Dat heb ik nou bijna altijd na een bezoek aan een museum, dat ik bij een deel van de exposerende jongelui denk: ‘dat kan ik veel beter’……herkenbaar, beste lezers? Ok, deze boude stelling ten aanzien van penseelhouders gaat uiteraard niet op voor de echte meesters, maar wel voor omhooggevallen kunstenaars als Jeroen Krabbé, die zichzelf graag profileert als groot talent, veel media-instrumenten inschakelt om z’n werk onder de aandacht te brengen e
n regelmatig ergens aan tafel zit om ontvankelijke en beïnvloedbare kunstkenners voor zich te winnen. En Jeroen, nog iets, de kwaliteit van het doek wordt niet bepaald door de afmetingen! Bob Dylan en zelfs een Jan Cremer bieden bij de Fundatie in Zwolle meer kwaliteit. Sterker nog, ik denk dat Herman Brood in aanleg ook veel meer kwaliteiten bezat, ’t kwam er alleen door wat hallucinaire omstandigheden niet altijd uit.
De nationale genderdiscussie laat weer eens zien waar een klein land groot in kan zijn. Het verschil tussen mannen en vrouwen zal in een aantal opzichten best wat kleiner kunnen en okay, we hebben nu die onzijdige mens geaccepteerd binnen de openbare toiletten en de wagons en perrons van de NS, we accepteren ook nog dat vrouwen voetbal proberen te spelen, maar is er daarna misschien een klein kansje dat we toch de verschillen van beide oorspronkelijke geslachten accepteren als zijnde aantrekkelijk? De maatschappij biedt in deze tijd altijd weer volop kansen voor doorgeslagen en idealen najagende individuen maar af en toe een hu en ho is helemaal 
niet verkeerd. Afgelopen weekend las ik een artikel inde Volkskrant, waarin iemand met termen als retro-masculinisme en neo-virilisme de genderontwikkeling probeerde uit te leggen. Dat was het moment dat ik ben afgehaakt. De conducteur of conductrice krijgen nu als collega waarschijnlijk de conductrier en binnen de verpleging komt er naast de broeder en zuster ook een bruster als pleegvariant. Uiteraard weten we al sinds 20 januari j.l. dat de wereld volkomen geschift aan het worden is, maar alles heeft toch z’n grenzen? Als je als machtigste man ter wereld een functionaris met de naam Anthony Scaramucci aanstelt als directeur Communicatie en je laat toe dat die man volgens eigen zeggen iedereen wil vermoorden die nog langer fake news verspreidt, dan zijn we toch nog maar een fractie verwijderd van de totale, alles vernietigende waanzin? Sla ik nu door? Nee hoor, want ik lees net dat diezelfde Scaramucci vandaag alweer ontslagen is…..had ik net de spelling van z’n naam onder de knie…..
……gelukkig is er nog muziek, gelukkig is er nog blues, en gelukkig zijn er nog de van eenvoud vergeven simpele 
oerakkoorden, waarmee de echte blueszangers in vervoering verhalen over hun alsmaar voortdurende vertrek via 
de freighttrain, die nooit ergens aankomt, waardoor de muzikale vagebonden tot in de eeuwigheid not back home zullen komen. BB King, Cuby en talloze andere grootheden zochten de romantiek in die altijd maar doordenderende vrachttreinen, maar ja, ik denk niet dat ze daarbij aan de Betuwelijn hebben zitten denken met het achterland van het Ruhrgebied als ultieme bestemming. Desondanks was het wel weer een genot om, juist in de gekte van vandaag de dag, ondergedompeld te worden in de relativerende eenvoud en de herhalende, melancholieke elementen van de blues bij de kerk.
Verder stel ik voor dat we Daphne Koster, alias Vrouw Praatgraag, gekenmerkt door de factor dom lullen, en 
regelmatig studiogast bij het vrouwenvoetbal, een enkele reis met de freighttrain aanbieden, bestemming naar keuze maar wel ergens far away from home. Iemand met het talent om consequent en hardnekkig alleen maar te blunderen bij het uitleggen van spelsituaties, volkomen uit de lucht gegrepen fantasieën over tactiek en strategie te ventileren en halsstarrig vast te houden aan het doen van verkeerde voorspellingen, heeft namens TV-kijkend Nederland, wel een gratis treinreisje verdiend. De tweederangs NOS-verslaggevers zitten erbij, denken er – niet gehinderd door enige kennis – het hunne van en de kijker vraagt zich regelmatig af of ie toevallig naar een volkomen andere wedstrijd heeft zitten kijken.
Gelukkig weten we sinds gisteravond dat burgemeester van der Laan nog even blijft zitten, ondanks z’n verdomde ziekte. Daar is heel Nederland blij om, hetgeen zijn ongekende populariteit kenmerkt. Prachtige man!
Fijne zomerweek.
Geef een reactie