Vaak heb ik me de afgelopen jaren afgevraagd hoe het toch mogelijk is dat er vanuit Noord-Afrika telkens weer massa’s bootjes met vluchtelingen noordwaarts drijven, voorzien van kapitale buitenboordmotoren, want anders komen ze zo volgeladen immers niet eens van de kust weg. Florerende botenindustrie in Libië? Of anders in Eritrea met goed lopende bilaterale handelscontracten? Professioneel georganiseerde im- en export tussen Niger en Tsjaad met Libië als ‘uitvoerend’ orgaan? Er kwam geen einde aan de dobberende armada, waarbij de meeste kapiteins wat vreemde interpretaties koesterden als het gaat om leveringsplicht. Wat blijkt de afgelopen week? Al die rubberboten en al die buitenboordmotoren, maar ook al die zwemvesten en aanverwante 
prullen werden al die tijd geleverd door….Europese landen. Ik heb de berichten een paar keer nagelezen want je denkt werkelijk dat je belazerd wordt. Hebben we een immens probleem te tackelen op de Middellandse Zee, kunnen duizenden stakkerds inmiddels niet meer navertellen waarom ze eigenlijk weg wilden en is die situatie mede gecreëerd door toedoen van onze eigen rubberbotenindustrie, die zonder een greintje normbesef en puur uit winstbejag uitsluitend vraag en aanbod op elkaar hebben afgestemd. Alleen al bij de gedachte aan het proces dat zich daarbij heeft afgespeeld krijg ik wat spontane uitslag. Zou er Europees zijn aanbesteed of is de Afrikaanse variant troef geweest? Zou de kredietwaardigheid van de kandidaat-kopers zijn onderzocht? Tuurlijk niet… Een telefoontje of mailtje voor levering van nog eens 200 boten, vooral bedoeld ‘voor de visserij’, werd al die tijd zonder gevoel voor de werkelijkheid bevestigd en geaccepteerd en waarschijnlijk werd er ook nog reductie verleend bij contante betaling. Vervolgens was het een kwestie van laden en het ruime sop kiezen, waarna de vaartuigen per kerende post terugkeerden naar Europa, in veel gevallen slechts tot Lampedusa. De goeie exemplaren konden daarna weer op Marktplaats als zijnde vrijwel nieuw en bewezen zeewaardig materiaal. Vanuit Brussel is nu aangekondigd dat deze handel en wandel wordt beëindigd. Immorele en schurftige business, maar zo werkt het blijkbaar in de grote-mensen-wereld.
Bruggetje naar ons eigen land, waar we de zaakjes vreselijk goed voor elkaar hebben en waar we volgens Rutte op elk niveau in de mondiale top vijf verkeren. Dat geldt waarschijnlijk ook voor de kwaliteit van de accountantskantoren, zeker de grote jongens. Nou heb ik van oorsprong een bloedhekel aan deze instanties, al was het maar om de buitensporige tarieven die dergelijke instanties moeiteloos hanteren voor bijvoorbeeld de jaarlijkse cyclus van de boekencontrole. Ik ken massa’s medewerkers van afdelingen Financiën, die 
bij de naderende komst van een accountant een week niet slapen, want in de steevast speciaal ingerichte controlevertrekken wordt door deze financiële experts flink met de Excelsheets gewapperd en oh wee, als een paar getalletjes niet voldoende kunnen worden onderbouwd en oh wee, als de aankoopprocedure niet tot in de puntjes is gevolgd. De regeltjes zijn heilig en ook maar het geringste vermoeden dat een jaarrekening niet kan worden goedgekeurd omdat ergens een procedureel hikje is geconstateerd, leidt vaak tot overspannen spoedbijeenkomsten van directies en besturen om toch maar vooral te zorgen voor een positieve kentering van deze ellende. Wat blijkt nu en m’n gevoel is daarmee in elk geval voor een groot deel bevestigd? Eén van de grote jongens, KPMG in dit geval, maar ‘t had ook zo maar Deloitte of PWC kunnen zijn, heeft de fiscus getild voor een bedrag van 13 miljoen euro. De gangbare uurtarieven tot 300 euro zijn blijkbaar onvoldoende om via de reguliere en wettelijke weg de absurde personeel- en huisvestingskosten van de heren en dames doorgestudeerde boekhouders te kunnen bekostigen. De directie heeft nu ‘sorry’ gezegd, nog een boete van 8 miljoen betaald en daarmee is de kous af. Geen proces, geen ontslag, geen formele berisping en dus geen mentaliteitsverandering.
In deze mopperblog is nog net even plaats voor iets anders, en dus moet Kees van der Staaij maar even wachten tot maandag: de hetze tegen oudere heren op de racefiets. Toevallig is het peloton van deze doelgroep de afgelopen week wat uitgedund omdat er drie stuks zijn doodgereden en vervolgens krijgt het 
journalistenrapaille het bij gebrek aan ander zomernieuws het in de bolle kop om maar eens af te geven op het onvermogen van deze senioren om een racefiets te besturen. Niet geheel toevallig heb ik wat problemen met deze benadering want, geacht gilde krantenvullers, het klopt dat zich onder de oudere fietsers best wat minkukels op ’s Heren wegen bevinden, maar dan hebben we het doorgaans meer over de groep startende e-bikers en minder over geroutineerde racefietsers. Het klopt ook dat een goed gebruik van de zintuigen tijdens de tourtochtjes aanzienlijk kan bijdragen aan de verkeersveiligheid, maar de toevallige oorzaak van de deze week aangereden en overleden fietsers had alleen maar te maken met dronkenschap en rijden zonder rijbewijs…van enkele automobilisten!
En nu snel naar buiten want er is slecht weer op komst.
Fijn vervolg van de zomer.
See you.
Geef een reactie