijden we graag even 8 kilometer voor om. Bovendien kunnen we daar dag en nacht terecht, omdat hij werkt met een automaat, die weliswaar regelmatig in storing is, maar desondanks ook vaak de gewenste producten uitbraakt, behalve op zondag, want 
dan heeft hij de stekker uit de machine getrokken in verband met het feit dat de Heer dan uitbundig wordt geloofd en bedankt voor het gegeven dat Hij hem heeft overgeslagen bij de uitgifte van fipronil. Diezelfde Heer heeft overigens rare kostgangers en twee daarvan hadden vandaag hun 40-km-karretje pal voor de automaat geparkeerd om, wat even later bleek, geen 10, geen 20, geen 30, maar 60 eitjes aan te schaffen, waar ze waarschijnlijk dagelijks hun vier dubbele uitsmijters van bakken, te oordelen naar hun gezamenlijke gewicht van pakweg 250 kilo, waarmee het transportkarretje in mijn optiek fors het max. laadgewicht overschrijdt, ook zonder de 60 eieren. Het tafereel neemt 15 minuten in beslag, vooral omdat de automaat niet heel erg gebruiksvriendelijk is, de twee stoethaspels op het oog een gezamenlijk IQ bezitten dat vrij naadloos overeenkomt met hun maximaal toegestane snelheid op de openbare weg en waarbij de onderlinge kibbel-conversatie na het beëindigen van de aankoopprocedure eindigt met ‘doe godverdomme die achterklep niet altijd zo hard dicht’, waarna het potentiële cabaretduo zich plankgas uit de voeten maakte, pardoes de provinciale weg oprijdt en de van rechts komende vrachtwagenchauffeur flink in de remmen moet om heel veel vroegtijdig-geklutste eitjes te voorkomen. Het dagelijks leven biedt, zo zie je maar weer, veel vermakelijke tafereeltjes, al moet je er af en toe voor omrijden.
Nu de politiek in binnen- en buitenland op reces staat, de mondiale seks- en andere schandalen pas na 26 december weer worden opgepakt en de sport vooral bestaat uit darten en Engels voetbal, gaan we ons mentaal voorbereiden op drie zondagen, niet voordat ik alle lezers een uitbundig kerstfeest en Camiel Eurlings veel vrede op aarde heb toegewenst.
See you.
Geef een reactie