We leven in zware tijden. Geen zinnig mens kan voorspellen hoe we er over pakweg een half jaar voor
staan op deze fraaie, maar allemachtig complexe planeet en toen ik nog eens een artikel las over dreigend kometenonheil vanuit de ruimte, over pakweg 1,5 miljoen jaar al, ach, toen werd alles al weer stukken betrekkelijker, zeker na het bericht van het overlijden van Ennio Morricone, zwaarwichtig componist en voor de eeuwigheid verbonden aan Once upon a time in the west. May he rest in peace.
En net op het moment dat de nationale cijfers over de pandemie de goeie kant op gaan, het weer in alle opzichten groei- en heilzaam uitpakt, staan ze daar weer, de jongens van het platteland, met hun trekkers, met hun zwaailichten. Deus meus en aanverwante gedachten bevingen me toen de leden van de zieltogende Farmers Defence Force, volgens FvD en PVV behorend bij de echte club vaderlandslievende steunpilaren, andermaal ons wegennet verziekten met hun protesten tegen de implementatie van Boer 2.0, het Haagse plan om nu eens echt wat te doen aan het stikstofprobleem. De boer heeft volgens een recent spotje van voornoemde club heel veel oog voor mens en natuur en diezelfde boer werkt zich volgens datzelfde spatje zelfbevrediging dagelijks een slag in de rondte om ons van eerlijk voedsel te voorzien. Die spot – je zou het zelfspot kunnen noemen – heeft inmiddels veel kritiek te verduren gehad omdat we allemaal weten dat er weliswaar een hele kluit biologische verantwoorde agrariërs binnen onze grenzen actief is, maar ook dat er nog grote hoeveelheden lieden rondstruinen die op achterhaalde wijze de bio-industrie een warm hart toedragen en niets of weinig ondernemen om het milieuprobleem te helpen oplossen, onder meer omdat de RIVM-cijfers niet zouden kloppen.
We zijn, kortom, nu wel een keer klaar met die boerenbont-spektakels op de snelweg. Uiteraard besef ik dat ik een aantal streekgenoten op de ziel trap als ik keihard stel dat boeren grote vervuilers zijn, want je mag ze niet allemaal over één kam scheren. Binnen mijn gevestigde kennissenkring bivakkeren echter kenners en weters die deze bewering eenvoudig kunnen staven. Een deel van de huidige agrariërs zit weliswaar af te geven op Den Haag, op de politiek, op de meetmethoden, op Carola Schouten, maar laat intussen niets na om met immense hoeveelheden boter op, en dikke platen voor de boerenkop de landerijen te verpesten met troep waarvan we de 
uitstoot anno 2020 simpelweg niet meer accepteren. Jongelui, het roer gaat om, of je dat nu leuk vindt of niet. Vandaag of morgen is het draagvlak onder de bevolking zodanig geslonken dat een tegenbeweging niet uitgesloten is. De kans op een confrontatie tussen de ronduit agressieve FDF-leden en de normale burgerij groeit, omdat we het zat zijn nu en een gelukkige bijkomstigheid is dat de Farmers-beweging zelf steeds kleiner wordt, dus de kans op een implosie binnen het orgaan is niet denkbeeldig.
Intussen heb ik verdorie heel andere zorgen aan m’n hoofd. Er moet een muurtje worden gebouwd in onze beperkte achtertuin. Muurtjes werken ruimtescheppend, las ik ergens in een te duur tijdschrift voor ondernemende hobbyisten, dus hoe meer muurtjes hoe beter en dan begin je simpelweg bij nummer 1, die binnen twee weken het levenslicht gaat zien. Het begint allemaal bij de fundering en het storten daarvan staat op punt van beginnen. Daarnaast volgt de plechtigheid van de eerste steen-legging, die uiteraard breedvoerig wordt vastgelegd. De anekdotes dienen zich alweer aan, want er kan allemachtig veel mis gaan met zo’n klus.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie