Lijmpogingen

Mocht Dicky Schoof binnenkort nog iemand nodig hebben om allerlei personele, politieke of anders gevormde onvermijdelijke breuken te lijmen, dan ben ik niet alleen beschikbaar, maak ook zeer geschoold. Lijmen was de afgelopen week in onze keet een activiteit met een fors irritatie-gehalte en nu, na dagenlang worstelen met diverse montagekitten, twee-componentenlijmen en aanverwante plakkerij ben ik weer honderd ervaringen rijker. Ons voornemen was om de gloednieuwe betegelde kwetsbare en toch al geteisterde badkamerwandjes niet onnodig te perforeren en dus hadden wij dapper besloten een boor- en schroefloos tijdperk in te luiden, vooral omdat elke producent van lijmen en andere kleverij zo ongeveer de plakhemel belooft als je googelend zoekt naar bruikbare producten. Drie bezoekjes aan de als altijd vrij nutteloze lokale Praxis-vestiging levert een beeld op van een wand met veel soorten, maten en merken tubes, kokers en potjes, voorzien van stickers en raadgevingen in puntgrootte 6, waarvan je zelfs met 100 watt licht en goeie ogen geen kloot kunt waarnemen, behalve het woord gebruiksaanwijzing in tien talen, plus de jubelende melding dat elke lijm voor elke ondergrond uitermate geschikt is, reden waarom ik me dan hardop loop af te vragen waarom elk merk niet volstaat met één variant tube, potje of andersoortig verpakt hechtmiddel.

Onze nieuwe tegels zijn, ter toelichting, zo hard gebleken dat zelfs een diamantboor er geen vat op krijgt. We zijn dus noodgedwongen en toch vrijwillig de wereld van lijm-accessoires binnengetreden, een domein dat bol staat van de geweldige beloften die ik na een paar dagen scannen al achterstevoren kan spellen en waarover nu al zo’n vijf klachtenmails op de digitale helpdesks zijn gedeponeerd. De Pattexen en Bisons van deze wereld geven aan dat werkelijk alles probleemloos kan worden gelijmd, dat spijkers en schroeven tot gebruiksvoorwerpen zij  verworden van neanderthalers tot en met de vorige eeuw en dat er dus volop opties zijn om alle hanggrut voor de eeuwigheid aan elk voorkomend wandje te bevestigen. Na twee dagen hing inderdaad het eerste rekje, waarbij bleek dat ie bij het aandrukken een millimeter uit het lood was geraakt en dus deels moest worden herbevestigd, want anders doet het zeer aan ons gevoelige timmermansoog. Het merk Haceka, tot een week geleden nog volslagen onbekend, heeft inmiddels die status weer opgepakt, omdat bij de beoogde activiteit de twee samen te voegen delen voornamelijk aan de vingers bleven kleven en de term muurvast een andere dimensie kreeg. We lijmen deze week nog even door, denk ik, en mochten we daarna nog steeds in een lijm-vacuüm rondzweven, dan wordt het tijd voor forsere maatregelen. Intussen ga ik nog even door met benaderen met allerlei aardige helpdeskdames van de nationale lijmleveranciers, schaf ik nog eens een nieuwe tube valse beloften aan en verwacht ik rond de kerst wel wat resultaten te kunnen melden rond het fenomeen schroefloos monteren anno 2024. In die tussentijd zijn tips van harte welkom, desnoods over het doorboren van harde Italiaanse keramische tegels.

De lijmervaringen kunnen in overdrachtelijke zin nog prima van pas komen in Den Haag, waar vak K op het punt staat in elkaar te donderen, en waarbij ook de figuurlijke Bisons geen enkele soelaas zullen bieden. Ik ben bovendien bang dat de talloze eikels van dit herfstseizoen model staan voor hetgeen ons, nationaal en internationaal, nog te wachten staat.

Toch een fijn en aangenaam najaar gewenst.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice