Zwart, donker, lelijk en chagrijnig vormden tot voor kort wel de belangrijkste elementen voor een even logisch als menselijk vooroordeel als ‘dat mens van Weski’ weer eens even door het beeld schoof. Een imago begint immers met een eerste indruk en die bestond bij veel landgenoten uit veel te veel zwarte mascara met daarachter een mopperend stuk vreten dat zo nodig nog wat advocatuur moest gaan belijden, met vooral veel kritiek op ‘ons’ Openbaar Ministerie. Die eerste indruk, gebaseerd dus op een vooroordeel, ging afgelopen week aan gort toen Inez Weski te gast was bij topinterviewer Janine Abbring. Als Zomergast deed Weski meer dan geslaagde pogingen om haarfijn uit te leggen – ‘hè?’ – hoe groot de risico’s in dit land zijn als het gaat om het versmelten van politieke en rechterlijke macht, waardoor de trias politica dreigt te sneuvelen. Nog steeds met die zwaar overdreven overdosis zwarte ogen konden we kennismaken met een vrouw, die ongelooflijk veelzijdig is, haar kennis en standpunten baseert op historische ontwikkelingen en al die wijsheid kneedt tot een instrument om haar praktijk mee uit te oefenen.
Weski kon krachtig uitleggen hoe de publieke opinie en die van het parlement in ons land worden beïnvloed door de handelwijze van het OM, waarbij regels worden gehanteerd, die juridisch-procedureel onrechtmatig zijn, in haar opinie. Weski’s kritiek richt zich op die ontwikkeling, waarin we willens en wetens bepaalde criminelen, voorbeeld Ridouan T, voor eeuwig achter de tralies willen hebben, en daarbij soms bewust vormfouten of andere reguliere voorschriften te grabbel gooien, tot frustratie van de advocatuur. Wat Weski beweert, met verwijzing naar prachtige oude filmbeelden, is dat we dus wegzakken in een moeras van absolute politieke macht, zonder ruimte en bescherming van de verdachte, maar slechts oordelend en veroordelend.
Abbring kreeg het niet voor elkaar een tipje van het privéleven van Weski op te lichten en Elma Draeyer van de
Volkskrant noemde dat een verademing, een vrij onzinnig standpunt want je kunt best met een stukje tactische voorzichtigheid iets vertellen van je persoonlijke omstandigheden, al was het maar omdat je ook daarmee je donkere imago nog eens positief beïnvloedt.
Natuurlijk was Weski een verademing, een revelatie, en was deze aflevering van Zomergasten een geweldig voorbeeld van tv, zoals tv kan zijn, met een gemotiveerde Abbring als vragensteller, die ook af en toe zichtbaar met zichzelf overhoop lag, toen de verwachte antwoorden toch een andere wending kregen, maar daarna zoekend naar het beoogde concept om door te gaan en het juiste spoor weer te volgen. Wat resteert is de vraag hoe Weski straks in de praktijk de wellicht wat bijgestelde publieke opinie kan uitnutten bij haar onvermijdelijke confrontaties met het OM.
Overigens ben ik van mening dat de oeverloze discussie vanuit het RIVM over het dragen van mondkapjes en het bewezen nut daarvan met stip de toptien is binnengedrongen van meest irritante en meeste gehate publieke discussieonderwerpen sinds de vraagstelling door de Chinees Wu Ching tsung Yao over het aanwenden van buskruit voor militaire doeleinden, ergens rond 1253.
Een fantastisch zomers weekend gewenst.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie