Hebben jullie dat nou ook? Dat je soms dagenlang chagrijnig door de keet loopt, op zoek naar ‘geen idee’, trap op, trap af en vice versa, beetje binnen, beetje buiten, alles net niet op z’n plek, wispelturig, ongedurig en onrustig, wachtend op……ja wat? om dan vervolgens weer met die verdomde ipad op schoot te zitten en wat imbeciele ‘ha-ho-hi-uh-eh-ah-oh-hu-woordjes met driedubbele woordwaarde te leggen tegen een tegenstander die ofwel vlak in de buurt zit of op veilige afstand elders in het land. Kortom, we zitten in de overgangsfase van het binnen- naar het buitenleven. Steeds weer die twijfel: fiets of auto, jas of geen jas, zonnebril of paraplu, bier of Jägermeister, t-shirt of trui, ik merk dat ik daar een beetje moe van word. Het zal ook te maken hebben met een gebrek aan houvast. We zitten in een vacuüm. Niet alleen qua weer, maar ook politiek. Bijna twee maanden na de parlementsverkiezingen hebben we feitelijk nog geen moer vernomen over de vorderingen van een nieuw kabinet. Het land wordt alleen demissionair gereageerd, maar niemand die enig verschil merkt. Toch gek eigenlijk? Frankrijk is een beetje tot rust gekomen. Engeland plaatst zichzelf definitief enkele decennia terug, zeker nu ze de vossenjacht weer gaan toelaten, Trump gaat vredestichten in het Midden-Oosten, ontslaat nog wat mensen en ziet tot z’n afgrijzen dat het klimaatakkoord toch in stand blijft en – het meest verbazende – Vladimir is stil. Al maandenlang komt er vanuit Moskou amper nieuws voorbij en de grote vraag is of dat nou een goed of een slecht teken is. Bereidt de man een nieuwe invasie voor? Gaat hij toch binnenkort Assad een schop onder z’n reet geven? Vragen, vragen, vragen……..tot de persconferentie van de KNVB gisteren! Onze eigen Hans van Breukelen, ja die van de penalty tegen Rusland in 1988, toonde een ‘briljante’ profielschets van een voormalige bankdirecteur, kopieerde die rechtstreeks naar het silhouet van de bondcoach en zie daar: hij paste naadloos over het gedrongen postuur van Dickie Advocaat. Bijkomende motivatie voor de keuze van assistent Gullit: ‘ze zijn complementair aan elkaar’. Daar bedoelde Hans waarschijnlijk mee dat ze tot dusver altijd nog ruzie hebben gehad en voor een beetje ruzie heb je nu eenmaal twee personen nodig! Het is Dickie’s laatste klus, dan heeft ie 20 miljoen op de bank en kan ie vanaf september gaan uitrusten, na te hebben uitgelegd dat ie weliswaar wat minder begint te zien maar dat de clausule over de afkoopsom wel degelijk in z’n hersenpan ligt opgeslagen, een paragraaf die Dick al pakweg tien keer uit z’n hoofd heeft geleerd en aangewend. Even nog dacht ik dat ie gisteravond al weer z’n biezen had gepakt maar dat was een andere advocaat, die van Everdingen, lastige verwarring soms.
In dit itemloze tijdperk hebben we ’s avonds nog de talkshowmeneren, waarvan de redacties zich helemaal ongans prakkizeren om met veel geblèr nog wat interessante personages naar de uitzending te kunnen trekken. ‘Vanavond in Pauw: hoe de zebra in Ethiopie plotseling op punt van uitsterven staat, een relaas van verkeersagent Marc-Marie Dubbeldam uit Oegstgeest, die de voetgangers in Addis Abbeba nu op andere wijze leert oversteken; verder een dubbele moord in het normaliter rustige Gasselterboerveenschemond in Drenthe: Margriet op den Beemsmaderweerding vertelt waarom ze die juist nu pleegde en er bovendien nog een paar in petto heeft; Peter R de Vries onthult waarom hij al die jaren inderdaad – mindfuck – flauwekul verkocht en waarom niemand het door had, slager Ali Bin Achmed Oussama Ochlamadinikud uit Kabul legt uit waarom hij in 1962 al met een vrachtwagen vol halal-vlees naar Nederland emigreerde en dus niet naar Duitsland, Frankrijk of Zweden en Feijenoord-hooligan Peter Jan Willem uit den Boogaerdt-Smitsenkamp uit Spijkenisse-Noord vertelt over de hoogte- en dieptepunten in zijn droevige supporterbestaan en zijn mislukte suïcidale poging van afgelopen zondag, waarbij hij beide armen en benen brak; dat allemaal in Pauw, 11 uur NPO 1, direct na de Rijdende Rechter. We gaan beginnen…..!’ Die aankondiging zie je dan vijf keer op een avond voorbij komen, terwijl 11 uur nou net te laat is om ernaar te kijken. Over vervelende spotjes gesproken: Ali B die nu al voor de driehonderdtweeenveertigste keer zijn vader heeft leren kennen, en dat vier dagen voor diens dood, ook nog met een zo ernstig aangeslagen gezicht dat je bijna niet meer denkt dat ie gewoon tienduizend euro voor het reclamespotje gevangen heeft.
Morgen wordt het 20-plus, het riekt naar voorjaar: we gaan beginnen!
See you
Geef een reactie