Krimpkramp

Ach ja, natuurlijk, we strooien wereldwijd nog wat financieel zout in de coronawonden door onheilspellende profetieën over de onvermijdelijke krimpcijfers. ‘Oh-oh-oh, wat is het erg, we moeten misschien wel tien procent inleveren’, en het getal van negenduizend miljard euro vloog op 14 april s’ avonds rond 10.30 bij OP1 over de tafel. Thijs van den Brink, gespeend van elk financieel inzicht, schrok zich het laplazarus, schoot zichtbaar in een kramp en z’n mondhoeken hingen bijna tot op z’n schouders. ‘Negenduizend miljard!’, waarbij hij amper weet uit hoeveel nullen dit bedrag bestaat, maar ja, het was wel erg veel. ‘Ach’, relativeerde de aangeschoven econoom Arnoud Boot, hoogleraar financiële markten, ‘het is maar net hoe je het bekijkt’, om vervolgens in een nuancerend en helder betoog aan te geven dat niemand eigenlijk voorspellingen kan doen en alles alleen maar een slag in de lucht is, waarna van den Brink weer wat gerustgesteld de plooien van z’n gelaat poetste en nog flink wat andere stupide vragen in petto bleek te hebben, samen met tafeldame Giovanca Ostiano, waarvan de netto meerwaarde nu echt tot onder het nulpunt is gedaald.

Het is dus – als je een beetje oplet – best lachen vandaag de dag. Corona vanuit de sport, corona vanuit het verzorgingstehuis, corona vanuit het perspectief van de supermarkten en corona als middel om inventieve ondernemers eens flink wakker te schudden.

Vooral in de VS krijgen ze veel last van krimp en dat is niet verkeerd voor de gemiddelde Amerikaan die met een BMI van rond de 40 uitsluitend verkeerde dingen doet. Ik heb ooit in dat mooie, maar maffe land met eigen ogen mogen aanschouwen hoe een vette Yank, we noemen hem Billy, bij een McDrive een driedubbele hamburger wegspoelde met een liter cola…in vijf minuten. Even proberen voor te stellen: pakweg 3 ons vet vlees verorberen met een roestoplossing waarin 25 suikerklontjes zijn verwerkt, gevolgd door het wegslateren van milkshake – formaat big – om de darmflora nog wat extra overuren te bezorgen. Braakneigingen, bij alleen het aanschouwen al. Daarna liet Billy een flinke boer, scheurde weg in z’n Dodge Ram Limited om bij Larry’s Gunshop in Sutton nog wat munitie te scoren voor zijn Winchester 1873 dubbelloops jachtgeweer en had daarna nog een gezellig deerhunting-avontuur met de locals in de mountains. Houden we dat beeld van een doorsnee-Amerikaan even vast? Dit soort mensen ligt nu bij duizenden te kreperen op een IC-bed, bijvoorbeeld in West Virginia, één van de bolwerken van Trump. Op de Intensive Care van het Charleston Medical Center doen acht verpleegkundigen pogingen om Billy na zijn plotselinge opname op het extra verstevigde bed om te rollen, een poging die na drie kwartier moet worden gestaakt omdat Billy met zijn 197 kilo telkens weer terugrolt en na een weekje ploeteren alsnog overlijdt, op papier door corona, maar in de praktijk door vet- en vraatzucht. In de VS staat de dodenteller inmiddels op ruim 30.000, maar het land telt pakweg 200 miljoen forse obesitas-gevallen, dus aan potentieel voorlopig geen gebrek.

Om dit soort redenen en ondanks het grote aantal ‘onschuldige’ slachtoffers moet de virus-ontwikkeIing op termijn misschien wel als gunstig en positief worden beschouwd, zijnde een essentieel stukje krimp op de overdaad, al is het een verdomd harde leerschool.

‘We doen het hier geweldig’, bazuinde Rutte afgelopen woensdag. Het worden volgens hem weken van ‘duivelse dilemma’s’, met de implementatie van de nieuwe afstandelijke samenleving op punt van beginnen. Nog even volhouden dus, met een warm pleidooi voor de aankoop van een horeca-waardebon.

En die economische krimp…acht wat, het kan met z’n allen best een stuk minder, in alle opzichten.

Zonnig weekend gewenst.

See you….from a distance.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice