… en in een verdomd rap tempo.
Nou had ik het vorige week over een gedoseerde boycot van de media om niet helemaal horendol te worden van het negatieve 
klimaatsentiment, verschijnt er een dag later weer pontificaal een uitgebreid en uitgemeten overzicht met onder meer de 25 kilo CO2-uitstoot per kilo biefstuk. Daar kunnen we niet meer omheen en dus zijn wij per direct voor 50% flexitariër geworden, althans we doen een poging, niet om roomser te willen zijn dan de Paus, maar uit een soort van knagende gewetensnood.
Verder timmert de Silurus Glanis inmiddels publicitair op enorme wijze aan de weg door ongeëvenaarde regionale records, waardoor het 
beest waarschijnlijk op korte termijn z’n opwachting zal maken in de talkshow van Jinek om daar kort een toelichting te geven op de redenen van deze plotselinge en forse manifestatiedrang, waarmee die talkshow in elk geval een positieve dimensie krijgt, want de versie van gisteravond bevatte slechts een aantal oudere mannen, die op een gênant-lacherige manier de Europese benadering van het klimaatprobleem aan de orde stelden, waarbij menigeen meer oog had voor de wat overdreven décolleté van Jinek dan voor het gespreksthema.
Verder is het de grote vraag waar we in de toekomst heengaan met ons toeristisch verkeer. De digitale infiltratie van vliegtegenstanders op Schiphol en Eindhoven is een feit en als in 2040 luchtverkeer sowieso onmogelijk is geworden voor jan-met-de-pet, worden we massaal teruggeworpen op vakantie in eigen land, met als dagelijks hoogtepunt een paar vegafrikandellen van cafeteria Het Groene Hapje te Nunspeet, met tussendoor wat luchtbed-dobberen op het Veluwemeer, waar de algengroei ons verplicht driemaal per week massaal zeegras te wieden en het avondvertier bestaat uit de bingo in de campingkantine met een gratis optreden van Ria Valk.
Word het zo erg? Zou zo maar kunnen en dus resteert een stukkie fietsen in onze eigen omgeving, die straks subtropische vormen heeft aangenomen, met brede zandstranden tussen Lochem en Groesbeek en een inmiddels door orkanen, vulkaanuitbarstingen, 
aardbevingen en oorlog uitgedunde wereldbevolking met als fors voordeel dat het onlangs geschetste doemscenario qua voedselvoorraden weer de kast in kan. Dat leidt inmiddels tot de persoonlijke overweging van een gemeentelijke vergunning voor de aanschaf van een aantal Tuktuk’s, waarmee ik vanaf 2030 voor de wat beter gesitueerde Chinezen en Japanners een rondrit door mijn omgeving kan verzorgen en waarvoor vrijwilligers zich nu reeds kunnen aanmelden. De fantasie is weer eens grenzeloos, slaat regelmatig op hol en kent slechts de beperking van vadertje Tijd, want die klojo was ik even vergeten.
Het is deze week eerst maar eens tijd voor een fors glaasje relativerend gerstenat tijdens de viering van het lokale volksfeest en dat biertje wordt gelukkig geheel vegetarisch en dus verantwoord gebrouwen en geserveerd, prettig voor de gemoedsrust.
Proost en see you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie