Nabranders

Het proces van het grote loslaten is deze week in volle hevigheid gestart. Alles over de verkiezingen is immers wel gezegd en dus heeft het geen zin om nog eens te etterbakken over de rampspoed die over ons is neergedaald. In deze blog gaat het dus niet over de uitslagen, het stemmen, de partijbelangen versus dat van de kiezers en al helemaal niet over de gevolgen van dat alles voor onze kinderen en kleinkinderen. Wilders staat aan de zijlijn in mijn leven en er zijn nog allerlei andere items om even lekker onderuitgezakt over door te zeiken in de huidige winterse omstandigheden.

Zo dacht ik althans, tot ik een paar dagen geleden nog een keer hardop godverd…. vloekte, toen er tussen Doetinchem en Vorden een stukje aquaplaning voorbij kwam, waarbij plassen op de weg even het stuur overnamen, een nog steeds lastig woord trouwens, waarvoor geen echte bevredigende vertaling bestaat. Regengladheid, natteslip, meldt het digitale woordenboek, woorden die geheel andere associaties oproepen. Ik maak mezelf wijs dat het na 22 november nog harder is gaan regenen, maar het causale verband tussen de PVV en al die nattigheid is nog lastig te plaatsen, behalve dan de hoop dat De Grote Roerganger langzamerhand begint in te grijpen en de metafoor van die aquaplaning, tekenend voor de onbestuurbaarheid in dit land.

Afgelopen weekend liep ik nog na-beschouwend met een weldenkende sociale vriend door het prachtige gebied van landgoed Twickel te Delden, waar trimmers, joggers, fietsers en wandelaars wedijveren om hun eigen paadjes en gangetjes, ogenschijnlijk niet gehinderd door uitslagenstress, of juist fanatiek bezig om die foute energie te verwerken tot een behapbare porties ergernis. We wisselden de wederzijdse ervaringen rond het stemgedrag van onze landgenoten uit en beiden bleken we niemand te kennen die het PVV-vakje had ingekleurd. De bewuste groep houdt zich in het openbare domein nog angstvallig stil. Alleen op de social media kruipen de stemmers langzaam maar zeker uit hun schulp. Ze laten daar steeds meer de schaamte rond hun stemgedrag los en proberen in doorgaans allerbelabberdst Nederlands uit te leggen waarom ze hun keuze hebben gemaakt, waardoor je toch het idee hebt dat sommigen geen raad weten met zichzelf en daarom maar voor de veilige digitale ontboezeming kiezen. ‘Ik heb op Wilders gestemd omdat hij goed stond in de peilingen’, blijkt een top-argument voor veel kiezers te zijn geweest. Tja…

Ach, straks keert het verstand vast weer terug, hou ik mezelf voor en ik zoek troost bij de gedachte dat in Italië vrijwel niets meer over blijkt te zijn van dat vermaledijde en vooral vermeende rechtse bewind van Meloni, simpelweg omdat Giorgia heeft ingezien dat al die extreme veranderingen domweg niet mogelijk zijn, dat de werkelijke macht toch in handen is van het ambtenarenapparaat, de banken en een handvol gelijksoortige gremia.

Een paar dagen geleden zat ik – even heel wat anders – aan tafel bij een oud-piloot van de KLM, iemand met tachtig jaar levenservaring, die alle windstreken heeft verkend en kan bogen op een schat aan informatie en kennis, die hij met graagte bereid was te delen. Hij sprak wijze woorden rond de inzet van kernenergie, die mijn standpunt rond het gebruik van dat alternatief bijna deed kantelen en vanochtend stond ik de grote wandkaart van de aarde te verkennen op opties om emigratie te overwegen. Daarbij bleek dat alleen Australië in aanmerking komt, omdat het volk en de ongerepte natuur op dat continent nog ogenschijnlijk worden aangestuurd door normaal-denkende lieden. ’t Is echter nogal een stuk roeien, dus die interne overweging is inmiddels weer geparkeerd.

Terug naar de denkmodus. Mocht Plasterk  er ook volgende week niet uitkomen met dat verkennen, tussen 1962 en 1969 was ik parttime-Verkenner, staat het kompas sinds die tijd altijd in de goeie richting en kan ik op basis van mijn scouting-insignes EHBO, Bijl-En-Mes en Pionieren misschien nog een steentje bijdragen, mits ik, gelijk professor Akkermans, nog wat keren opzichtig de aandacht ga krijgen van de juiste contactpersonen in het Haagse. De booster zorgt er bovendien sinds vanochtend voor dat corona de komende tijd geen roet in het eten gooit.

Tot zover de laatste hak-op-tak-bespiegeling van de boeiende, gedenkwaardige eindweek van november 2023. Gisteren heb ik samen met mijn vriendin een reserveer-lintje in een zorgvuldig geselecteerde Nordmann gehangen en zijn we vol goede moed de decembermaand ingetrokken, de periode van de echte bezinning.

Prachtig winters weekend gewenst.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice