Als ik rustig de ochtendkrant lees en er een smakelijke boterham met Calvé-pindakaas bij eet, valt mijn blik op de naam Unilever, eindverantwoordelijk voor ‘onze’ pindakaas, de enige echte. ‘Verrek…..daar krijgen die Engelsen 
vast meer invloed op!’, schrik ik. Met het verlies van een Nederlands hoofdkantoor dreigen verschillende oer-Nederlandse producten een stukje van hun glans te verliezen. Het gaat niet over dat niet te vreten Engelse broodbeleg Marmite of andere allerbelabberdste Engelse smurriegerechten, maar over pindakaas en rookworst, merknamen Calvé en Unox en thuishorend binnen het concern van Unilever. Daar moeten we wat aan gaan doen, mensen. Na de steeds waarschijnlijker harde Brexit gaan die Britten daar nog harder hun eigengereide en niet door enige 
smaak gekenmerkte keurstempel op drukken en binnen de kortste keren hebben de Calvé-potjes een Engels tintje en krijgen we rookworst zonder dat de supergeheime ingrediënten van Unox in het knapperige velletje worden gegoten. Carola Schouten, verantwoordelijk minister te Den Haag, moet aan de slag. Voor Biotex of Glorix zijn voldoende alternatieven achter de hand, maar van die andere, primaire levensbehoeften moeten ze met hun Britse tengels afblijven! Pfff….en dan begint de dag pas…
Goed, Rutte moest dus weer bakzeil halen, een activiteit die hij als geen ander kent, daar weer eens geroutineerd wat statements uit de mouw schudde en vervolgens breed lachend aangaf de materie van de dividendbelasting te gaan heroverwegen. Hij slaapt er geen minuut minder om en ik ben weer stinkend jaloers op de ontspannen manier waarop hij dit soort immense problemen weet te tackelen. Verder kan ik wakker liggen over de toekomst van D66 
en denk ik met spijt terug aan de oervaders Hans van Mierlo en Jan Terlouw. Pechtold stapt, na een mislukt decennium, lachend de politiek uit, verwisselt zijn werkplek aan het Binnenhof binnenkort voor wat commissariaten bij een paar multinationals en laat het electorale 
publiek achter met de kater van een onvoltooide politieke loopbaan en vooral veel onvoltooide politieke beloften binnen deze coalitie. Het gekozen burgemeesterschap werd ooit verkwanseld door Thom de Graaf, het mooie werk van Pia Dijkstra over stoppen met het zinloos rekken van ons leven werd wisselgeld tijdens het regeerakkoord en het democratisch instrument bij uitstek, het referendum, werd zonder dralen in de Hofvijver 
gedumpt. De kloof tussen burger en politiek wordt elke week groter.
Maar…..Boyan Slat ruimt, zoals bekend, het plastic in de oceanen op, Daan Roosegaarde gaat aan de slag met de miljoenen kilo’s ruimtepuin en ‘wij’ verkennen een bijdrage aan de dringend gewenste oplossing van het wereldwijde migratie- en integratieprobleem, met taal en communicatie als vaak stagnerende struikelblokken. We verstaan elkaar niet, Nederlands is te moeilijk en niet universeel genoeg, dus een bredere verkenning van taalopties is dringend 
noodzakelijk, bijvoorbeeld via het in ere herstellen van Esperanto, de taal die ooit met beperkt succes werd geïntroduceeerd en ontwikkeld, weliswaar door twee miljoen mensen wordt gesproken, maar door allerlei oorzaken nimmer heeft geleid tot een mondiaal stuk acceptatie. ‘Wij’ worden de komende tijd erg druk en ‘wij’ komen daar met spoed op terug, onder meer via roelsrules.com.
Er is werk aan de winkel – laboras ĉe la vendejo
Wordt vervolgd – por daŭrigi
See you – vidi vin
Heb je belangstelling voor de automatische en gratis lezersservice van Roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie