‘Wie, oh wie is de slimste mens?’, de dagelijks terugkerende vraag van Philip Freriks gaat dit jaar nog vaak beantwoord worden, na de meest heftige naoorlogse periode van onze generatie. Nu de hausse aan hittegolven en de bijkomende overlast in de vorm van rondvliegend steekgespuis achter ons lijken te liggen, kunnen we de balans opmaken van het project ‘corona in de zomer’, de manier waarop we het hebben overleefd en een strategie uitstippelen voor de aanpak in de komende maanden. We zitten op dit moment in een soort onderhoudsfase van dat rottige virus, een kwestie van pappen en nathouden, totdat Janssen Pharmaceutica z’n vaccin klaar heeft en we zien aan alles dat het kabinet in een enorme spagaat zit. Politici kruipen uit hun schulp, de blauwe stoeltjes in Den Haag tonen weer een beperkte bezettingsgraad en de eerste serie nietszeggende oneliners van een handvol fractieleiders is over ons uitgestort, als voorschot op hetgeen gaat komen, in eerste instantie in de aanloop naar Prinsjesdag, als we gaan horen hoe we er voorstaan. Dat kon overigens best eens meevallen. De zwaar getroffen horeca krabbelt overeind, kroegen en terrassen zitten al wekenlang mudjevol en we horen van bedienend personeel dat de vraag nauwelijks is bij te sloffen. Inhaalraces worden gemaakt, elke dag, en de stevig opgeschroefde spaarsaldi worden alsnog aangesproken om a. nog iets van dit seizoen te maken en b. de nationale economie te ondersteunen. Wie wordt dus de slimste van het kabinet? Is het Rutte, die langzamerhand wat slijtagesporen begint te vertonen tijdens z’n tweewekelijkse peco’s, is het is Hugo de Jonge die op de valreep het CDA naar z’n hand wist te zetten, ondanks wat intern geschraggel. ’t Is in elk geval niet Carola Schouten, waarvan het wat moeizaam tot stand gekomen stukje burgerbegrip in een week tijd een forse boerendeuk opriep, door in zowel Zomergasten als in het veevoedereiwittendebat denigrerend zwak te acteren.
De Slimste Mens zelf dan nog even, het kijkcijferkanon van dit moment. De succesformule staat of valt met de aanwezigheid van de twee hoofdrolspeler en de opgetrommelde kandidaten en je zou kunnen vaststellen dat de voorraad bollebozen langzamerhand op lijkt te zijn en plaats heeft gemaakt voor een zelden vertoonde kudde nitwits, fnuikend voor oor, oog en het gezonde verstand en met een aantal tranentrekkende afleveringen als gevolg. Gisteren zat daar Alex Boogers, een omhooggevallen bokser die auteur werd en dat succesvol deed. Een brede waardering was zijn deel, tot hij aan de vooravond van de introductie van z’n nieuwe boek naar huis werd gestuurd door ene Monica Geuze, een nul-komma-nul, een lege doos met wimpers, een fysieke belediging van het woord slim, dus als je daar, ondanks de soms ook schrijnende kwaliteit vragen, van verliest, is het imago van leuke, verdienstelijke schrijver op z‘n minst licht bezoedeld. De dame in kwestie, een roze en diklippig geval met zwaar defecte spijkerbroek, gaat nog één uitzending mee en kan dan als vlogster nog een week profiteren van deze redactionele misrekening. Boogers zit zich intussen thuis af te vragen in welke wedstrijd hij toch die ongewenste en geheugenondermijnende rechtse hoek heeft opgelopen.
Persoonlijk tip ik Jeroen Grueter als winnaar, sympathiek winnaarstype en mijlenver verheven boven de immense verzameling appelmoes van afgelopen week.
Op naar de volgende ronde, en een fijne nazomer.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie