Gisterochtend hoorde ik in de auto een boeiende discussie tussen de NPO-dame en gast/auteur Onno Aerden. Gek is dat, juist achter het stuur volg je die gesprekken intenser dan waar ook en het item ‘nadenken over je leven’, verwoord in zijn boek De kampvuurvraag, bracht een groot scala aan herkenning, waardering en herinnering teweeg, zo intens dat ik er bijna beroerd van werd. ‘t Was of ik mezelf hoorde praten….
Dat boek ligt inmiddels op de keukentafel, is overmorgen uit en bevat een geweldig inkijkje in de relativerende mens, de ouder en wijzer wordende homo sapiens, en de prachtige spreuk bij de openingspagina is van vriendje Confucius, die ooit – ergens rond 500 v Chr. – niet helemaal achteraan stond bij het uitdelen van de levenswijsheden: 我們都有兩條命。第二個開始，當我們意識到我們只有一個, zei hij, vertaald: ‘we hebben allemaal twee levens; het tweede begint op het moment dat we ons realiseren dat we er maar één hebben’.
Waar het om gaat zijn de waarden in je leven die je bij aanvang niet hebt en niet kent en die je voortdurend doorontwikkelt, waarbij de spiegel dient als metafoor voor het bijsturen van je leven, afhankelijk van wat je ermee wilt. Het gaat in dat leven immers, althans in dat van mij, om het ontsnappen aan de sleur, aan het huisje-boompje-beestje-gedrag, aan het loslaten van waarden die geen waarden blijken, van vrienden die slechts kennissen blijken, of van relaties met de vluchtigheid van een zeepbel.
’t Was een geweldig radiogesprek, het is een heerlijk boek en al lezende vind ik mezelf steeds meer terug in die ontwikkeling, inclusief het citaat van heer Confucius.
Daarna is het de vraag: wat doe je nou met al die levenswijsheid? Wat weet je nou als 20 bent, of 30? Je neemt nog maar nauwelijks deel aan het maatschappelijk proces en je bent, afhankelijk van je opleiding, amper in staat om groen van rood te onderscheiden, zingeving van nonsens te splitsen en je wordt veel te vaak nog uitsluitend gedreven door de andere sekse, flink doorzakken, een snoepreisje of andersoortige, achteraf bezien banale zaken.
De schrijver weigerde zich op een bepaald moment over te geven aan wat de normale ritmes van het leven zijn geworden, van geboorte, tot puberteit, tot jong volwassenheid, tot huwelijk en kindertjes, tot saaie baantjes en andere elementair belangrijk gevonden items die bij nader inzien vaak verworden tot prullaria en verwaarloosbaar kleine onderdelen van je leven. De kont tegen de krib gooien is mezelf ook nooit vreemd geweest en hoewel die eigenschap doorgaans geen pecunia oplevert, groeit daarmee wel het besef, de bewustwording, zowel in de persoonlijke sfeer als binnen het reguliere werkzame leven. Er is immers zoveel meer tussen hemel en aarde dat het waard maakt erover te praten, te denken, te discussiëren. Maar ja, omdat op Funda de categorie ‘hutje op de hei’ nog volledig ontbreekt blijf ik nog maar een paar jaar berustend in mijn doorzonwoninkje zitten, kijk ik naar mijn tuintje, loop ik op de golfbaan, schrijf en schilder ik m’n stukjes en doekjes, maar blijf ik speuren naar nieuwe uitdagingen.
Bij dat ouder en wijzer worden – ter afsluiting van deze wat zware column – wordt ook de lijst met lieden die je een radicale schop onder de ballen zou willen geven steeds langer en inderdaad, het gaat dan doorgaans over mannen. Afgelopen week zijn op deze lijst de heren Henk Bleker en Wybren van Haga met stip gestegen, de laatste vanuit het raaskalmotief en de eerste omdat andermaal is aangetoond wat we allemaal allang weten: Henk bedondert de kluit voortdurend, lapt elke stukje integriteit aan z’n laars en is slechts uit op het verdraaien van – in dit geval – de impulsvisserijfeiten en het sjoemelen met de waarheid. Van van Haga weten we dat het probleem zichzelf oplost, dat zijn nieuwe partijtje BV NL nog voor 2022 wegens interne strijd weer van het toneel is verdwenen, maar Bleker behoort bij de categorie halsstarrige tiepjes, die een extra zetje nodig hebben om de stap naar volledige vergetelheid te maken, of toch die eerder aangegeven fysieke optater.
Tja, levenswaarden dus, een aanrader via De kampvuurvraag, en die zou best eens een repeterend karakter kunnen krijgen.
See you, met dank voor de lange adem.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie