Je hebt van die weken waarin allerlei dingen samenvallen, dat je bijvoorbeeld de gekte op onze planeet afzet tegen haar nietigheid in het heelal. Het zijn ook van die dagen, waarop een paar biertjes in een bruine kroeg heel erg nodig zijn om de bliksemse boel op de aardkloot wat te relativeren.
Volgende week scheert de komeet met de merkwaardige naam C/2022 E3 langs de aarde, volgens 
de laatste berekeningen op een afstand van ruim 43 miljoen kilometer en dat heet binnen de normen van het universum rakelings. Het fascinerende spektakel is misschien met helder weer in ons land met het blote oog waarneembaar. Daarbij moeten we ons even een paar kleinigheden realiseren, vooral om onze te verwaarlozen aanwezigheid te laten indalen. De laatste keer dat deze komeet op deze plek passeerde in haar rondje rond de zon was in het jaar 48.000 voor Christus, net voordat de eerste Neanderthalers op het aardoppervlak liepen. Deze komeet doet dus 50.000 jaar over een rondje om de zon en dat doet ie niet met de snelheid van een Solex.
Van die informatie kan ik mateloos opgewonden raken. De kans dat ie neerstort is nihil volgens de deskundigen, maar wat als één van de kleinere kometen die standaard rondcirkelen in diezelfde week deze komeet per ongeluk zouden raken, wat gebeurt er dan? ‘t Is maar een ijsklomp, nauwelijks de moeite waard in het geheel van de jaarlijkse stroom aan komeetachtigen. Maar als je een beetje in de piekermodus zit, dan is de omvang van dat soort gebeurtenissen immens en maakt ze alles wat we hier doen, op deze microplaneet met ons micro-gepiepel, zo intens onbelangrijk en nietig. De aarde is een speldeprik op het universele voetbalveld, de mensheid is nietiger dan een fractie van die speldenprik en binnen de restanten van die footprint bestoken we elkaar met wapens, die uit Nederland afkomstige microchips bevatten, geïmporteerd via slinkse handel in China en Iran. Het klopt, ik gooi allerlei dingen op een grote hoop, maar zonder vergelijking, overdrijving en een forse bak accenten kun je nu eenmaal niet relativeren.
Vorige week had ik een boeiend gesprek in een fijne kroeg in een naburig Hanzestadje. Temidden van allerlei gekakel over de reclame-aanbiedingen van Albert Heyn, de gezondheid van de opa van Gerrit en de steunkousen van Betsie ging het gesprek met mijn gelegenheidsdame vooral over haar ervaringen met de vluchtelingen op Lesbos, de plek bij uitstek waarvoor Europa de Turkijedeal heeft geritseld met mafketel Erdogan. Een paar Brugse Zotten werken in die omstandigheden dan verzachtend, maar bij de verhalen over die gebeurtenissen zit ik met vochtige ogen te luisteren. Ik heb een week nodig gehad om de intensiteit te laten indalen en te verwerken, het een plekje te geven in een land waar we de jongens en meiden van Extinction Rebellion op de A12 nodig hebben om aan te geven wat de rampzalige stand van zaken rond het klimaat is.
Intussen draait de wereld door, maken we elkaar binnen onze paar vierkante kilometers gek met schandalen rond belastingen, aardgas en stikstof. Als nou volgende week die komeet C/2022 E3 een tikje krijgt van de eveneens in deze buurt
rondcirkelende asteroïde 2023 BU, vervolgens van de beoogde baan afwijkt en gewoon in het IJsselmeer sodemietert, zijn we in één klap klaar met alle discussie over de oorlog, asielzoekers en de bufferzones van de boeren. ’t Is echt komkommertijd als je een beetje de neiging hebt om alles te willen overzien en te begrijpen en daarom ga ik vanaf vandaag regelmatig zo’n relativerend biertje doen in een bruine kroeg. Gesprekspartners kunnen zich aanmelden!
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie