We zijn sinds de recente extreme en racistische standpunten van Trump nauwelijks nog verontwaardigd en de tot voort kort wereldwijd optredende stampij bij weer een nieuwe bullshit-tweet heeft plaats gemaakt voor een fase van acceptatie, van gedogen door een ogenschijnlijk murw geslagen volk. Het lijkt erop dat eer en fatsoen het onderspit delven ten gunste van tirannie en dwingelandij, waarvan we ooit dachten dat een ordentelijke democratie dat zou voorkomen. De strategie van de man heeft dus gewerkt, hij komt overal mee weg en kan de volgende keer weer een stapje verder gaan, tot het moment dat een zuivergerichte kogel toch die gepruikte schedel binnendringt en daar het door velen gewenste, verwoestende werk doet. Politici en journalisten geven massaal aan dat ze ‘er zo moe van worden, niet meer in staat zijn om te reageren’ en iedereen loopt er wat blasé bij, vooral vanuit de wetenschap dat er morgen weer 12 nieuwe tweets voorbij komen. De kloof tussen zijn werkelijkheid en de werkelijkheid heeft langzamerhand de dimensie van de Grand Canyon gekregen en lijkt dus niet meer overbrugbaar.
Wat dichter bij huis: ook de kloof tussen het gedachtegoed van Baudet en, zeg maar realistisch denkend Nederland, is groeiende. Heer Baudet is op dit moment bezig met een campagne om Onze Lieve Heer te gedogen. De vertolker van het rechtspopulistische woord heeft omwille van een nieuw stukje draagvlak een dun vliesje pseudo-christelijke standpunten over zijn verwerpelijke rechtse ideeën gedrapeerd, flirt dus met het christendom, puur en alleen om ook de biblebelt wat gunstig te stemmen, maar gaat datzelfde christendom als religie niet belijden. ’Als er al een God bestaat, is ie rechts!’. Het is net als bij alle andere standpunten, wel flirten, bijvoorbeeld met klimaatontkenners, maar nooit komen met oplossingen.
Dan hebben we nog een andere kloof, die tussen arm en nog armer. Het aantal dikke, en met obesitas uitgeruste trollen in deze wereld, met name in Europa en Noord-Amerika en vooral gespijzigd met doorgaans vet en ongezond voedsel is net zo toegenomen als de sloebers die in pure, extreme armoede leven en waar zelfs voor dat vette patatje geen ruimte meer is. Gevolg: 820 miljoen mensen wonen en leven in absolute armoede, in veel gevallen pal naast de twee procent rijken der aarde, die gezamenlijk 98 procent van het totale vermogen bezitten, een bruggetje naar een andere kloof, die tussen de topinkomens in ons land en de normale werknemer.
Ondanks allerlei Haagse beloften over koopkrachtverbetering is die toezegging tot dusver alleen praktijk geworden voor de top van het bedrijfsleven, die zich buiten de CAO verdekt opstelt en zichzelf via bonussen, winstdeling en aandelenpakketten verder verrijkt, vaak via de dreiging van weglopen en andere onzinargumenten. Misschien moet jan-met-de-pet na de vakantie eens massaal gaan weglopen, domweg weigeren nog langer deel te nemen aan deze vorm van flessentrekkerij en om te beginnen – al dan niet in gele hesjes – de barricaden op, richting Den Haag en vooral richting de eigen bedrijven. De inkomenskloof kan alleen nog maar worden gedicht door dwingende overheidsmaatregelen en die zijn alleen uitvoerbaar via een linkser en vooral socialer kabinet.
De laatste kloof is wat luchtiger, want anders zouden we collectief depressief worden vandaag. Het gaat om het gat tussen Jumbo Visma en Sunweb, twee pseudo-Nederlandse wielerploegen in de Tour de France, waarbij Jumbo het ene naar het andere succes binnen haalt, elke avond aan de champagne zit en Sunweb elke dag onder leiding van Emile Ratelband motivatiesessies organiseert om de moraal op te vijzelen, het tij te keren en misschien toch nog een etappe te winnen. De Tour is verder geweldig, vooral door gemierenneuk over voeding, kleding, uitrusting en de ondervonden luchtweerstand van de motoren. Daar is nog een prachtig verhaal van te maken. Wordt vervolgd!
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie