Made in China

Een horrortijd is het, een periode met volkomen onvoorspelbare ontwikkelingen als het gaat om het voortbestaan van het menselijk ras.
Ik laat hier maar even de mogelijke oorzaken van alle ellende in het midden, maar dat de verspreiding te maken heeft met de ongebreidelde globalisering en de ongelimiteerde wijze waarop we met z’n allen op elk moment van hot naar haar vliegen is wel duidelijk.
Besmuikt en boordevol leedvermaak keken we twee maanden geleden naar die gekke Chinezen met hun mondkapjes. ‘Ach, wat overdreven, maffe lui’ – 啊，多麼瘋狂的人’ klonk het spottend en tot twee dagen geleden dook iedereen hier nog massaal de kroeg in, met even grote massa’s boter op het hoofd, ondanks de inmiddels alarmerende beelden uit Italië.
Wat nu?
Zou dit alles toch deel uitmaken van een allesomvattend plan van Xi om de wereld een hak en naar z’n hand te zetten. Zou wel heel sneaky zijn, maar niets is onmogelijk.
Een deel van ons volk heeft zich intussen maar eens flink voor het karretje laten spannen, het winkelkarretje in dit geval. De eerst-ik-en-daarna-jullie-mentaliteit bij de radicaal te veroordelen hamsterwoede is volkomen absurd en tekenend voor de asocialisering van een bepaald volksdeel. Het is ronduit verbijsterend om te zien hoe allerlei jannen-met-de-petten ongegeneerd en onbeperkt de wagens volstouwen met toiletpapier en pastasaus, zijnde de gebleken primaire levensbehoeften. In feite is het gewoon plundering, een misdrijf waarvoor in 455, net na de dood van Valentinianus III, de in Rome binnengevallen Vandalen al de doodstraf kregen. Binnen onze landsgrenzen staat op plundering een gevangenisstraf van slechts 12 jaar. Snelrecht is hier gewenst, gewoon bij de uitgang van Albert Heijn. Teveel in je karretje? Afvoeren!
Daardoor is het ook raadzaam om wat afspraken met elkaar te maken, zodat de voedselvoorraad nog iets op peil blijft. Misschien moeten we terug naar een soberder voedselpatroon en ik ben vast begonnen met wat eenvoudige aanpassingen van het dagelijks menu, te beginnen met het ontbijt, dat vanochtend bestond uit een versie van de ouderwetse brood- of brokkenpap, stukjes oud brood, geweekt in hete melk met wat bruine suiker, een aanrader, en met een handje rozijnen nog smakelijker. Daarnaast is dit een uitgelezen mogelijkheid om de noodzakelijke transitie naar een vleesloos menu te realiseren. Het wemelt tenslotte van de vegetarische mogelijkheden als je bijvoorbeeld de snelcursus creatief met kaas en peulvruchten op internet volgt.
Het voert te ver om op deze plek met allerhande menu-opties te komen, maar met de basisingrediënten aardappel, pasta, prei, wortel, ui, courgette en wat kaas kun je tientallen recepten op tafel toveren.
Een paar fantastische opties volgen later deze week, vooral omdat we toch weinig om handen hebben. Verder zijn we begonnen met het uitgraven van onze bescheiden voorraad bloembollen, die we na de hongerwinter van 44’45 hebben overgehouden. In de paar vierkante meter grond die ik over heb pleur ik wat sla-plantjes, een courgetteplant en wat kruiden, dan komen wij straks de zomer wel door.
Bij het zoeken en vinden van nieuwe, en vooral individuele bezigheden binnenshuis kan ik verder nog de grote schoonmaak als suggestie meegeven, evenals het nadenken over het testament en het invullen van de belastingaangifte. Tot slot: het is vandaag voorjaar geworden en ik denk, hoop en bid dat corona een bloedhekel heeft aan mooi weer.
We zullen ze leren, die Chinezen.

See you!

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice