Crisisbespiegeling

We volgen dagelijks met z’n allen de gebeurtenissen rond corona op de voet. De statistici onder ons vergapen zich aan de cijfers op coronavirus.nl, omdat de reeksen besmette gevallen en de aantallen doden elk voorstellingsvermogen tarten. Intussen maken Xi en Trump elkaar af in een volkomen niveauloze verbale oorlog over de schuldvraag. In de VS kopen mensen massaal wapens en munitie omdat Amerikanen nu eenmaal elke gelegenheid aangrijpen om wapens en munitie aan te schaffen. Bij ons gaat goddank de meeste aandacht uit naar het verzorgend personeel, dat zich helemaal het laplazarus werkt  om te reden wat er te redden valt. Ik kijk elke avond met vochtige ogen naar de prachtige medemens, de sociaal ingestelde landgenoten en de schatten van hulpverleners die alles uit de kast halen om patiënten te verzorgen, met een flink eigen risico. Bouwmarkten zijn bijna uitverkocht omdat men massaal aan het klussen is geslagen, dus als deze ellende straks voorbij is, hebben we in elk geval een gelakt zolderraam, een nieuwe laminaatvloer of een opgeruimde schuur. Epidemiologen, virologen, het RIVM en de dagelijks groeiende groep analisten buitelen over elkaar heen met de juiste diagnoses, de perfecte aanpak en de ideale scenario’s. Niemand weet ‘t. Marion  Koopmans doet als BN’er in elke talkshow dr. Clavanachtige uitspraken over de beste strategie en de meeste mensen zoeken in deze periode naar een stukje houvast, dat gisteren vooral bestond uit de kreet ‘we kunnen tien jaar poepen’ van onze minister president, die desondanks bewondering afdwingt door zijn optreden. Nog geen jaar geleden werd Nederland geteisterd door de eikenprocessierups als grootste nationale probleem. Dat beest sterft straks een snelle dood als gevolg van onderwaardering en daar horen we niets meer over. Verder vielen de ferme, krachtige en stoere uitspraken op van ABNAMRO-topman Kees van Dijkhuizen, die aankondigt ‘dat banken genoeg vet op de botten hebben om als onderdeel van de oplossing te kunnen fungeren’, een citaat waarvan ik spontaan uitslag in de schaamstreek krijg, omdat ik de tarieven voor deze humaan-klinkende uitspraak wel kan inschatten. Stoere uitspraken mogen we vandaag om 19.00 uur ook verwachten van Willem, onze koning, de rots in de branding, het lichtend voorbeeld, de reddende engel, waar we ons als onderdanen krampachtig aan vastklampen via woorden van troost, een bemoedigende strofe of anderszins geformuleerd jargon en ik ben me er terdege van bewust dat hierbij sprake is van een piepklein vleugje sarcasme.

We moeten het vooral samen doen, op basis van eensgezindheid, saamhorigheid en een nooit eerder vertoond vertrouwen in een goede afloop. Daarna ga we kijken hoe het allemaal begon, op die markt in China, en degenen die het aankunnen en aandurven kunnen doorklikken op onderstaande link, waarin schrijfster Sylvia Witte pijnlijk duidelijk maakt hoe ’t allemaal zover is gekomen via een indrukwekkende tekst.

See you en houd moed!

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice