Try-outs

Cabaretier Youp van ’t Hek ligt een ietsiepietsie onder vuur omdat ie op het toneel soms wat ongenuanceerde uitlatingen doet over bepaalde bevolkingsgroepen, geaardheden en andere maatschappelijke items, zonder de bereidheid om een beetje gas terug te nemen of zijn benadering bij te stellen. Wij bekeken Youp afgelopen zaterdag in het Doetinchemse Amphion en dan kom je na afloop tot de conclusie: Youp heeft een update-je nodig. Youp hanteert al vele jaren lang hetzelfde concept tijdens zijn theatervoorstellingen, die nog steeds allemaal moeiteloos zijn uitverkocht en waaraan hij dus, voorstelbaar, de conclusie verbindt dat iedereen ‘m nog goed weet te pruimen. Youp gebruikt dus steeds dezelfde formule bij z’n shows en die komt neer op een rijk scala aan anekdotes en citaten uit andere voorstellingen, een typetje dat hij elders heeft ontmoet en waarmee hij een goed en belerend gesprek had, een sterk egocentrisch beeld van zichzelf op een sokkel en een paar harde neukmomenten naar een dame op de eerste rij. Dat werkt al heel lang prima en een portie shockeren hoort nu eenmaal bij het vak van cabaretier in de tijd na Wim Kan en Toon Hermans, maar een onsje anticiperen op de samenleving of simpelweg wat meegaan met de tijd is niet verkeerd en dat zou Youppie dus moeten overwegen. Afgeven op collega’s is uit den boze en als die collega Freek de Jonge heet, dan is het echt time for a little change. Youp blijft een kanjer, hunkert nog elke voorstelling op bijna narcistische wijze naar erkenning en waardering en kan nog jaren mee met de besten, op voorwaarde van een wat bijgestelde formule. Omdat het allemaal ging om een try-out zal ik ‘m nog even een licht arrogant mailtje met wat tips sturen, zodat de eindversie van ‘Met de kennis van nu’ rond oud en nieuw beter uit de verf komt.

Een week daarvoor stonden mijn vriendin en ik aandachtig te kijken naar de try-out van een DJ. DJ’s hebben me nooit kunnen bekoren omdat DJ’s niets meer of minder zijn dan lieden die via een geavanceerd draaitafeltje muziek ten gehore brengen, zoals je dat thuis ook kunt, maar dan met véél meer knopjes en schuifregelaartjes. DJ’s worden volkomen ten onrechte op een voetstuk geplaatst, overbetaald en overgewaardeerd omdat een aantal van hen brokstukjes elektronische muziek aan elkaar weten te breien tot een nieuw nummer, dat doorgaans niet om aan te horen is, maar waarvan toch een miljoenenpubliek zwijmelend in extase raakt, een merkwaardig fenomeen, waardoor de hoofdpersonen absurd genoeg de status krijgen van topmuzikant. Onze lokale schouwburg had een plaatselijke DJ uitgenodigd, die we gemakshalve Leo noemen en die van harte werd aanbevolen, dus we gingen er eens goed voor staan. Leo, een licht pokdalige scholier met sprieterig vlashaar, stond achter zijn Pioneer DJ met een koptelefoon op muziek te draaien, waarbij het voornamelijk opviel dat hij behendig en vingervlug tientallen knopjes indrukte, schuifregelaars van links naar rechts vice versa bewoog, daarbij triomfantelijk danspasjes makend met als verbazingwekkend resultaat dat wij gewoon wat nummers van Abba, CCR en de Beatles hoorden die op geen enkele wijze afweken van het geluid dat mijn Samsung Dolby Surround Stereo System aan het thuisfront produceert. Waarschijnlijk begrijp ik niets van de dieper liggende meerwaarde van dit soort muzikale fratsen, maar ik zou Leo vriendelijk toch dringend willen adviseren een gitaar aan te schaffen, waarna een paar simpele A-, D-, en G-akkoorden binnen een week al meer muzikaal gevoel genereren dan zijn dertig minuten durende vertoning in de foyer van Lochem.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice