Afgelopen weekend ‘moesten’ wij van de media naar The Post, aangeprezen als het nieuwe Spielberg-spektakel, met de sterren Meryl Streep en Tom Hanks. Volle bioscoop, hoge verwachtingen, maar een tegenvaller
. Een matte film en een fletse Streep met andermaal historisch materiaal als bewijs dat de burgers in de VS werden geflikt door Kennedy, Johnson en Nixon als het gaat om de werkelijke toedracht in Vietnam. Oude wijn in nieuwe zakken, maar dan zonder de dynamiek van bijvoorbeeld The Deer Hunter of Apocalypse now. Snel en makkelijk scorend rolprentje met nostalgische beelden, zoals het gebrek aan communicatiemiddelen en het mondiale rookgedrag. Roken, de tabaksindustrie, de actuele aangifte van het Antoni van Leeuwenhoek-ziekenhuis, herinneringen uit de tijd dat ie-der-een rookte! Roken, vooral de sigaret, werd parallel aan de invasie in Normandië geïmporteerd uit Amerika. Alles en iedereen rookte, huizen en kantoren stonden voortdurend blauw van de rook en de toenmalige dampkring ontstond al in het fietsenhok op het schoolplein, waar ik de nog incidentele 
rokers van 13 jaar bewonderend en afgunstig stond aan te kijken omdat ze ‘het al deden’. Stoer en dapper stond het als je zelf je shaggie draaide, je eigen peuken rolde. Drum-tabak, gerold in Mascotte, want die vloei was zelfs drie x beter: rolt beter, plakt beter, brandt beter. Mascotte werd later door rookbewuste vrienden vervangen door Rizla, want dat papier bevatte iets minder gif. Rizla stond voor Riz La Croix en is ook nu nog volop verkrijgbaar. Shaggies, soms wel dertig op een dag, dan krijg je het draaien wel onder de knie en soms verdween er een aardappelschil in het pakje omdat de tabak wat aan de droge kant was. Roken deed je in de auto, op school, in de trein, voor de klas en op kantoor, bijvoorbeeld het bankfiliaal, waarvan ik me herinner dat het hoofd Buitenland zijn eigen controlelijsten 
nauwelijks kon lezen door de damp, de as en de smurrie. Alles lag onder een aslaag, en in de asbakken droop vaak een soort brij van peuken, koffie en aanverwante rommel. Vaders kregen van de jonge spruit een van klei vervaardigde asbak als ultiem vaderdagcadeau. Roken deed je uiteraard ook in de rust van de voetbalwedstrijd. Roken was vooral lekker bij 
het biertje en direct na het eten. Extra aantrekkelijk was het pakje Marlboro, met afbeeldingen van stoere mannen die ook rookten, vooral in het wilde westen. Je hoorde erbij als je rokend op een paard met een lasso zwaaide. Rokers in films waren stoer. De Beatles rookten, de leraren grotendeels ook en uiteraard werd er gerookt door TV-sterren en tijdens talkshows. Roken was sociaal, hip en gezellig en op bruiloften en partijen werden tientallen vaasjes met diverse merken sigaretten en sigaren uitgestald om het de feestnummers naar de zin te maken.
Bruin was de schutkleur van elk interieur en een beetje verjaardag resulteerde in een wasbeurt voor de vitrage. Toen ik vanaf m’n 29ste toch wel vaak met een flinke bronchitis rondliep en het piepen en reutelen chronische vormen begon aan te nemen, ontstond er wat voortschrijdend inzicht, dat resulteerde in een geslaagde stoppoging per 2-1-1981. Ondanks de ‘gezonde’ sigaretten van Cruyff en Belinda was ik genezen en hoor ik nu bij de vaak als ‘erg’ ervaren ex-rokersgroep, maar kan ik desondanks het shaggie nog wel draaien
, want dat is net als fietsen, je verleert het nooit. Tabak…tabaksbladeren...tabaksindustrie, het einde is in zicht.
Ook ongezond: de jongste nucleaire ontwikkeling in de VS, waar de zittende patsers in Washington het huiveringwekkende plan hebben opgevat voor het maken van een little, cute, tiny A-bomb, soort plaatsvervangend kindje van de moeder van alle bommen, die Trump vorig jaar in Afghanistan deponeerde. Het ‘geruststellende’ idee is dat die kleintjes geen miljoenen slachtoffers maken, maar slechts 100.000.
Lubach was zondagvond weer briljant, vooral met het item rond Willem Vermeend, groot-gebruiker als het gaat om het plegen van plagiaat, voortdurend misbruik makend van z’n naamsbekendheid en nu dus rijp voor eenzame opsluiting.
Verder was het gisteren Matthieu van der Poel net niet, Robin Haase uiteraard weer net niet en 
Feijenoord ook net niet. Misschien kan er deze week net wel geschaatst worden en de ijsmeesters in Haaksbergen, Veenoord en Noordlaren lopen vanaf vanavond elk uur een nerveus rondje met een ijsmeter. ‘t Wordt een mooie week!
See you.
Belangstelling voor de automatische lezersservice van roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie