Lentegekrakeel

’t Is een pleister op de wonde, maar zelden heeft onze natuur zo groen van zich laten horen als de laatste weken. Tijdens wandelingen en fietstochtjes op de spaarzame droge momenten schiet de emotie van ontkiemende maisvelden en ontluikende bossen op niet mis te verstane wijze door het gemoed en moet ik me inhouden om niet keihard in snikken uit te barsten bij het mogen aanschouwen van al dat moois. Tja, genoeg geleuterd lieve mensen, gekkigheid allemaal. Natuurlijk, het is een drama buiten, en de sfeerloze en beperkt bezette terrassen spreken boekdelen, maar het is en blijft de kunst om leuke details te ontfutselen aan het beperkte actuele aanbod. Gisteren zaten we in een plotseling en verrassend droog uurtje een biertje met een balletje te inhaleren toen het oog viel op een parmantig heerschap, dat aan de zijde van zijn op het oog pronkzuchtige tafeldame op de ouwe dag nog zichtbaar de yup – type vergane glorie – zat uit te hangen. Hij was van de soort met de quasi onverschillig, maar toch zo bewust keurig om zich heen gedrapeerde geruite trui, blijkgevend van een chique soort nonchalance. Het zijn meestal Olivier B. Bommel-heertjes die met deze merkwaardige klederdracht iets willen uitstralen van: zie mij er eens zwierig bij zitten. Deze heer had het niet zo getroffen met zijn dame, want die zat op een onbedaarlijke wijze tien minuten achtereen en vrijwel onafgebroken te gapen en aan de vrij vernietigende blikken van hem te zien had haar slaap niets te maken met wilde, aan deze middag voorafgaande nachten. Heerlijk, om ondanks het enorme shitweer deze tafereeltjes te mogen aanschouwen, blikvangers, waarbij het nog veel mooier is om naar mensen te kijken die naar mensen kijken, daarbij een paar blikken met vooroordelen lostrekken en deze ook nog eens voluit in de groep gooien via een denigrerende oogopslag, een afkeurend gebaar of met behulp van een zijdelingse en niet zo vakkundig verholen mimiek. Het is licht gekrakeel in de polder, om zo te zeggen.

Gekrakeel van een heel andere orde deed zich voor in Wit-Rusland. De uitstorting van de Heilige Geest liep tijdens de Pinksterdagen parallel met de Ryan Air-miskleun van deze dictatuur en zorgde voor een geweldige Babylonische spraakverwarring in Europa, waar alle leiders in alle talen moord en brand schreeuwen en Mark andermaal erg dapper was in zijn gekozen bewoordingen bij het veroordelen van deze daad van terreur, via een scherp en krachtdadig ‘dit kunnen we niet accepteren’ en ‘geen enkele maatregel gaan we uit de weg’, een aankondiging waarvan heerschap Александр Григорьевич Лукашенко, ofwel de schoft Loekasjenko de komende week vast niet zo lang wakker ligt. Als Poetin eind deze week dreigt met het dichtdraaien van de gaskranen, dan doven alle protestkaarsjes weer snel uit. Daar durf ik nog wel een paar kratjes bier op in te zetten, ook al wordt dit wissewasje voor de zoveelste keer als de lakmoesproef voor de steeds zwakkere Europese Unie beschouwd, een bondgenootschap dat spijtig genoeg uit steeds meer losse elementen bestaat met als belangrijkste tegeltjeswijsheid: ‘ieder voor zich en God voor ons allen’.

Te Den Haag is op dit moment weinig gekrakeel te bespeuren. Vrouw Hamer, door onze Lieve Heer niet echt gezegend met een bijzonder opbeurende gelaatsuitdrukking, heeft inmiddels kans gezien om met de meeste prominenten te babbelen in de aanloop naar de formatie en komt vast op korte termijn met een even logische als saaie introductie van een nieuw Rutte-kabinet, alle zware en kritische parlementaire debatten ten spijt. Zo werkt dat hier als de batterijen van de schreeuwmachientjes in de oppositie zijn uitgewerkt.

Nog drie dagen regen – volgens het KNMI – dan begint de zomer!

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice