Vorige week ontmoette ik midden op de Holterberg, bij het punt van de steilste klim, een mede-fietser, die zichzelf op die dag maar eens had voorzien van een bolletjestrui, om toch vooral kenbaar te maken dat hij de kunst van het klimmen volledig beheerst, of in elk geval pogingen doet om zich dat geploeter eigen te maken. Klimmen is inderdaad een kunst en hoewel een stukje van Holten naar Nijverdal eigenlijk nergens over gaat, zit er wel degelijk een helling in van 12,2 procent, waarbij de hartslag binnen een minuut op 150 zit en het kleinste tandwiel achter eigenlijk nog aan de ruime kant is. Klimmen kun je echter leren, daar ben 
ik wel achter, want met de week gaat ‘t beter en over een maand speur ik online maar eens naar een trui met bollen, vooral vanaf het moment dat ik ervan overtuigd ben niet in de eerste kilometers te worden ingehaald door een met twee vingers in de neus peddelende grijsaard. Kwestie van veelvuldig omkijken trouwens en in noodgevallen een blessure of pauzemoment voorwenden. Gebruikte boltruitjes in de maat L zijn trouwens ook welkom, beste lezers!
Gisteren stond bij thuiskomst een clown voor m’n voordeur, voorzien van rode fopneus en bezig met een stukje ledenwerving voor Cliniclowns. Nou heb ik een bloedhekel aan clowns en die berichtgeving deed ‘m ijlings z’n neus afrukken om vervolgens kennis te nemen van het feit dat wij a. een sterke reductie van de goede doelen overwegen en wij b. de Clini’s al heel lang in onze lange lijst met gesubsidieerde bestemmingen hebben staan, waarna hij in rap tempo ons erf verliet, op zoek naar geschiktere kandidaten voor zijn promotieverhaal. Het moet niet gekker worden met die deur-
aan-deur-visites, want er gaat nu geen dag meer voorbij zonder collectebus, een energiebedrijf, een sponsorloop of een ondersteuner van een uitgemergeld Biafraans kindeke. Biafra? Nigeria dus nu! Kort na de circusact van deze harlekijn zag ik in een 
filiaal in Londen de enige echte clown binnen de Europese politiek afzwaaien. Boris Johnson was als minister van buitenlandse zaken sowieso al hopeloos verdwaald en pakt nu eindelijk z’n biezen in een land, dat binnenkort in volstrekte chaos gaat verkeren, waar in de verste verte niemand weet hoe ze van die verdomde Brexit kunnen afkomen, waardoor alleen een nieuw referendum in 2019 het enige redmiddel zal blijken te zijn.
Door de recente en door iedereen nuttig geachte, maar desondanks razendsnel vervelende regenbuien zat ik in een wat negatieve gemoedstoestand voor ‘t eerst in een maand even naar de TV te staren en dan stuit je op een uitzending van Max, waarin het summum aan truttige vakantiepret werd vormgegeven en verwoord door een aantal stokoude kampeerders op een camping in Limburg, dat ondanks de hoge leeftijd nog bijna orgastisch jubelt over de kwaliteit van het grasveld, de voldoening van een potje jeu de boules en de kijkcijfers van het Geuldal. Het meeste leedvermaak leverden gisteren echter de beelden op van wanhopige schippers op het IJsselmeer, die nogal last blijken te hebben van de groeistuipen van fonteinkruid, door de 
warmte van de laatste weken doorgewoekerd tot een soort van vaarplaag. Geweldig om die lui te zien worstelen met vastgelopen motoren en schroeven, en vanuit Volendam en Marken gaan toeristische instanties nu over tot het maaien van de zeebodem om het de met vertrek dreigende Iglo-kapiteintjes toch nog een beetje naar de zin te maken. Heerlijk om te zien, maar inmiddels kunnen we gelukkig weer gewoon naar buiten en de zomer vervolgen.
Vive Les Bleus… Hoewel ik de Belgen uiteraard de overwinning had gegund kan ik prima leven met Frankrijk als finalist en waarschijnlijke winnaar van het WK, ondanks spits Giroud. In de WK-
poule met 93.500 deelnemers sta ik inmiddels op een eervolle positie 8.772, met kans op meer als Kroatië vandaag wint.
See you.
Heb je belangstelling voor de automatische en gratis lezersservice van Roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie