Over de PvdA, korfbal en de scharrelkip

Het artikel in de Volkskrant van vandaag over de nieuwe standpunten van de Partij van de Arbeid, tegen wil en dank toch al decennia lang mijn partij, doen me een beetje geloven in de wederopstanding van deze enige geloofwaardige linkse club in Nederland. SP, Groen Links, ze hebben het allemaal eigenlijk net niet of zoals D’66, al heel lang niet meer. Het zijn partijen met een goede inslag, maar er zitten soms elementen of partijgenoten in dat je denkt: verdomd, wat nu weer?  Dat heb ik trouwens ook met Hans Spekman, de net iets te uitbundig getruide voorzitter van de PvdA. Hartstikke gedreven, heerlijk links, bijna radicaal, maar soms met uitspraken die elke samenwerking en elke coalitie al in de kiem smoren. Dat geef ik juist Samson mee. Ondanks de principieel verkeerde keuze om vier jaar lang met de VVD te slijmen heeft hij er in mijn optiek toch van gemaakt wat er van te maken viel. De nieuwe PvdA wil meer belasting voor banken – direct vóór – loslaten van de marktwerking in de publieke sector – meteen doen! – zie Prorail en NS – afschaffing eigen risico in de zorg en een kilometerheffing in plaats van wegenbelasting. Dat laatste puntje hang ik vanaf dit jaar ook sterk aan, maar dat is puur eigenbelang, geef ik grif toe. Punt van zorg is dat jongetje Jaques Monasch die zich net iets teveel profileert als de nieuwe linkse Messias, net iets teveel afgeeft op de politiek van de partij van de afgelopen jaren en zich daarom nu al een beetje buiten de partijtop plaatst. Dat kan zo maar de nieuwe (tiende) splinterpartij worden als ie z’n zin niet krijgt.

Het EK Korfbal is in volle gang en er moet een wonder gebeuren als de finale niet tussen Nederland en België gaat en het is een mirakel dat ze überhaupt nog tien landen op dit EK hebben weten te krijgen. Nou ja, landen? Catalonië?? Nederland heeft 100.000 beoefenaars van dit overgeëmancipeerde balgehuppel, Duitsland bijvoorbeeld maar 2.000, alleen maar in een enkele deelstaat. In Polen weten ze net hoe ze korfbal moeten spellen en Turkije heeft op de valreep een campingploeg gestuurd die de dag voor het EK nog de snelcursus ‘spelregels voor beginners’ moest afleggen. Er zijn van die sporten die je vooral regionaal moet houden. In India en Pakistan spelen ze olifanten-polo en Wikipedia meldt dat deze sport in Nederland niet wordt beoefend. Zo grappig…! Ik eet in elk geval met plezier mijn hoed op als Nederland geen Europees kampioen wordt.

Nog even iets over de kip. Vanuit Wageningen doen allerlei studenten voortdurend onderzoek. Daar worden ze voor opgeleid, daar moeten ze op afstuderen en dus zijn ze allemaal zeer creatief in het bedenken van items, ook onderwerpen die kant noch wal raken, maar toch wel wat gesprekstof opleveren. Een zekere Albert van Winkel heeft aangetoond dat het rondscharrelen van de kip letterlijk en figuurlijk wat stof doet opwaaien, stof dat, ja ja, minuscule deeltjes mest en huidschilfers bevat en nu moet het hele scharrelkipboerderij-systeem weer terug naar de tekentafel. Onze Albert heeft zelf al een oplossing, want met alleen een probleem bedenken kom je er bij die Wageningse professoren niet af. Hij denkt daarbij aan een ionisatiesysteem dat stofdeeltjes elektrisch laadt waardoor ze aan het plafond ‘plakken’. En een andere optie is volgens hem een systeem dat druppeltjes koolzaadolie verspreidt op de vloer waardoor de fijne stofdeeltjes samenklonteren en neerdalen. Kunnen we ’t nog volgen? Vervolgens daalt het spul neer, bijten de kippen dus in het stof, zit de vervuiling in de voedselketen zelf en krijgen we kamervragen over de volksgezondheid en een sterke prijsstijging van scharrelkipvlees. Dus Albert, je bent je ei wel kwijt, er is weer stof tot nadenken, het blijft echter vooral een kip-eiverhaal waarmee je weer een flinke knuppel in het politieke hoenderhok hebt gegooid. Bedankt!

Ik eet vanavond overigens kip, een scharrelexemplaar van AH.

See you.