Afgelopen nacht werd ik in dromenland in beslag genomen door allerlei gedachten over de gevolgen van de actuele crisis. Blijkbaar moet mijn geest ook nog zo nodig ’s nachts nog aan de slag met het virus en dat is best vermoeiend soms. Zo zitten we in feite in een periode van herdenken, van vieren, van stilstaan bij 75 jaar bevrijding, 75 jaar geen oorlog op wereldniveau en die hele herdenking staat op het punt in het water te vallen, naar de achtergrond te verzinken door de problematiek van corona. Misschien is dat nog wel het meest trieste, bijkomende element van de huidige ontwikkelingen. Veel oudjes hadden nog éénmaal de gelegenheid een heuglijk feit te vieren en leggen nu massaal het loodje door een virus. Daar werd ik na afgelopen nacht plotseling wat sentimenteel onder.
De gekte van de wereld wordt ook extreem weergegeven door idioten die zendmasten in de fik steken. Deze masten zijn het gevolg van onze ongebreideld doorgeschoten behoefte aan snel dataverkeer en waarschijnlijk behoren de randdebielen die deze vuurtjes hebben gestookt tot de grootste afnemers van volkomen overbodige in China bestelde plastic troep, de plek van de beruchte beestenmarkt in Wuhan, die inmiddels weer is geopend en die volgens andere, voornamelijk Chinese deskundigen, niets van doen heeft met de bron van Covid-19, een kiem die we dus waarschijnlijk nooit gaan achterhalen, omdat de belangen van geheimhouding stukken groter zijn dan die van openheid en helderheid.
Intussen gaan we binnen onze eigen landsgrenzen starten met de bestrijding van een ander probleem, de eikenprocessierups, vorig jaar nog de grootste verzieker van ons fietsgenot. Over betrekkelijkheid gesproken. Vanuit alwetend Wageningen heeft het zogenaamde CTGB, het College voor de Toelating van Gewasbeschermingsmiddelen en Biociden, het bestrijdingsmiddel Vertimec aanbevolen, een variant op Roundup, maar dan heftiger. Dit middel doodt volgens de protesterende Vlinderstichting alle leven in en rond de bespoten bomen en zorgt er dus voor dat ook nuttige insecten massaal worden uitgeroeid. Wat nu? De CTGB heeft geen boodschap aan deze beweringen en meldt doodleuk: ‘die insecten komen wel weer een keer terug’, op z’n minst nogal kortzichtig, maar evengoed lastig te controleren.
Verder vraag ik me af hoe het inbrekersgilde binnen onze landsgrenzen nu de tering naar de nering zet omdat de begrote inkomsten voor 2020 sterk achterblijven bij de prognoses in de individuele accountantsrapporten. Deze specifieke beroepsgroep, die op haar geëigende wijze bijdraagt aan een soort van ongewenste inkomensnivellering, zit op zwart zaad nu de beste inbraakpreventie aller tijden z’n intrede heeft gedaan. Deze lui staan niet geregistreerd, kunnen geen aanspraak maken op het steunfonds van Den Haag en aan een oproep om zich te melden als nooddruftige landgenoten zal waarschijnlijk weinig gevolg worden gegeven.
Intussen is half Nederland de afgelopen dagen burendoof geworden. De geluidsoverlast van borende, zagende, schurende, maaiende en frezende en anderszins snerpende lotgenoten was immens en de Paasmetamorfose van het in- en exterieur moet gigantische vormen hebben aangenomen, af te meten naar de filevorming bij bouwmarkten en uitgevoerd in het kader van opperste verveling.
Het beging nu trouwens langzamerhand knap lastig te worden met die sociale blokkades. Mijn persoonlijke irritatiegraad, toch al niet de allerlaagste, wordt op de proef gesteld en ik word kribbig en ongedurig van de onzekerheid, het lange wachten, de onduidelijke toekomstbeelden en vooral de onmacht om persoonlijk iets te kunnen bijdragen. Daarnaast zijn er de ergernissen aan lieden die zich absoluut niet houden aan de 150 cm en bijna dwars door je heen lopen op het trottoir of in de winkel, met een blik in de ogen van ‘ik hoor eigenlijk niet thuis in deze wereld’.
Rutte zal volgende week de nieuwe maatregelen aankondigen voor na 28 april. Een beetje versoepeling zit er wel in en als daar de heropening van de golfbaan bij zit, kan ik weer even verder met de vervolgfase van deze narigheid, al klinkt dat ongelooflijk egoïstisch. 
Mocht alles na volgende week bij het oude blijven en de renovatie van konijnenhokken, schuren, kinderkamers en zolders is afgerond, dan moeten we samen nieuwe wegen bewandelen. Persoonlijk denk ik dan pannenkoeken te gaan bakken via een mobiele drive-in constructie op goed-toegankelijke regionale industrieterreinen, een idee dat snel om uitwerking vraagt, dus met spek, poedersuiker, stroop, appel en inclusief muzikale omlijsting en een springkussen. Wordt ’t toch nog feest deze zomer!
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie