Een week geleden ben ik begonnen in het boek Omringd door idioten, van de Zweed Thoms Erikson. Net in die week komen tijdens allerlei hoorzittingen PVV’ers voorbij, die geconfronteerd worden met citaten uit het verleden, dus qua timing had ik het niet beter kunnen treffen met dit heldere proza.
In deze prachtige pocket worden mensen, zoals met vele andere theorieën, opgedeeld in groepen op basis van hun
competenties en karaktereigenschappen, waardoor je, dat is de bedoeling, beter inzicht krijgt in die ander, beter begrijpt wat er in de mallemolens van de bovenkamers rondgaat, zodat je op basis van de nieuwe begrippen minder snel oordeelt en beter aanvoelt welke kant ze op willen. Iedereen die ooit iets met management heeft gedaan, kent die gebruikelijke DISC-indeling hartgrondig. Mensen zijn op hoofdlijnen rood, geel, groen of blauw, met daaronder specifieke eigenschappen die je kunt inpassen in je organisatie, je afdeling of in het dagelijks leven.
Dat de praktijk een stuk weerbarstiger is dan de theorie, zal nog wel blijken, maar ik vind het best dapper van mezelf dat ik in elk geval probeer te snappen wat Mona Keizer bedoelde, toen ze haar stikstofprincipes omwille van het eigen belang aan de kant schoof, op het moment dat tegenover haar huis te Edam een woningcomplex voor demente landgenoten zou worden gebouwd. Mona werd aan een verhoor onderworpen in de aanloop naar haar nieuwe post in Den Haag en om de sfeer wat losser te maken onthulde ze haar sterke voorliefde voor Azur breien, met daarbij de kanttekening dat relativering belangrijk is in een mensenleven. Keizer heeft nadrukkelijk rode en gele eigenschappen uit het DISC-spectrum, maar voegt daar nog wat nieuwe, nog niet eerder vertoonde roze tinten aan toe, vanuit de intentie om zachtaardig over te komen.
Het orakel Keizer mag straks een belangrijke rol vertolken rond de woningbouw, een discipline waarin ze nul-komma-nul kennis en ervaring heeft opgedaan, maar dat zijn details. We hopen met z’n allen immers dat het achterliggende ambtenarenapparaat straks de nieuwe Haagse werkelijkheid in toom kan houden en dat is de allereerste keer dat ik m’n vertrouwen richt op dat instituut. Times they are ‘a changin’ constantly.
Verder heb ik een poging gedaan om met bovenstaande theorie ook het verschijnsel Faber te verklaren. Dat fenomeen heeft de theorie van de ‘gekleurde mens’ volkomen aan diggelen gegooid, omdat het kameleongedrag van de PVV in het algemeen en dat van Faber in het bijzonder de typering van alle tot dusver gangbare 
verschijningsvormen van de mens weet te tarten. Onder het motto ‘u krijgt wat u wilt’ heeft een aantal prominenten van de PVV nu al een zodanig scherpe draai gemaakt, dat niemand nog weet wat ze echt willen. ‘Niet terugkijken, maar de blik op de toekomst’ is de jongste tegeltjeswijsheid binnen de partij en grote goeroe Geert heeft zelfs verkondigd dat hij – jawel – een compleet ander mens is geworden. Dat zijn ontwikkelingen die de menselijke beschaving tot dusver zelden of nooit heeft meegemaakt en ik ben zo vrij die curieuze evolutie te voorzien van een paar forse vraagtekens, vooral toen PVV’er Dennis Ram hardop de historische woorden uitsprak: ‘er is helemaal geen honger in Gaza’. Op zo’n moment gaan er alarmbellen af, is de DISC-theorie toe aan een herwaardering en krijg ik spontaan last van heftig jeukende uitslag in de bilnaad, die nog eens werd versterkt door de kolderieke wanprestatie van Oranje tegen Oostenrijk.
In het boek Omringd door idioten staan in het tweede deel allerlei adviezen die het begrip voor zelfs de grootste mafketels op onze planeet zouden moeten versterken. Daar ga ik snel naar op zoek en ik zal jullie de uitkomsten laten weten.
Verder is de afgebeelde woordwolk slechts een begin, met veel ruimte voor allerlei nieuwe ontwikkelingen.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie