Luister even lezers. Een paar dagen geleden had ik een prachtgesprek met een boeiende dame uit mijn vriendenkring. Goeie gesprekken zijn als vitaminen: je krijgt er energie van en ze helpen om je voor te bereiden op de dag van morgen, en al bevat dit soort stellingen een paar irritante, belerende Jomanda-elementjes, soms zijn ze simpelweg nodig om dit aardse niemendalletje te overleven. Een goed gesprek is dus grote waarde, want het levert je de basis voor de rest van je dag, voor morgen, voor later.
Klinkt het hoogdravend, ben je er nog, kom ik lastig over?
Een toelichting. Het gesprek ging onder meer over de toekomst van de mens, van onze beschaving, vanuit de stelling: AI neemt straks alles over. Daar wil het grootste deel van de mensheid nog niet aan, maar voor mijn gesprekspartner is het een zekerheid, een al bijna voldongen feit.
Nou, daar zitten we dan. De feiten, de ontkenning daarvan en de alternatieven wedijverden
vervolgens om de meeste aandacht en onze discussie ging gestaag door met allerlei voorbeelden van positieve en negatieve effecten van Artifical Intelligence, waarvan eigenlijk niemand weet wat ermee gaat gebeuren. Volgens haar, mijn dame dus, komt er door AI misschien ook een einde aan het fenomeen democratie, althans in de huidige vorm, het huidige systeem dus. Verdraagzaamheid, saamhorigheid, tolerantie zijn immers vreemde begrippen geworden en de ineenstorting van de samenleving wordt deze week nog eens gevisualiseerd door de ellende in Myanmar, de overstromingen in Bangladesh, de rellen bij FC Utrecht, de plotselinge, merkwaardig spontane instorting van een parkeergarage in Nieuwegein en de zorgwekkende winst van Meloni in Italië, een minuscuul greepje uit het dagelijks aanbod.
AI heeft – zegt men – in potentie zoveel in zich dat het in staat is om het volledige bestuur van een stad, een land, de wereld over te nemen. Ik kan alleen nog in de verste verte niet de beelden van zo’n toekomstige wereldorde op het netvlies krijgen. Dan heb ik nog twintig van deze sessies nodig, nog een jaartje in het klooster en een paar babbels met bijvoorbeeld Paul van Druten. Er schijnt, let op!, onder jongeren al een stroming te zijn die van mening is dat muziek, toneel of andersoortig cultureel tijdverdrijf hun leven gaat invullen omdat de rest van de verantwoordelijkheden, het bestuur, de control, het werk, straks volkomen in handen is van AI.
Het wordt steeds lastiger om je een beeld te vormen van die toekomst. We hebben al heel wat beschavingen zien komen en weer zien verdwijnen en als je alle bedreigingen van dit moment 
optelt, lijkt het ultieme eind van de huidige versie inderdaad op steenworp afstand te liggen. Ik wil er alleen nog niet aan, ik wil er nog geen deel van uitmaken vanuit het motto: na ons de zondvloed, al herbergt deze stelling wel degelijk een stukje egoïsme, een forse hoeveelheid oud-denken ook, inclusief wat struisvogelgedrag. Dan probeer ik vooral te denken in termen van beperkingen, aan hetgeen AI nooit zou kunnen, elementen en competenties die AI als technisch vernuft niet bezit, zoals humor, relativering en, misschien wel de gevaarlijkste: het onvermogen om prioriteiten te stellen bij het redden van de mensheid.
Straks, na nog een aantal van dit soort gesprekken, als ik volwaardig gecertificeerd AI-kenner ben, kom ik graag terug met de verdere resultaten van mijn zelfstudie en die wil ik absoluut met jullie delen. Reageer vooral en zorg voor input.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie